• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Willy Mason maakt liever muziek dan dat hij het beredeneert

Zijn eerste plaat Where the Humans Eat zag net het daglicht en hij is er mee op promotietour door Europa. Al die belangstelling rondom zijn persoontje had hij niet verwacht. “Ik maak muziek omdat het mijn passie of een soort roeping is. Eerlijk gezegd heb ik er nooit serieus over nagedacht om er ook nog eens veel geld mee te verdienen”.

Tekst: Anneke Ruys

Publicatiedatum: 19 april 2005

Muzikaal dieet
Mason moet er ook nog erg aan wennen om zoveel over zichzelf te praten. Hij maakt liever muziek dan dat hij het beredeneert. Muziek is overigens wel iets dat hem aangeboren is. “Allebei mijn ouders zijn muzikanten. Muziek was mijn dagelijkse dieet en ik weet niet anders of het hoort bij mijn opvoeding. Mijn moeder heeft een folk- en bluesachtergrond en mijn vader is een gedreven gitarist. Ze coveren alle roots van de Amerikaanse muziek en het zijn muzikanten in hart en nieren. Ik herinner me de party’s die ze thuis organiseerden nog goed. Iedereen kwam dan naar ons toe om te musiceren, te zingen en muziek te delen. Het was een hippie-achtige sfeer, waarin iedereen het zijne deed. Het was heel ontspannen en heel relaxed allemaal. Het was een bijzonder gevoel en ik raakte daarom ook snel geïnteresseerd in de folktraditie”. Martha’s Vineyard was wat dat betreft de perfecte plaats om op te groeien. De muziek-scene was er klein en omdat er nooit veel artiesten onze kant op kwamen speelden Willy en zijn familie en vrienden allemaal zelf. “Voor mij was het een natuurlijk iets dat ik de gitaar pakte en er mezelf op leerde spelen. Het maakte helemaal niet uit of je goed was in het spelen als je maar ritmegevoel had. Later begon ik de muziek in haar eigen perspectief te plaatsen.”

Keuzes
De eerste muziek die Willy raakte en die hij zelf wilde spelen was Nirvana. “Wat die band uitdroeg fascineerde me. Ik zag die muziek als een manier om mezelf te identificeren met dingen die niet thuis of op school gebeurden. Muziek gaf me iets wat ik niet kende. Ik voelde me vrij met deze vorm van expressie. Het gaf me diepte en een bijzondere zin aan mijn leven,” aldus de folkzanger. Bijzonder was ook de manier waarop Willy echt ontdekt werd. “Dat was tijdens een van de slechtste optredens die ik ooit deed. Ik herinner het me nog goed: het was in Austin, Texas. Drie mensen in het publiek en ik voelde me klote. Maar mijn verbazing was groot toen die mensen wel na de show naar me toe kwamen. Ze hadden Engelse accenten en bleken te werken voor de BBC. Een van hen was de radio-dj Zane Lowe. Hij was zo enthousiast over mijn ‘Oxygen’ dat hij het meteen op de radiolijst zette. Zane had het over ‘de revival van de protestsongs’. Het heeft me heel veel geholpen om een voet aan de grond te krijgen in Europa”. Zo werd ook meteen de belangstelling gewekt voor Masons eerste album, waarvan hij bescheiden beweert dat ‘het slechts een set songs is die op spontane wijze ontstaan zijn’. “Toen ik in het laatste jaar van mijn middelbare school zat gaf ik alles op waar ik ooit van droomde dat ik wilde bereiken. Ik vond dat ik niet veel nodig had om een gelukkig leven te leiden. Dus verhuisde ik naar een caravan en leerde hoe ik goedkoop kon overleven. De positieve kant van het succes dat ik nu heb is dat ik heel goed keuzes kan maken. Ik wil het allerbeste halen uit de mogelijkheden die ik heb. Liedjes schrijven is voor mij geen ‘must’. Ik doe het zo lang ik iets te zeggen heb en anders stop ik er gewoon mee. Dan heb ik geen muziek meer en begin weer van voren af aan. Maar zo ver is het nog niet. Het belangrijkste wat ik nu wil is met mensen een band opbouwen en dat kan heel goed via de muziek. Je ontmoet mensen met heel veel verschillende achtergronden. Nu kan ik iets wat voor mij heel erg belangrijk is met hen delen”.

Invloeden
Willy Mason heeft goede herinneringen aan het maken van zijn eerste plaat Where the Humans Eat, waarop hij een mix presenteert van folk, blues en de country-tradities van een John Lee Hooker, Hank Williams en Johnny Cash, maar ook een plaat in de traditie van protestsongs van Bob Dylan. Over de invloeden van deze mensen op zijn muziek heeft Willy het volgende te melden: de manier waarop ze zingen en liedjes schrijven raakt me. Het klinkt als een ‘hier ben ik en je houdt ervan of je vindt het niks’. Zelf heb ik er heel veel van geleerd”. De opnamen van Masons debuutplaat vonden plaats op een voor Mason speciale plek. “Een mooi oud huis in Catskill, New York. Met de aanwezigheid van een hele hoop instrumenten en een aantal dieren als publiek. Er was geen aangewezen producer, niets was van te voren gepland. Het was gewoon een samenwerking tussen iedereen die in de studio aanwezig was, inclusief een hond en een konijn die daar toevallig rondliepen”.

Voor welk publiek is Willy’s muziek bestemd? “Dat is moeilijk te zeggen. Maar ik denk dat het voor mensen is die geven om eerlijkheid en geen perfectie nastreven. Zo ben ik ook en zo wil ik ook overkomen in de muziek. Wat ik wil dat de mensen leren van mijn muziek is dat ze hun eigen instinct volgen. En als ze er dan precies datgene uit halen wat voor hen goed is ben ik dik tevreden.”

http://www.kindamuzik.net/interview/willy-mason/willy-mason-maakt-liever-muziek-dan-dat-hij-het-beredeneert/9217/
Meer Willy Mason op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/willy-mason