• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Turbonegro: We zitten gewoon gevangen in dit verschrikkelijke, stupide imago.

Turbonegro zet de bijl in rock ‘n’ roll mythes. Eerst natuurlijk die van de heteroseksuele macho rockster en zijn groupies. Dat was de seks. Nu zijn de drugs aan de beurt. Doodgaan aan een overdosis heroïne de snelste weg naar de legendarische status? De Noorse glampunkers tonen aan dat een pauze inlassen genoeg is.

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 28 mei 2003

Technisch Probleem
Gedurende de vijf jaar dat Turbonegro stil lag vanwege de heroïneverslaving van zanger Hank von Velvete zijn ze immers alleen maar beroemder geworden. Afdelingen van fanclub Turbojugend doken op tot in Chili en bands als Queens of the Stone Age en Therapy? namen Turbonegro-covers op voor een tribute-cd. Nu maakt de band een comeback met het album Scandinavian Leather. Alhoewel ik de term “comeback” niet mag gebruiken van toetsenist/gitarist Pål Pot Pamparius (die met de Duitse legerhelm).

“Het is geen comeback, het is een voortzetting. In ’98 hadden we een technisch probleem. Dat technische probleem heette natuurlijk “drugs”. Nu is het probleem opgelost en gaan we er weer voor. Het is alsof je de eerst de pauzeknop van je cd-speler indrukt en dan 4 jaar later weer op “play” drukt. We hadden toen ook door kunnen gaan, maar we voelden dat we dan een kutbandje zouden zijn geworden. Daarom hebben we toen een kleine pauze ingelast. Maar we zijn altijd met elkaar in contact gebleven, we zijn vrienden. Dus toen Hank weer beter was zijn we weer bij elkaar gekomen. Vorig jaar hebben we toen eerst 3 shows gedaan om te testen of het ging.”

Pål Pot is samen met drummer Chris Summers (die met de spiegelende zonnebril) aangeschoven in de kleedkamer van de Melkweg. Zonder make-up zijn ze al nauwelijks te herkennen en daar komt dan nog bij dat ze nou niet bepaald fris zijn. En dat terwijl de Europese tour op dat moment pas een week oud is. Blijkbaar is de vrije dag voor het optreden in Amsterdam goed besteed. Pål Pot maakt desondanks een buitengewoon zelfverzekerde indruk, op het arrogante af. Summers zegt, zoals het een drummer betaamt, weinig.

Dat ze er zitten bewijst dat de proefoptredens goed zijn gegaan. Maar 3 losse optredens is nog geen uitputtende tour. Maar Pål Pot is nergens bang voor: “If we crash and burn, we crash and burn. En dan gaan we neer met de vlag in top, zonder spijt. Je probeert zo lang als je kunt zo snel als je kunt te gaan. Als het stopt, dan stopt het. Dat is niet iets waar we mee bezig zijn. En ik zie het sowieso niet gebeuren in de nabij toekomst. Tenminste, op zijn minst niet in de komende 6,7 weken… Op zijn minst!”

Eitje
Door de ontstane mythevorming tijdens Turbonegro’s afwezigheid, zal de band in de concerten die ze voor hun uiteindelijke ondergang spelen heel wat nieuwe gezichten in het publiek zien. Vinden ze het zelf niet vreemd dat ze vooral bekend zijn geworden door er niet te zijn? Pål Pot: “Toen we stopten waren we aan het touren voor het Apocalypse Dudes album en dat was toen eigenlijk net begonnen aan de weg omhoog. En toen wij stopten, stopte de buzz niet. Ik denk ook dat het een briljant album is. Een belangrijk album in het rockmuziekgenre. En het heeft zich bewezen door die escalatie over de jaren heen. Meer en meer mensen gingen er naar luisteren en Turbonegro werd groter en groter, zonder enige hulp van onze kant. Eigenlijk is het een heel natuurlijk proces, maar het is wel vreemd dat iets steeds groter groeit zonder dat je ervoor hoeft te werken. Voor mij bewijst dat hoe goed dat album eigenlijk is.”

Waren ze dan niet bang dat het verwachtingsniveau dusdanig hoog zou worden dat ze er nooit aan konden voldoen? Chris: “Nee, want al bij de eerste repetitie merkten we dat het een eitje zou gaan worden en dat terwijl we 4 jaar niet hadden samengespeeld.” Pål Pot: “Het bleek dat de band een stuk beter was gaan klinken. Het was allemaal een stuk strakker. We bleken allemaal betere muzikanten te zijn geworden. Tijdens de repetities vorige zomer begonnen zich ook al nieuwe nummers aan te dienen. We werden het zat de oude nummers te spelen en iemand had een riff… En zo werd het eerste zaadje geplant.”

77e Take
Dat zaadje groeide uiteindelijk uit tot Scandinavian Leather. Een album waarop Turbonegro zo mogelijk nog decadenter en meer glam klinkt dan op Apocalypse Dudes. Pål Pot: “Dat was 5 jaar geleden. Ik zou zeggen dat als we qua geluid geen enkele progressie hadden gemaakt, dat we dan diep in de stront hadden gezeten. We hadden nooit terug naar buiten kunnen komen met Apocalypse Dudes II. Hoe interessant zou dat nou zijn? Je probeert om vooruit te komen, om je fans voor te zijn. Het is allemaal volwassener geworden.”
Volwassen is niet bepaald een term die ik associeer met Turbonegro.
Pål Pot: “Eigenlijk is het ook een woord dat ik haat als het om muziek gaat.”
Chris: “Ik ben er gek op.”
Is ‘volwassen’ niet een term die beter past bij de muziek van Billy Joel of Alicia Keys of iets dergelijks?
Chris: “Ik vind zowel Billy Joel als Alicia Keys erg goed.”
Pål Pot: “Kan je nagaan. Het gaat om begrip voor muziek. Je doet ervaring op, je wordt wijzer en je leert wat meer over wat je wilt doen. En deze keer konden we opnemen in de studio van onze gitarist Euroboy in Oslo in een erg relaxte atmosfeer. En waar andere bands het leuk vinden om live te spelen, daar zijn wij een band die graag in de studio zit. Lange nachten maken, tot vroeg in de ochtend doorgaan en niet stoppen voor we het perfect hebben.”
Chris: “We zijn niet een band die een nummer live in de studio in één take opneemt.”
Pål Pot: “Wij gebruiken de 77e take. En die rockt.”

Had het anders kunnen lopen als Turbonegro met Apocalypse Dudes niet een beetje de pech gehad had te vroeg pieken? De hele Scandinavische rockscene explodeerde immers net iets later. Pål Pot: “Ik ben totaal niet geïnteresseerd in de hele 'Scandinavische rockscene'. Ik ben gefocust op één band en dat is Turbonegro. Wat buiten mijn wereldje gebeurt kan me geen reet schelen. Dit is ons eigen kleine ding. Als we de weg geëffend hebben voor wat andere bands, ok dan.”

Schaaps- en Varkenskoppen
Als er dan al aansluiting is met een scene, dan is dat – vreemd genoeg – de Noorse black metal scene. Satyricon coverde ‘I Got Erection’ voor het Alpha Motherfuckers-tribute album en het beruchte Mayhem (onlangs weer eens in het nieuws omdat een fan gewond was geraakt bij een optreden door een rondvliegend schapenkop) heeft ‘Are You Ready (For Some Darkness)’ live gespeeld. Pål Pot: “Dat zijn allemaal vrienden van ons. We kennen ze sinds we begonnen in ’89 of ’90. We kwamen ze dan telkens tegen terwijl we over straat liepen met plastic tassen. Wij hadden bier in de onze tassen en zij schapen- en varkenskoppen in de hunne.” “Het zijn intelligente mensen. Zo zie ik Turbonegro ook: vrij intellectueel en met een groot begrip voor muziek. Aan die jongens, Mayhem en Satyricon, kunnen we ons relateren. Ze hebben veel bewondering voor wat we doen. Omdat ze ballen hebben.”

Stonehenge
Misschien is het ook de voorliefde voor make-up en rare outfits die Turbonegro met de black metal-scene gemeen heeft waardoor ze het zo goed met elkaar kunnen vinden. Want toen Turbonegro opkwam vierde de neerslachtigheid van de grunge nog hoogtij. Was Turbonegro’s herintroductie van de over-the-top rockshow daar een reactie op? Pål Pot: “Als je het zo zegt, dan klinkt het bijna of we een zorgvuldig opgezet plan hadden om het ding dat we ‘lol’ noemen te introduceren in een scene gevormd door grunge, heavy metal, weet-ik-veel. Zo was het niet. We doen gewoon ons eigen ding. Iemand krijgt een idee als we op een avond met zijn allen heel dronken aan het worden zijn en dan proberen we het uit op het podium. We hebben geen vergaderingen waar we een planning maken.” “We maken lichte muziek en ik denk dat daar elementen van humor in horen te zitten. Maar even over onze humoristische kant: er is wel humor, maar het is niet grappig.”

Als ik Pål Pot vraag die orakelspreuk toe te lichten, weigert hij: “Vindt het zelf maar uit. We zijn alleen geïnteresseerd in vragen. We geven geen ruk om de antwoorden.” Chris: “We denken er gewoon niet over na. We doen het gewoon. Als het werkt, werkt het. Als het niet werkt, doen we het morgenavond niet. We hadden Stonehenge. Dat werkte niet.”
Pål Pot: “We hoorden dat er een andere band was die het eerder had gebruikt. Kut was dat.”
Chris: “We nemen op zich rock ‘n’ roll wel serieus. Maar aan onze outfits kan je wel zien dat we onszelf niet erg serieus nemen.”
Pål Pot: “We zitten gewoon gevangen in dit verschrikkelijke, stupide imago. Het wordt langzamerhand behoorlijk pijnlijk. Hoe zou jij je voelen, gevangen onder die klotehelm, met een kilo make-up op je kop, in nat en zweterig denim? Er staan geen meisjes bij mijn kleedkamerdeur te wachten.”

Misschien tijd voor een make over bij de volgende plaat? Pål Pot: “Er komt geen volgende plaat. Het wordt een film. Als de Beatles het kunnen, kunnen wij het ook.”
Chris: “Onze Yellow Submarine.”

http://www.kindamuzik.net/interview/turbonegro/turbonegro-we-zitten-gewoon-gevangen-in-dit-verschrikkelijke-stupide-imago/3248/
Meer Turbonegro op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/turbonegro