Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De tweede dag van het Urban Explorers-festival in Dordrecht startte in het Centrum Beeldende Kunst, alwaar de garagerockers van Low Point Drains in drie kwartier hun eieren op het spaarzame publiek afschoten. De band legde kilo’s energie, varkensmaskers, korte nummers en pakkende structuren aan de dag. De rock ’n roll van het energieke drietal overtuigde, ondanks het schelle geluid en de lege zaal.
Het optreden van 65 Days Of Static in de Popcentrale begon zoals een echt rockconcert hoort te starten: de twee gitaristen ergerden zich mateloos aan de overmatig prominente camera- en geluidsman van TV Rijnmond en startte een halve vechtpartij. Het duo stond op de eerste rij voor het podium, scheen met een bouwlamp in het gezicht van gitarist en spreekbuis Joe Fro, hield een microfoon met de grootte van een zeppelin vast, en ontnam dus zo ongeveer al het zicht voor de rest van het publiek. Na drie nummers en een handvol verbale verzoeken te vertrekken besloten Fro en twee roadies dat dit ook kwaadschiks kon, en duwden het duo bijzonder kwaad de vloer af. Die woede was maar goed ook, want de irritatie en een soort onzekerheid deden de eerste nummers weinig goed. Joe Fro riep vervolgens het publiek zo dicht mogelijk bij het podium te komen staan, waarna alles goed kwam. 65 Days Of Static overtuigt op hun album niet altijd, maar live werkten de contrasten tussen harde en zachte passages, de hybride van elektronica en gitaarmuren en de energieke melancholie wonderwel. Het spel was daarnaast superstrak, met een erg intense show als resultaat.
Over intens gesproken: Sickboy en Bong-Ra van Servants Of The Apocalyptic Goat Rave deden hun meester eer aan. Jason Kohnen had een gezellige burka met satanssymbolen aan, terwijl Jurgen Desmet de lente inluidde met een vrolijk clownmasker. Hun liveset bood snoeiharde gabber, breakcore en terror met veel bassdrums en weinig breaks. Het geluid was strak en energiek, maar de muziek was wel erg ontoegankelijk voor toevallige passanten. Niettemin vonden de mannen van 65 Days Of Static het prachtig, waarbij Joe Fro aangaf dat hij Venetian Snares draait om tot rust te komen. Rare jongens, die Britten.
Nog tijdens de set van de ravedienaren werd de reis naar Bibelot gemaakt, aangezien daar nog een stuk van Mark One & Virus Syndicate wachtte. De zaal was beangstigend leeg met hooguit twintig mensen op de dansvloer, maar dat maakte de act er niet minder geweldig om. De drie mc’s en producer boden hiphop, grime en breaks met veel melodie en een erg dansbaar geluid. De mc’s bleken niet uit het veld geslagen door de lage opkomst, en toonden een overtuigende interactie met het publiek, elkaar en de muziek. Deze Planet Mu-act had zeker tienmaal zoveel publiek verdiend.
De grote afsluiter van de vrijdag was Funkstörung. Met twee Powerbooks, veel beats, breaks en glitch boden Chris De Luca en Carsten Aemes aka Phono een soort futuristische breakbeat met een Autechre-klinisch karakter. Het publiek, nog steeds niet in grote getale aanwezig, vond het prachtig en danste vol overtuiging mee met het duo. Zelf vonden De Luca en Fakesch het ook prachtig, aangezien na de verplichte uitschakeling van het zaalgeluid om half drie ‘s nachtsze hun monitorspeakers omkeerden richting het publiek om stiekem nog even verder te gaan. Achteraf bleek het optreden onverwacht legendarisch, aangezien het Funkstörung-duo voor één van de laatste keren onder deze naam had opgetreden.
http://www.kindamuzik.net/live/urban-explorers/funkst-rung-65-days-of-static-servants-of-the-apocalyptic-goat-rave-mark-o/12894/
Meer Urban Explorers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/urban-explorers
Deel dit artikel: