Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De folkfestivals van Gent en Tilburg sloegen afgelopen week de handen in elkaar onder de noemer Route 04, een initiatief dat ten zeerste op onze waardering kan rekenen. Liefhebbers met een boontje voor folk, blues, rock en roots konden in 013 en Handelsbeurs onder meer genieten van The Waterboys, Kimmo Pohjonen, Hothouse Flowers en Johnny Dowd. In Gent waren afgelopen zondag alle ogen gericht op de komst van Joe Henry en Twinemen.
Het trio uit Boston was zaterdag nog één van de headliners tijdens De Nachten en loste in Antwerpen moeiteloos alle verwachtingen in. Nauwelijks een etmaal later stond de band van ex-Morphine-leden Dana Colley (sax) en Billy Conway (drums), aangevuld met zangeres Laurie Sargent dus in de HA!, en het wekte dan ook enige verwondering toen bleek dat de zaal slechts voor de helft gevuld was. Colley en Conway blijven nu eenmaal aardig getalenteerde muzikanten die, samen met de betreurde Mark Sandman, in de jaren negentig garant stonden voor enkele heel knappe platen. Ook live ging er een ontzettende kracht uit van de band, hetgeen ze permanent koppelden aan een duistere, mysterieuze sound die heel wat muzikale harten veroverde.
Het reproduceren van dat geluid (zonder de tweesnarige bas weliswaar), gelardeerd met een flinke dosis soul, bleek voor Twinemen in eerste instantie geen onverdeeld succes. Wie de groep vorig jaar nog aan het werk zag op het Cactusfestival kon getuigen dat het testament van Sandman als een zwarte schaduw boven het Brugse Minnewaterpark hing en Sargent er geenszins in slaagde om de herinnering aan de charismatische frontman naar de achtergrond te verdrijven. Het mag na het concert in Gent echter wel duidelijk zijn dat de zangeres/gitariste op nauwelijks een half jaar tijd een enorme dosis aan zelfvertrouwen heeft gewonnen en er ook aan haar maturiteit nauwelijks nog iets af te dingen valt. Songs als het snerpende 'Harper and the Midget', het vervaarlijk dreigende 'Spinner' (hun beste song uit hun titelloze debuutplaat) of het nieuwe 'Wishers' wist ze dan ook vrij stevig naar haar hand te zetten. 'Learn To Fly' was een kolfje naar de hand van Dana Colley, die heel expressief z'n baritonsax rond het radarwerk van een stijlvol met de drumsticks flirtende Conway en een bijzonder gedreven extra kracht op bas drapeerde. Colley soleerde er meer dan eens lustig op los, maar z'n hoge improvisatiedrang zat de songs zelden of nooit in de weg, integendeel. Toen het moment daar was om de Morphine-fans op hun wenken te bedienen, voelde je de spanning door de zaal sidderen en beet de groep zich met succes vast in 'I Want You, prt. III'.
Na Tom Barman gisteren in Antwerpen (tijdens een zinderend 'Eleven O' Clock' - ook nu één van de hoogtepunten), vroeg Twinemen in de Handelsbeurs de assistentie van Stef Kamil Carlens, die zich aan de zijde van Laurie Sargent mocht inleven in 'You Look Like Rain', een vertederend rustpunt uit Morphine's debuutplaat Good. Twinemen bewees tijdens het Belgische luik van hun tournee dat er wel degelijk leven is na Morphine en dat de kiemen voor een verdere vruchtbare samenwerking stilaan tot het volle wasdom komen. Gezien de ruime progressiemarge die Twinemen ook live overbrugd heeft, zien we hen graag terug op één van onze zomerfestivals, bij voorkeur na zonsondergang.
http://www.kindamuzik.net/live/twinemen/twinemen-5116/5116/
Meer Twinemen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/twinemen
Deel dit artikel: