Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een rond brilletje, dat bij het minste geringste van zijn neus glijdt, een veel te grote broek, waarvan de gulp halfopen staat, klittenbandschoenen en een ontplofte haardos: Elvis Perkins [foto links] doet er werkelijk alles aan om vooral niet cool te zijn, met als logisch gevolg dat hij dat natuurlijk wel is.
Zijn naam is een grapje van zijn beroemde vader en acteur Anthony Perkins, onsterfelijk als gestoorde Norman Bates in Hitchcocks 'Psycho'. Ten tijde van het derde deel wordt bij hem aids geconstateerd en in 1992 sterft Anthony Perkins aan de gevolgen hiervan. Zijn moeder, actrice, en model Berry Berenson, is ook niet door het noodlot gespaard en overlijdt op 11 september 2001, als twee vliegtuigen de Twin Towers doorboren.
Het mag duidelijk zijn dat Elvis Perkins een verhaal te vertellen heeft, zoals de jongeman dat ook op zijn sublieme eerste plaat Ash Wednesday doet.
Elvis Perkins is op het podium een kruising tussen John Denver en Einstein en zingt met ontiegelijk veel gevoel in zijn tengere lijf. De fragiele folksongs, die hij in zijn uppie op akoestische gitaar speelt, maken eigenlijk net zoveel indruk als de losbandige hoempapa, waarvoor hij een voltallige band op sleeptouw neemt. Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, voegen ook enkele leden uit de band van Willy Mason [foto boven] zich bij het gezelschap. In het najaar keert Perkins terug naar de Europese podia.
Rond middernacht staat Perkins op zijn beurt op het podium bij Willy Mason. In eerste instantie lijkt het even alsof Mason is weggespeeld door zijn eigen voorprogramma. Nummers van zijn laatste plaat If the Ocean Gets Rough worden enigszins routineus aan de man gebracht, waarbij opvalt dat de jonge zanger een beetje klaagt als een verkouden Elvis Costello.
Het venijn zit echter in de staart. Als hij tijdens de eerste toegift alleen op het podium staat en louter verzoeknummers speelt, kun je een speld horen vallen in Rotown.
Elvis Perkins en Willy Mason zijn twee singer-songwriters van de nieuwe generatie, overduidelijk geïnspireerd door Bob Dylan, maar met een eigen geluid en absoluut geen imitators. Dat Rotown nog niet eens voor de helft is gevuld, maakt hen verder ook niet veel uit. Niet vaak krijgt men zoveel ziel en zaligheid op een maandagavond.
http://www.kindamuzik.net/live/willy-mason/willy-mason-elvis-perkins/15537/
Meer Willy Mason op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/willy-mason
Deel dit artikel: