• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Robotobibok | Instytut Las

De Polen is de jazz schijnbaar met de paplepel ingegoten.
CD, Vytvornia OM

Tekst: Bas van Heur

Publicatiedatum: 12 september 2003

Verdomme, het is alweer een hele tijd geleden dat ik zo'n fantastische nieuwe jazzplaat gehoord heb! Het laatste jazzalbum dat ik voor KindaMuzik besprak was de nieuwste release van Roy Hargrove. Toen nog redelijk enthousiast, kwam toch al snel het gevoel naar boven dat het wel allemaal erg gladjes was. 'Echte' jazz hoort toch ruwer en radicaler te zijn, dacht ik al snel.
Maar dan dit tweede album van de Poolse jazz-formatie Robotobibok. Een tijdje terug zag ik deze band op het Sergey Kuryokhin International Festival in Berlijn (zie » hier) en daar was ik toen al serieus onder de indruk. "Niet met een 'standaard' jazzbezetting, maar met trompet, sax, piano, twee Moogs, gitaar, bas en drums slaagden ze erin deze muziek verder te ontwikkelen en tegelijkertijd afstand te houden van geforceerd hippe jazz-beats projecten," schreef ik toen.

Dat alles gezegd hebbende, had ik toch niet verwacht dat dit album zo zou knallen. Ik was enigszins bang dat ze op plaat de elektronica- (lees: Moog-)invloeden te ver door zouden drijven en met een middelmatige electrojazzmix zouden eindigen. Niets is minder waar. Jazz, jazz en jazz is hier te vinden! Het eerste nummer begint met een gezoem en gekraak dat je enigszins aan de opening van Michael Jackson's Thriller doet denken om dan echter plotseling in swingbop om te slaan. Lang wordt dit niet vastgehouden, stel je voor, je zou maar de opmerking krijgen dat je VVD-jazz speelt. Niets daarvan, er doorheen jagen die Moog en er nog eens een saxofoonlaag bovenop!
Niettemin, de licht psychedelische groove - zo kenmerkend voor de meeste Poolse jazz die ik ken - blijft aanwezig. Toch kun je niet zeggen dat we hier met een jazzvariant van stonerrock te doen hebben. Het is namelijk niet zo dat er een repeterende basis ge(re)produceerd wordt, waarop dan de verschillende musici zo af en toe 'hun ding' doen. Zou ook wel heel voorspelbaar zijn. Nee, daarvoor lijkt hier eerder sprake te zijn van een band die zowel deze collectieve basis (vooral de ritmesectie) als ook het individuele aspect vanuit een experimentele en uiterst creatieve hoek benadert.

Wat betekent dit? Het betekent dat je continu op het verkeerde been wordt gezet en je je toch nooit gaat ergeren aan een overdaad aan experiment. Het betekent dat je verwonderd luistert naar de complexiteit aan gefreak en toch op kunt gaan in een heerlijke zich herhalende groove. Het betekent dat we hier met een album te maken hebben dat aan het geniale grenst. Het betekent dat het tijd wordt dat van deze band ook in Nederland live genoten kan gaan worden. En het betekent dat dit album toch ook eens door een distributeur in Nederland opgepikt zou moeten worden. Vóór die tijd echter - want natuurlijk wil je na zo'n lyrische recensie deze muziek toch direct ontdekken? - kun je het album gelukkig aanschaffen op www.tamizdat.org. Krijg je er zelfs nog een prachthoes bij.

http://www.kindamuzik.net/mars/article.shtml?id=3971
Meer Robotobibok op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/robotobibok