Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Over de welhaast absurd pretentieuze inhoud van teksten en concept ga ik het hier niet hebben, en als u er wel meer over wilt weten verwijs ik u graag naar het interview met zanger Cedric Bixler Zavala op deze site. Die teksten interesseren me niet, of nog erger, zijn niet te vatten voor mij, de simpele sterveling die ik ben. Maar de muziek, lieve mensen, die muziek! Wat een heerlijkheid!
The Mars Volta. Geesteskind van doorgetripte chicano’s met een voorliefde voor eigenzinnige probeersels, zonder zich ook maar enigszins te storen aan conventies of trends. Doen compleet waar ze zin in hebben en maken zich niet druk over of anderen hen kunnen volgen. Dat was op De-loused in the Comatorium al zo, en dat is voor Frances the Mute nog veel meer zo.
Want pretentieus, potverdomme zeg, het wordt nergens erger dan hier. Drie van de vijf stukken hebben subtitels, vier van de vijf ‘liedjes’ klokken meer dan tien minuten – waarvan afsluiter ‘Cassandra Gemini’ zelfs meer dan dertig (!). En dan die muziek zelf: progrock, punk, salsa, classic rock, psychedelica, pop, space, drugs, latin, ADHD-rock, vrije jazz, improvisatie, funk, soundscapes. Echt allemaal zit het erin. Liefst binnen een paar seconden achter elkaar. Het geluid zit zo dichtgeplamuurd dat ik het er bijna benauwd van krijg. Om snakkend naar adem om meer te smeken. Meer! Meer!!!
Meer ja, Frances the Mute is de overtreffende trap van ‘meer’. Wat nou bescheiden doen? Less is more? Dacht het niet. Waarom niet hier nog een koortje inpassen, daar een scheurende saxofoon neerleggen, en daarachter hele hordes strijkers plaatsen? Het kan, dus het gebeurt. Wat ook maar enigszins mogelijk is, wordt gedaan. Is dat dan nodig? Ja. Bij The Mars Volta betekent 'mogelijk' hetzelfde als 'essentieel'. Dat kun je accepteren en omarmen, of naast je neerleggen en vervloeken. Er is geen tussenweg.
Love it or leave it dus, en in zeer extreme mate. ‘The Widow’ – niet voor niets de single – is nog redelijk bescheiden, en lijkt vooral op Led Zeppelin als die ‘Since I’ve Been Loving You’ in Mexico zou hebben gemaakt. Maar de rest, tjonge, daar is geen adequate beschrijving voor mogelijk. En daarbij, er is geen vergelijkingsmateriaal. The Mars Volta is uniek, en uw recensent is er gek van. Maar kijk er niet raar van op als dat bij u niet zo is. Het is u vergeven.
http://www.kindamuzik.net/mars/article.shtml?id=8693
Meer The Mars Volta op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-mars-volta
Deel dit artikel: