Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zo'n acht jaar geleden belandt George W. Lewis na een motorongeluk in het ziekenhuis. Hij herstelt en gaat weer motorrijden, alleen niet meer zo ontspannen als voorheen. Totdat hij vorig jaar een nieuwe aanschaft en zijn gedachten weer de vrije loop kan laten. Terwijl hij gas geeft, mijmert hij over z'n muzikale avontuur als Twin Shadow en hij beseft dat muziek maken zijn levensdoel is. De inspiratie voor de prachtige plaat Confess is geboren.
De plaat is een stap voorwaarts ten opzichte van Forget. Confess is minder wisselvallig en ook het instrumentgebruik is subtieler. De basis blijft onveranderd, met ijle jarentachtigsynths en gitaar, een basgitaar die zowel wave als funk omarmt, percussieve drums en gloedvolle zang van Lewis. De toegankelijke popnummers hebben op het tweede gehoor wel degelijk diepgang. Waar ze op plaat soms wat glad klinken door de dominante toetsen, pakt op het podium de gitaar meer ruimte. Het geeft de muziek van Twin Shadow de juiste dosis peper.
Lewis, uitgeroepen tot best geklede man van Brooklyn, omringt zich in Vera met drie eveneens hip uitziende bandleden. De bassist oogt stoïcijns, maar drukt een belangrijk stempel op het geluid. Bij momenten doet hij denken aan Peter Hook, om zo het publiek dwingend tot dansen aan te zetten. De handige toetseniste staat achter een batterij apparaten, waaronder elektronische percussie.
Een keyboard staat dusdanig richting publiek gekanteld, dat het de keytar van Modern Talking in herinnering roept. Gelukkig zijn er in muzikaal opzicht andere jarentachtiginvloeden, zoals Simple Minds of Tears for Fears. De drummer herinnert met zijn elektronische afdeling aan Joy Divisions Closer en Lewis' tussen ijl en gierend laverende gitaargeluiden maken het beste van The Chameleons los.
Het is voor muziekpuristen simpel om de muziek van Twin Shadow af te doen als een echo van de jaren tachtig. Toch doe je hem hiermee tekort, want op Confess zijn ook andere invloeden hoorbaar, zij het subtieler. En het belangrijkste: de uitstekende zang staat midden in het heden. Intens en dramatisch zingt Lewis over veranderende relaties, waarbij hij - net als The Weeknd - aan r&b raakt.
Zoals in 'The One', waar na r&b-zang een climax van krassend gitaarwerk en stuwende synths volgt. Dan slecht de groep muzikale muren in een extatisch moment. Met z'n sympathieke uitstraling, de boeiende, genre-overstijgende songs en de overtuigende liveshow, solliciteert Twin Shadow nadrukkelijk naar een groter publiek.
Foto van Vera huisfotograaf Marc de Krosse
http://www.kindamuzik.net/live/twin-shadow/twin-shadow-6958/23057/
Meer Twin Shadow op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/twin-shadow
Deel dit artikel: