• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Twinemen: "Soms moet ik mezelf er toe dwingen om de studio in te duiken!"

"Het geeft ons tonnen energie als mensen ons vertellen hoeveel ze destijds van Morphine hielden." Het zijn de woorden van drummer Billy Conway. Samen met Dana Colley was hij jarenlang actief aan de zijde van de veel te vroeg (amper 47) gestorven Mark Sandman. In het gezelschap van zangeres Laurie Sargent stappen ze momenteel door het leven als Twinemen. Het trio uit Boston, Massachusetts, was onlangs in België voor enkele gesmaakte concerten.

Tekst: Dieter Craeye

Beeld: Pedro Gomes

Publicatiedatum: 18 maart 2004

Met klassieke albums als Cure for Pain en Yes bekleedde Morphine halverwege de jaren negentig een niet onbelangrijke plaats binnen het alternatieve Amerikaanse rockcircuit. De band werd echter getroffen door het noodlot toen zanger en bezieler Mark Sandman tijdens de snikhete zomer van '99 op een Italiaans podium bezweek aan een hartaanval. Saxofonist Dana Colley en drummer Billy Conway gingen vervolgens verder onder de naam Orchestra Morphine, waarvoor het duo een half dozijn vrienden rond zich verzamelde om te touren door de States en op die manier de ziel van Sandman op een eervolle manier te laten rusten. Ook zangeres/gitariste Laurie Sargent maakte deel uit van het collectief, en toen zij voor haar soloplaat de hulp inriep van Colley en Conway, werden vrij snel de eerste hoekstenen gelegd voor wat later Twinemen zou worden. Het trio verraste vorig jaar met een knap, titelloos debuut, en na een opmerkelijke passage op het Cactusfestival mocht de groep eind januari/begin februari op herhaling voor een korte tournee door de Benelux. Redenen genoeg dus om Laurie, Dana en Billy voor onze microfoon te halen. Plaats van afspraak is de oergezellige backstageruimte van de Gentse Handelsbeurs.

De concerten van afgelopen weekend (De Nachten en Handelsbeurs) waren de laatste van deze Europese mini-tournee. Ik heb zo'n vermoeden dat jullie morgen met een gevoel van welbehagen op het vliegtuig richting Boston zullen stappen.
Laurie: "Absoluut, daar kan geen twijfel over bestaan! We hebben het altijd heel erg naar onze zin hier in Belgié. Iedereen loopt er vrij relaxed bij en de mensen schijnen zich allemaal weinig zorgen te maken."

Twinemen was een van de trekpleisters op De Nachten en lokte heel wat nachtuilen naar de Rode Zaal. Ook jullie genoten zichtbaar van het warme onthaal in Antwerpen.
Billy: (enthousiast) "Wees daar maar zeker van! We waren erg onder de indruk van de gemoedelijke sfeer die er hing. De Nachten waren gewoon een openbaring voor ons, dergelijk events kennen wij niet in de Verenigde Staten en zelfs op Europese schaal is het wel vrij uniek, denk ik. Het gebouw (Kunstencentrum deSingel - DC) op zich is al indrukwekkend en op elke verdieping, in elk hoekje viel wel wat te beleven. Iedere toeschouwer leek zich geweldig te amuseren met dát soort kunst waarvoor hij gekomen was. Kunst werd er als het ware tastbaar en telkens je een deur opende, was het alsof je in een ander universum terechtkwam. (lacht) Je kunt het vergelijken met een bezoek aan een museum, waarbij je bij het buitengaan ook soms het gevoel kan hebben dat de wereld er nét dat tikkeltje anders uitziet."
Laurie: "Dat klopt!"

Hebben jullie tijdens deze tournee ook de kans gekregen om wat cultuur op te snuiven?
Laurie: "Niet echt."
Billy: "Tijdens deze tour niet, maar vorig jaar hebben we wel vrij veel gezien. De weinige tijd die ons tussen de optredens door restte, werd meestal ingevuld door onze road manager. Hij woont in Utrecht en het is een pracht van een kerel. Utrecht is een geweldige stad! Op een dag nam hij ons mee naar de Dom en dat was fan-tas-tisch!!" (zichtbaar nagenietend)
Laurie: "Meer dan vierhonderd trappen. Indrukwekkend …"
Billy: "… en die hebben we allemaal gedaan. Toen we aan het afdalen waren, zagen we plots die bisschopstafel staan en toen hebben we maar van de nood een deugd gemaakt en de tijd genomen om even aan te schuiven en wat bij te praten (lacht). Utrecht telt ook enkele zeer toffe platenzaken en de clubs konden ons evenzeer bekoren."

Kortom, zaken die je niet snel zult zien in de States.
Laurie: "Daar geef ik je volledig gelijk in … zoals de Noordzee, bijvoorbeeld!" (gniffelt)

(Intussen is Dana aan tafel geschoven.)
Jullie hebben het afgelopen weekend zowat de helft van dEUS of ex-dEUS op het podium geïnviteerd, gisteren Tom Barman, vandaag Stef Kamil Carlens. Nog steeds goede vrienden blijkbaar.
Billy: "Yeah! Dana en ik kennen Stef en Tom al heel lang. dEUS was een van onze eerste referenties binnen Europa. We hebben met hen een van onze eerste tournees gedaan. Toen zij naar Amerika kwamen, hebben wij hen dan weer op sleeptouw genomen. We vinden het altijd leuk om met Tom of Stef op stap te gaan. Stef heeft later zelfs nog een tijdje bij ons gelogeerd toen hij in de States was. Het is dus altijd leuk om die kerels terug te zien!"

Morphine was erg populair in de Benelux. Het is dit jaar precies tien jaar geleden (08/04/94) dat de band voor het eerst in België speelde, meerbepaald in de Botanique. Herinneren jullie zich nog iets van dat concert?
Billy: "Ja, dat het samen met Vic Chesnutt was! Hetzelfde jaar deden we ook nog Pukkelpop, meen ik me te herinneren. De zomer nadien stonden we op Torhout/Werchter met The Cranberries …" (denkt na)
Dana: "R.E.M.!"
Laurie: "Jullie hebben een goed geheugen, jongens!" (lacht)
Billy: "…en New Order, kan dat? Nee, it was one of the big 'hairbands' … The Cure! They were great!"

Na het overlijden van Mark gingen jullie verder met Orchestra Morphine. Was dat de beste remedie om zijn dood te verwerken?
Billy: "Orchestra Morphine bestond oorspronkelijk enkel uit Dana, mezelf en enkele goede vrienden. Met uitzondering van één hadden we in het verleden allemaal met Mark gespeeld en dit in verschillende bands. We hadden dus de juiste mensen in een grote groep gebundeld. We waren net één grote familie. Ik vermoed dat Orchestra Morphine gegroeid is vanuit het standpunt dat we iets wilden doen voor onze vriend Mark. Aangezien hij een songwriter was, leek het ons logisch om zijn songs te laten verder leven op het podium en op tournee te gaan. We hebben live echter vooral geopteerd voor materiaal dat we met Morphine zelden of nooit live speelden. Natuurlijk waren er momenten waarop we het met z'n allen erg moeilijk hadden, maar we probeerden er altijd het beste van te maken."

Toen ik Twinemen vorig jaar aan het werk zag op het Cactusfestival, was het enerzijds een geweldige ervaring om jullie de songs van Morphine te horen vertolken, maar anderzijds slaagde ik er op dat moment niet in om de dood van Mark een plaats te geven. Dat was heel bizar.
Billy: "Als mensen naar ons komen om te vertellen hoeveel ze destijds van Morphine hielden en hoe tevreden ze zijn dat wij er mee doorgegaan zijn, geeft ons dat meteen tonnen positieve energie! Het is normaal dat we nog vaak herinnerd worden aan de band. Ergens ben ik daar ook wel blij om, beter zo dan helemaal geen herinneringen."

Hoe moeilijk was het voor jou, Laurie, om je de songs van Morphine toe te eigenen?
Laurie: "In het begin stond ik voor een zware opgave en emotioneel was het niet altijd evident. Mark hield er een vrij ongewone vorm van expressie op na, maar beetje bij beetje heb ik geleerd om die onder de knie te krijgen en toen ik daarin geslaagd was, zijn er heel wat deuren voor me opengegaan."

Het valt inderdaad op dat jullie als band op nauwelijks een halfjaar tijd enorm geëvolueerd zijn. Met name Laurie, je staat een pak zelfverzekerder op het podium dan vorig jaar.
Laurie: "Ja, misschien wel. Afgelopen zomer speelde ik voor de allereerste keer in Europa, terwijl Dana en Billy op dat vlak al een stuk meer ervaring hadden. Ondertussen heb ik de kans gekregen om me te vergewissen van het feit dat Europeanen een zeer leuk en dankbaar publiek zijn en daar voel ik me goed bij. Ik maak me nu in ieder geval al een pak minder zorgen vooraleer ik het podium op moet." (lacht)

Hoe gaat het intussen met het Mark Sandman Music Education Fund?
Laurie: "Dat gaat goed! Elk jaar spelen we een benefietconcert om geld in te zamelen voor het fonds en de mensen blijken daar heel genereus op te reageren. Het is prachtig om kinderen aan het werk te zien in de studio, ze songs te zien schrijven, te laten opnemen of ze te horen improviseren. Je moest 'ns zien hoe ze zichzelf soms verdiepen in die muziek en hoe wild ze ervan worden als ze met één van ons kunnen samenspelen. Het is bovenal een ontzettend mooi eerbetoon aan Mark!"

Billy en Dana, jullie muzikale carrière is zo met elkaar vergroeid dat het haast onwaarschijnlijk lijkt dat jullie ooit nog los van elkaar zullen musiceren.
Dana: "Billy werkt nog samen met tal van andere artiesten en is ook vaak bezig met het produceren van andermans platen. Ik heb ook wel enkele zijprojecten gehad. Het is inderdaad een luxe om muziek te kunnen maken met iemand die je door en door kent en met wie je volledig op dezelfde golflengte zit. Alles loopt gewoon vanzelf bij ons en qua creativiteit hoeven we ons meestal geen zorgen te maken. Ik prijs me gelukkig dat ik iemand als Billy ontmoet heb in m'n leven."

Hebben jullie intussen al voldoende songs bij elkaar geschreven voor een tweede album en zoja, al enig idee hoe de plaat zal klinken?
Laurie: "We spelen al enkele songs live, maar hebben deze nog niet opgenomen. Ik zou dus ook nog niet kunnen zeggen hoe ze zal klinken … just pick up a good word and write it in! (lacht) Met wat geluk verschijnt de plaat nog dit jaar."
Billy: "Het is sowieso een mooie uitdaging voor ons, want toen we aan de eerste plaat begonnen, kon je ons bezwaarlijk een band noemen. Twinemen is in feite ontstaan omdat Dana en ik een handje toestaken aan wat de soloplaat van Laurie zou worden. We zijn echter vrij snel beginnen opnemen, zonder specifiek doel voor ogen of zonder dat we wisten welke richting die plaat zou uitgaan. Het voelde gewoon goed aan om samen muziek te maken en bepaalde tijd samen in de studio door te brengen. Dat was op onze manier toch wel vrij uniek."
Laurie: "We've made the record by mistake!" (lacht)
Billy: "Bij het eerste album was er eerst de plaat en dan pas de band, nu geldt het omgekeerde. We bevinden ons in een nieuwe situatie en ik kijk er enorm naar uit, moet ik toegeven."

De improvisatiefactor speelt ook bij Twinemen een belangrijke rol. Er wordt onderling vaak van instrument verwisseld, waardoor Dana en Billy zich voor het eerst konden uitleven op de snaarinstrumenten.
Dana: "Het is altijd leuk om te experimenteren met instrumenten die je aanvankelijk niet meteen op het lijf zijn geschreven. Als je in de studio zit, is het tevens makkelijker om je fouten meteen recht te zetten, iets wat live natuurlijk minder evident is. Met gitaar, piano en bas kun je veel richtingen uit en je inspiratie de nodige ruimte geven. Het is een geweldige uitdaging en het is goed om jezelf wat dat betreft geen beperkingen op te leggen."

Met High-N-Dry hebben jullie intussen ook een eigen label.
Billy: "Een eigen studio hadden we reeds, dus leek het ons evident om ook de platen van onze vrienden te gaan uitbrengen. It's a family affair! Boston heeft een zeer levendige scene en de artiesten die er leven en werken kennen elkaar ook reeds geruime tijd en steunen elkaar waar nodig. Uiteindelijk hebben we toch allemaal hetzelfde doel voor ogen, dus waarom zouden we het niet samen doen. We zijn gewoon allemaal vrienden en daar draait het toch uiteindelijk om."

Via www.twinemen.com zijn er ook officiële bootlegs verkrijgbaar van jullie Amerikaanse tournee.
Laurie: "Ja, die worden beheerd door Kufala. Dat is een bedrijfje dat onze concerten opneemt en ze vervolgens aan de man brengt en ze distribueert naar de platenzaken toe."

In de States mag je dan intussen een vrij aardige reputatie opgebouwd hebben, tot voor kort was je in Europa een nobele onbekende. Slechts weinigen weten dat je er al een respectabele solocarrière op hebt zitten.
Laurie: "That's ok! (lacht) Die solocarrière is compleet op een dood spoor beland. Ik heb veel getourd de afgelopen jaren, maar na een tijdje on the road verlang ik er terug naar om thuis te zijn, lekker te slapen en mijn dieren te verwennen. Soms moet ik mezelf er echt wel toe dwingen om de studio in te duiken!"

http://www.kindamuzik.net/interview/twinemen/twinemen-soms-moet-ik-mezelf-er-toe-dwingen-om-de-studio-in-te-duiken/5440/
Meer Twinemen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/twinemen