• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Willard Grant Conspiracy

Schijn bedriegt.
13 november 2010, Vera, Groningen

Tekst: Bart Breman

Publicatiedatum: 15 november 2010

De opkomst van Willard Grant Conspiracy is niet bepaald spectaculair. Robert Fisher, de spil van het countrycollectief, en zijn begeleider Dave Curry zien er uit alsof ze toevallig binnen komen lopen en tot hun eigen verbazing een gitaar en viool aantreffen. De publieke belangstelling houdt ook niet over. Niet meer dan dertig bezoekers slenteren voorzichtig richting de twee muzikanten, die hun instrumenten nog even stemmen.

Het prettige aan de geringe belangstelling is dat er als vanzelf een huiskamersfeertje ontstaat, waarin Fisher er tussen de liedjes door lustig op los praat. 'The Trials of Harrison Hayes' - een van de mooiste nummers die hij heeft geschreven - gaat over een man die slangen bezweert om zijn relatie met hogere machten te illustreren. De even sympathieke als zwaarlijvige frontman trekt vijf minuten uit voor een verhaal over ratelslangen, "al gaat het liedje daar eigenlijk helemaal niet over."

De link met Johnny Cash - al was het alleen maar om de zware basstem van Fisher - ligt zeer voor de hand. Met doodeenvoudige gitaarpartijen en dartel vioolspel ontstaat bij tijden zelfs een vooroorlogs aandoend sfeertje. De liedjes mogen eenvoudig zijn, maar omdat ze uitstekend in elkaar zitten kan het tweetal er alle kanten mee op. Waar op plaat de nummers worden aangevuld met strijkers en toetsen, blijft het live net zo makkelijk overeind met gitaar, viool en op het laatst een zingende zaag.

Het lijkt allemaal wat simpel en zelfs wat amateuristisch, een illusie die nog eens wordt versterkt door het weinige publiek en het totale gebrek aan opsmuk van de mensen op het podium. Maar schijn bedriegt natuurlijk. Bij Willard Grant Conspiracy en de muzikale traditie waar ze uit putten gaat het om zeggingskracht en natuurlijke muzikaliteit. Dat is er meer dan voldoende.

Het blijkt nog het meest bij de uitvoering van 'The Ballad of John Parker.' Omdat Fisher zijn gitaar niet goed gestemd krijgt zingt hij het maar a capella. Met zijn diepe bromstem zingt hij over de strijd die God en de duivel voeren over de ziel van een gymleraar uit Seattle. De indrukwekkende voordracht en de prachtige melodie doen je naar adem happen.

Het lijkt Fisher en Curry niet veel uit te maken dat ze voor weinig publiek moeten spelen, de inzet en het plezier zijn er in elk geval niet minder om. Jammer is het natuurlijk wel. Willard Grant Conspiracy verdient veel meer aandacht dan de paar handenvol bezoekers die er vanavond zijn.

Foto uit het KindaMuzik archief door Jelmer de Haas

http://www.kindamuzik.net/live/willard-grant-conspiracy/willard-grant-conspiracy-3886/20906/
Meer Willard Grant Conspiracy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/willard-grant-conspiracy