• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lach / Tom Brosseau

Van gedicht tot grap.
19 september 2008, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 20 september 2008

Voor een portie nieuwerwetse folk moet je vanavond in Paradiso zijn. Terwijl Bowerbirds en Bon Iver de grote zaal moeiteloos vol trekken, staat in de kleine zaal de bescheiden singer-songwriter uit North Dakota, Tom Brosseau [foto rechts]. Hoewel zijn liedjes refereren aan folk en country uit de jaren dertig, een periode die Brosseau nooit meegemaakt kan hebben, is hij deze avond toch de meest authentiek klinkende artiest.

Die stempel verdient hij door zijn pijnlijk poëtische liefdesliedjes intens en integer voor te dragen, waarbij zijn zang gemakkelijk omschakelt tussen laag en vrouwelijk. Zijn teksten bereiken hier en daar Leonard Cohen-achtige hoogtes, maar het sterkste nummer vanavond, 'My Happiness', is geen eigen werk, maar een loepzuiver gezongen cover van fifties-popzangeres Connie Francis.

Arthur Delaney is een piepjong gastje uit Engeland. Met een nog jonger ogende gitarist - veel ouder dan zestien kan het duo nooit zijn - maakt hij gedreven gitaarsongs. Sterk gespeeld, met een paar vlotte gypsy-bruggetjes erin. In opener 'To Woodstock' fantaseert Delaney hoe geweldig het geweest zou zijn als hij veertig jaar terug had geleefd en het hippiefestijn mee had kunnen maken. Van de teksten in de overige nummers blijft helaas weinig over, deels omdat het geluid te hard staat afgesteld, deels omdat Delaney meer klankpatronen maakt dan dat hij zingt.

Hoewel Lach [foto links] thuis de 'levende legende van New York' genoemd wordt, zal hij in Nederland geheel onbekend zijn, gezien het aantal zittenblijvers in de kleine zaal: nog geen man of zes. Het New York Folk Festival schonk in de jaren tachtig alle aandacht aan gevestigde muzikanten, Lach kwam niet aan de bak en richtte zodoende de antifolkbeweging op.

Hoewel de muzikant de uiterlijke schoonheid van Woody Allen heeft, compenseert hij dat met te veel energie en flauwe grappen. Het is wennen aan het absurdisme en de grote droogheid van deze man, maar zijn set biedt een lekker tegenwicht tegen de bombastische pathetiek van Bon Iver in de grote zaal. Lach wisselt lompe gitaarruis van zijn distortion-apparaat af met slimme teksten als "I thought life was a limousine / Than it turned into an ambulance." Een show van Lach is meer stand-upcomedy dan concert, maar wie zegt dat je om folk niet mag lachen? Of om politiek? Lach kijkt dan ook graag met fijn venijn een paar maanden vooruit: "Former president Bush / You can kiss my tush!."

Foto van Tom Brosseau uit het KindaMuzik archief, door Tim Broddin

http://www.kindamuzik.net/live/tom-brosseau/lach-tom-brosseau/17496/
Meer Tom Brosseau op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tom-brosseau