• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

TodaysArt 2010

Container, Van Acker & Vainio toppers; Jeff Mills door het ijs; Latin voor de fuif.
24 september 2010, Diverse locaties, Den Haag

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 02 oktober 2010

MEDIAKUNSTFESTIVAL
Gewoontegetrouw neemt TodaysArt bezit van de gehele binnenstad van Den Haag. Zozeer zelfs dat de toevallige voorbijganger niet om het festival heen kan; zo werd de stad voorheen altijd volop verlicht. Boek je een kanon als Jeff Mills voor een uniek project, dan zit zo'n extravagantie er niet in. Toch weet TodaysArt nog genoeg mediakunst op de been te brengen op diverse locaties. Op het Spuiplein valt de ruimtelijke lichtinstallatie van Carlo Bernardini meteen op. Of de RoboVox-installatie - een robot die sms-berichten voorleest. Een glazen kas herbergt dj's en bandjes en je hebt dan meteen mooi beschutting tegen de slagregens en zicht op de prachtige generatieve videoprojectie van Daan Brinkman en Nenad Popov.

Je kunt overdag heerlijk langs verschillende plekken in de stad struinen en zo bijvoorbeeld in een kraakpand tegen de kinetische installatie van Jeroen Strijbos aanlopen waar je uren naar blijft kijken. Of je laat je onderdompelen in een ware sensatie voor oog en oor door Chris Salter, die werkt met geluid dat net boven of onder de gehoorgrens ligt, ook wel bekend als 'just notable difference'. Zo verbaast en verbijstert TodaysArt op vele vlakken, al moet worden vastgesteld dat een groot deel van het kunstprogramma ook op andere mediakunstfestivals al de revue is gepasseerd of nog langskomt.

TELEURSTELLING
Dat geldt zeker ook voor de muziek. Richie Hawtin kon je al eerder aan het werk horen, op GOGBOT stonden Atom TM en Alva Noto ook al en als dan het verheugconcert van Mika Vainio een dag verschoven wordt, vangt menigeen teleurgesteld bot. Net als door de prutsbeslissing om ambientmeester Klimek naar de kleine zaal van het Theater aan het Spui te verplaatsen, zonder aankondiging, ook niet van de correcte begintijd.

WANSTALTIGE GROOTMEESTER
Smetjes die echter niet zo groot zijn als de wanstaltige vertoning die grootmeester Jeff Mills en zijn makker Mike Banks [foto links] onder de noemer X-102 ten tonele voeren in de hal van het Stadhuis. Na een oersaai en veel te langdradig zoemend ambient-intro rammen de technobeats door de schamel gevulde kale hal, maar de breaks hakkelen en een spanningsboog valt niet te ontwaren. Ook de lulligheid van een suffe slideshow met wat hoge resolutiefoto's, met dank aan NASA, maakt het concert niet van hoger allooi dan plaatjes kijken voor KIJK-lezers.

CONTAINER
De botte bijl en aardige platheid tekent ook de sets van Actress en Anthony 'Shake' Shakir in het Paard. Kniesoor, want de dansstemming blijkt opperbest. In de grote zaal is het tegelijk duchtig keuvelen over de wel erg zachtmoedige ambient van Matthew Hawtin. Bruut ontwaken dus wanneer het 'Container'-project begint - een samenwerking tussen het Minuslabel van Richie Hawtin en Raster-Noton. Abstracte videobeelden op drie schermen vullen de afgeladen zaal en extreme frequenties heersen wanneer Byetone van leer trekt. Moeilijke kost voor de vele minimalgangers die bij Gaiser aan hun trekken komen en meteen helemaal losgaan. Die lijn zou Alva Noto moeiteloos moeten kunnen doortrekken, ware het niet dat zijn beukende set met rock-achtige climaxen toch te abstract en hectisch blijkt voor velen. Dit ondanks indringende cymaticsvisuals die de weg wijzen door het muzikale doolhof. Richie Hawtin draait zijn hand niet om voor een fikse mep crowdpleasing al blijft zijn minimal techno steeds van hoog allooi. Met de allure van de absolute ster van de avond brengt hij de 'Container'-samenwerking dan ook naar een kokend en kolkend hoogtepunt.

HOOGTEPUNT IN VERENIGING
In een liefdeloze lege hal naar Oláfur Arnalds luisteren, dat liever niet. TodaysArt programmeert namelijk ook dans; zoals de visueel overdonderende projecties met contemporaine dans door Adrien Mondot. Het is echter Cindy van Ackers solo op livemuziek van Mika Vainio, die in horizontale beweging en letterlijk neerdrukkende last van de massieve geluidgolven in één performance hedendaagse avant-gardemuziek, dans en installatiekunst verenigt in het eenvoudige, maar zeer doeltreffende decor.

GLIMLACH
[The User] voert een symfonie uit voor ettelijke matrixprinters waaruit bij vlagen muzikaliteit volgt, maar veelal ook gewoon irritant snerpend geluid. Ook vooral een lust voor het oog is de installatieperformance van het Franse 1024 Architecture. Met een brede glimlach een festival afsluiten, het blijkt een gouden greep en een kolfje naar de vaardige handen van Senor Coconut & His Orchestra en Nortec Collective presents: Bostich + Fussible [foto hierboven]. Beide spelen een eigen vorm van Latinotronics; Latijns-Amerikaanse muziek met elektronica; in het laatste geval opzwepende marriachi gecombineerd met beukende techno. Waar Andy Votel in de kleine zaal voor een handvol mensen doordraait, hupsen de diehards nog door tot in de zeer kleine uren van de zondagochtend.

EENVOUD
Er zijn veel mediakunstfestivals in Nederland, misschien wel te veel. In ieder geval niet genoeg om onderling heel veel diversiteit in de programmering te laten zien. Niet in het kunstprogramma en ook niet muzikaal. Ook is lang niet altijd even evident wat de connectie nu moet zijn met het festivalthema. Zo was het lang zoeken en niet vinden naar de uitvoering van John Cage's '4'33'; zogenaamd om je te laten luisteren naar de geluiden van de stad, maar een wel zeer obligate keuze. Tegelijk kan het concert door en voor dertig auto's die claxonerend rond het Spuiplein rijden en zowaar composities spelen van Pan Sonic, niemand ontgaan zijn in centrum Den Haag. Precies daarin kwamen festival en stad op een confronterende en amuserende manier samen in fraaie eenvoud. Zo simpel kan het dus ook zijn.

Foto's door Marc Solaris (cc)

http://www.kindamuzik.net/live/todaysart/todaysart-2010/20697/
Meer Todaysart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/todaysart