• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Turbonegro

Van Amsterdam tot Zaltbommel, van death punk tot stadionrock.
01 december 2005, Hof ter Lo, Antwerpen (B)

Tekst: Milo Vandevelde

Beeld: Arjen van de Merwe

Publicatiedatum: 06 december 2005

Het eindigt met zanger Hank Von Helvete die meldt dat bassist Happy-Tom jarig is. Hij voegt er op ontradende toon aan toe dat we niet voor hem gaan zingen. Wel gaan we voor hem dansen. Door de PA klinkt Griekse volksmuziek. De twee heren op het podium doen het even voor en verdwijnen backstage. Voor de verzamelde Turbojugend van de Lage Landen het sein om de sirtaki vrolijk te laten ontaarden en zo hun afterparty op gang te trekken. Ze zijn er allemaal vanavond, van Amsterdam tot Zaltbommel. De Gentse afdeling lijkt het talrijkst, de Antwerpse volledig.

De fanclub van Turbonegro is een fenomeen. Cool uitziende denim dudes en babes die hun imago laten botsen met melige activiteiten als een dagje bootjevaren. Een jeugdbeweging voor oudere jongeren die ondertussen meer persaandacht krijgt dan de band zelf. Het is zeer de vraag of die daar problemen mee heeft. Zonder de aanzwellende cultus rond hoogtepunt Apocalypse Dudes en de op Turbonegro the Movie geregistreerde teloorgang, hadden ze waarschijnlijk geen doorstart gemaakt met nieuw plaatwerk en hernieuwde livesuccessen.

In een goed gevuld Hof ter Lo is het zonder voorprogramma lang wachten op het eerste Belgische optreden van Turbonegro in acht jaar. Wanneer de lichten eindelijk uitgaan zorgt zelfs het intromuziekje voor een ontlading. Turbonegro neemt een vliegende start en last de nummers aanvankelijk zonder adempauze aan elkaar. Von Helvete is vrij goed bij stem en heeft later ook nog wat provocaties in petto. De Dutroux-verwijzingen maken pijnlijk duidelijk dat België synoniem lijkt voor slecht en ondertussen ook oud nieuws. De band speelt degelijk, Euroboy heeft attitude te over. De geluidsmix is vrijwel ideaal. 'All My Friends Are Dead' klinkt helder zonder steriel aan te doen, 'Back to Dungaree High' is ruig maar verzandt niet in een brij.

Onvermijdelijk komt echter het kwaliteitsverschil bovendrijven tussen klassiek oud werk en de songs die op Scandinavian Leather en Party Animals staan. Zo leggen 'City of Satan' en 'Blow Me (Like the Wind)' het af tegen 'Don't Say Motherfucker, Motherfucker' en 'Rock Against Ass'. Turbonegro lijkt sinds de millenniumwissel de kunst verleerd om constant op de grens tussen sérieux en humor te balanceren en daarbij in het midden te laten in welke richting de balans zou kunnen doorslaan. Nu doet ze dat wel, van death punk naar stadionrock. Von Helvetes ondertussen bekende verhaal dat "to be fun" nooit de bedoeling was ten spijt. Hof ter Lo is eigenlijk erg geschikt voor een classic rock-show, maar dan moet je als groep toch wat toeters en bellen meebrengen en dat blijkt niet het geval.

Het optreden is al bij al vrij kort en eindigt nogal abrupt. De toegiften met onder andere 'The Age of Pamparius' en 'I Got Erection' maken nog één en ander goed, maar volgende keer mag het iets meer zijn.

http://www.kindamuzik.net/live/turbonegro/turbonegro-11392/11392/
Meer Turbonegro op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/turbonegro