Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na de bladeren op de rails, de bommelding en de gebroken bovenleiding is er nu nog een manier waarop de Nederlandse Spoorwegen hun treinen vertraging kunnen laten oplopen: de kapotte goederentrein die het spoor bezet houdt. Gelukkig speelde het Belgische Kamino nog een toegift, zodat ik toch nog één nummer mee kon pikken. Dat was een ballad, mooi uitgevoerd, maar wel heel keurig binnen de lijntjes.
Wealthy Beggar was dan een stuk speelser. De band had zichtbaar plezier, ondanks de lage opkomst van een man of 30, 40. Misschien omdat de Mezz een van de mooiste concertzalen van Nederland is. Dat speelt en kijkt toch altijd al een stuk prettiger dan een of ander donker jeugdhonk.
De kracht van Wealthy Beggar is een briljant soort lulligheid. Dat begint al met de podiumuitstraling. Zanger Derrick Skyvan heeft niet alleen de lijzige dictie van Julian Casblancas, vooral effectief bij teksten als "We imitaaaate the act of love / We never seem to get enouuuuuugh / We play it rough", maar ook diens onbeholpen motoriek. Als hij dan een nummer verluchtigt met de tonen uit een hagelwit Roland omhangkeyboard is het plaatje helemaal compleet.
De combinatie van Beatles-melodieën, radiorock en niet geheel correcte synthpop is niet alleen origineel bedacht (alhoewel het eveneens Nederlandse Benjamin B. iets soortgelijks doet), hij wordt ook prima uitgevoerd. Het blijft alleen de vraag waarom uitgerekend de zwakke broeder van het bijna volledig uitgevoerde debuutalbum Roxxx in the Disco, 'Reminder', tot de eerste single is gebombardeerd. 'Sucker 4U' of, natuurlijk helemaal logisch, 'Single' zou veel voor de hand liggender geweest zijn. Met de radiohit was dan ook de opkomst die Wealthy Beggar verdient wel gehaald.
http://www.kindamuzik.net/live/wealthy-beggar/wealthy-beggar-kamino/5717/
Meer Wealthy Beggar op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wealthy-beggar
Deel dit artikel: