Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Twee dagen lang selectief selectieve selecties selecteren op en rondom het Spuiplein in Den Haag. Met als letterlijk hoogtepunt de elfde verdieping van het stadhuis, met uitzicht op een zee van cd's en een weergaloze uitvoering van Canto Ostinato. Waar de vorige edities van het festival meer verspreid over Den Haag lagen, kent dit jaar een krimp.
Hoofdacts zijn op één hand te tellen en de avonden zijn teruggebracht tot een overzichtelijk programma waarin niets elkaar overlapt. Een geringer budget zorgt voor een beperktere programmering, zodat het de truc is kwaliteit door selectie te waarborgen en zelfs te verbeteren. Het is het festival dit jaar gelukt om met minder meer te maken.
De eerste dag levert een duidelijke winnaar op, genaamd Ryoichi Kurokawa [foto hierboven]. De Japanner combineert visuals met geluid en zet hiermee een ongekend optreden neer, wat leidt tot een unieke zintuiglijke ervaring. De 3D-projecties zijn van buitengewone klasse en kunnen worden omschreven als monnikenwerk. Het herschrijven van de Bijbel is er in ieder geval niets bij. De beelden worden ondersteund door Aphex Twin-achtige beats (Kurokawa zal dit vaker gehoord hebben) die enkele luisteraars blijkbaar afschrikken. Ze steken hun vingers in elk geval in hun oren en houden handen voor hun ogen. De Japanner maakt duidelijk dat Tokio de stad van licht en geluid is: een geniaal optreden, maar voor veel mensen is het zijn tijd vooruit.
Anarchy Dance Theatre + Ultra Combos is een Taiwanese aanwinst die dans combineert met interactieve, digitale landschappen. Hoewel dans en omgeving goed op elkaar zijn afgestemd, is de uitvoering te knullig. Hoogtepunten zijn terug te brengen tot die momenten waarop het lijkt alsof de danser zich in een spannend driedimensionaal videospel bevindt. De vrijwilligers die af en toe meedoen aan de voorstelling gelden als opvulling en ze worden vooral ingezet als figuranten die af en toe een rondje over het veld mogen lopen. Op deze manier ontstaat er extra interactie met het digitale landschap en krijgen ze ook een bescheiden rol in het abstracte spel tussen danser en danseres. De keuze om vrijwilligers toe te voegen geeft het optreden een amateuristisch karakter, maar de samenhang tussen beeld, geluid en dans is heel constant en daarom boeit het stuk van begin tot eind.
Het Haagse stadhuis, dat hetzelfde oppervlak als het Venetiaanse San Marcoplein heeft, biedt onderdak aan twee bijzondere acts: Inneract, dat Canto Ostinato uitvoert, en Mohn [foto hierboven]. Allebei zijn ze bekend met het minimalistische verrassingseffect waarin tijd een leugen wordt. Iedereen die deze uitvoeringen bijwoont, komt waarschijnlijk te laat bij de volgende geplande show, want dertig minuten voelen aan als drie en een uur lijkt tien minuten te duren. Inneract en Mohn hoeven zelf niets aan presentatie te doen, want tijdens hun optredens is een groot scherm aanwezig. Overigens draagt dit bij aan een hypnotiserende audiovisuele performance. Deze uitvoeringen - die worden opgeluisterd door Waste Landscape [foto onderaan pagina], een metalen duinlandschap gemaakt van maar liefst 65.000 gebruikte cd's - maken van het stadhuis vanavond even geen saai middelpunt.
In de foyer van het Lucent Danstheater begint rond half twaalf het nachtprogramma om het opgedane intellect uit alle hoofden te verjagen. Julien Mier [foto hierboven] trapt af met ongecontroleerde beats die hun weg vinden in veelal Indonesische sferen door de toevoeging van percussie op hout en metaal. Deze producer, die een klassieke achtergrond heeft, voert het tempo graag op en blaast het nog tamme publiek omver met zijn boze beats, die vol rijke en vrolijke melodieën zitten.
Na hem mag de kleine Haagse trots Filosofischestilte het opgewarmde publiek overnemen. De combinatie van een hoog hiphopgehalte, veel leegte en schone Nintendobleeps doet al snel aan Hudson Mohawkes laatste project, TNGHT, denken. Een goede ronde van deze pas negentienjarige producer. Het Haagse talent wordt afgelost door de grote Shigeto [foto rechts], die het publiek trakteert op het onderste uit zijn productieve kan. Eerst een liveshow van eigen werk gecombineerd met bestaande mixen, wat voor een fantastisch afwisseling zorgt. Daarna gaat Shigeto als drummer aan de slag en speelt hij, nadat hij op 'play' heeft gedrukt, mee met zijn eigen werk. Ghostly International Label legde hem al vast, want Shigeto is een groot talent in ontwikkeling. Vervolgens suddert de nacht nog door met Andy Votel & Demdike Stare en Pazes, maar het had met Shigeto mogen eindigen want hij is de winnaar van de nacht.
http://www.kindamuzik.net/live/todaysart/todaysart-dag-1/23234/
Meer Todaysart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/todaysart
Deel dit artikel: