Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een imposant programma vanavond in Paradiso. Robert Fisher komt met tien man sterk om zijn nieuwe plaat Pilgrim Road te promoten. En alsof dat nog niet genoeg is heeft hij de multimuzikale singer-songwriter Howe Gelb ter ondersteuning. Gelb is haast te groot en legendarisch om in een voorprogramma te staan, weet ook de frontman van Willard Grant Conspiracy. "Er zijn avonden dat ik liever niet speel, maar twee uur lang naar Howe Gelb zou willen luisteren", zal Fisher later zeggen.
Maar voordat deze brombeer het podium betreedt is het dus de beurt aan Howe Gelb [foto links]. Hij heeft nog altijd die gevaarlijke blik in zijn ogen, maar vertoont toch ook kale plekken tussen de grijze haardos. Als een gehavende coyote zit hij dan ook op zijn stoeltje, vergezeld door bassist en drummer. Gelbs zang bestaat uit rommelig gemompel, dat te vaak wegvalt onder de woestijnmuziek. Als hij zijn stoel en gitaar verlaat voor kruk en piano gaat het beter, dan geeft hij heerlijke pianoriedels weg in New Orleans-stijl.
Het zingen gaat Robert Fisher van Willard Grant Conspiracy [foto rechts] beter af. Hij opent goed zwaar en donker met het nieuwe 'Jerusalem Bells', waarin viool, altviool en trompet slim en subtiel worden afgewisseld. Op plaat overheerst Fishers brom wat te zeer, maar vanavond krijgt zijn orkest de volle kans om op te bloeien. 'Phoebe' is een fraaie pianoballad met een vleugje accordeon, over de tragische gevolgen voor een meisje in een driehoeksrelatie. Gelukkig belooft Fisher hier niet meer dan zes liedjes over de dood te zingen.
Aan die belofte houdt hij zich, maar het maakt de avond niet minder drukkend. Te regelmatig gaat het orkest toch over de pijngrens van het publiek door te veel uit de kast te trekken binnen een nummer. Strijkers, blazers, lome drums en gruwelijk uitgesponnen achtergrondvocalen, ze vallen als een loodzware deken op de luisteraar neer, zoals in 'Water & Roses', een veel te sterk parfum.
Deze luisteraar ziet elf man die kundig met elkaar musiceren, maar dit nauwelijks naar het publiek communiceren. Gevolg is dat de set met bijna alleen maar nieuwe nummers te gezocht overkomt en de luisteraar op afstand houdt. Geloof, of eerder het gebrek daaraan, is vandaag het voornaamste tekstthema. Het is een sober atheïsme wat Robert Fisher belijdt. Hij en zijn tien discipelen zullen weinig zieltjes winnen vanavond.
Foto's uit het KindaMuzik archief, door Jelmer de Haas (Willard Grant Conspiracy) en Kenn Verstraeten (Howe Gelb)
http://www.kindamuzik.net/live/willard-grant-conspiracy/willard-grant-conspiracy-howe-gelb/17026/
Meer Willard Grant Conspiracy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/willard-grant-conspiracy
Deel dit artikel: