Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Handengeschud, twee bevriende recensenten komen elkaar tegen, voor de gevel van de concertzaal Ekko. Een snelle blik op het programma doet al snel de vraag opkomen: "Ken jij dat, die Zutons?" "Neuh," brengt de ander uit, "de NME is er wel vol lof over, maar waarover niet en ach ja zo'n The-bandje…" Precies, dan weten we het wel weer. Denken we.
Toch is het vanavond snel gedaan met deze vooroordelen. The Zutons doen namelijk even voor hoe je als voorprogramma van leer moet trekken. Dit is een échte Next Big Thing?! Deze keer hebben de pennenbroeders van de NME het maar al te goed gezien. The Zutons zijn precies waar we al een lange tijd op hebben zitten wachten: een vrouw en vier man sterk, met de pootjes stevig in de breedvoerige sixties/seventies en tegelijk heerlijk stevig rockend, wat zeg ik: jammend als een bezetene.
Vaarwel arrogante verveelde rijkeluiszoontjes (en hun Utrechtse baggerkopie) met her en der een aardig riffje; this is the real shit, this is it! Piepjonge zanger, met rauwe moordstrot, lekker loosgaand dansende saxofoniste, zwoele swing in de bas en een fabelachtig gevarieerde drummer: kortom The Zutons hebben alles in huis. Dan reken ik de op Phil Lynott lijkende graatmagere verre neef van Frank Zappa op gitaar nog niet eens mee; elk moment verwacht je een Duane Allman-solo, maar dan pingelt meneer met stonede nonchalance een zacht melodieus slide-solootje.
Onder het motto Alle Elf Goed!!!! knalden The Zutons Ekko omver. Vol enthousiasme, met een Gomez-achtige jonge honden houding en een zaal die een-twee-drie overstag gaat na een begin met vrijwel niemand voor het podium… De debuutplaat moet nog uitkomen, maar de eerste singles spreken alvast boekdelen, met als knaller de A-kant 'Pressure Point'. Wanneer dan ook nog de traditional 'I've Been Working on the Railroad' van een prachtversie wordt voorzien, gaan we voorgoed door de knietjes. Dit is de eerste en heel waarschijnlijk de allerlaatste keer dat The Zutons dit formaat zaaltjes speelt. De tourbus en de bulklading apparatuur hebben ze alvast ervoor, dit wordt een band voor het grotere werk. Het is niet minder dan volledig terecht. Boek dit maar eens op een festival en geheid dat bijvoorbeeld Hot Hot Heat als donderslag bij heldere hemel vergeten wordt. De toekomst is hier en de toekomst heet: The Zutons!
De geprogrammeerde hoofdact Trans AM heeft de ondankbare taak daaroverheen te gaan. Laat ik maar meteen alle hoop wegnemen; dat lukt voor geen meter! Trans AM grossiert zoals Albert Heijn. Niet excelleren in één product, maar overal een graantje van willen meepikken. Op letterlijk oorverdovend hard volume wordt Ekko getrakteerd op een mix van Kraftwerk-electrodisco, dubbele basgitaar-stonerrock, snelle Southern Rockmetalsolo's en meer, veel meer. Hokjesfielen zoeken hun heil liever ergens anders. Blikken vol vertwijfeling met de vraag "Wat is dit nu weer?" zijn niet van lucht. Trans AM vliegt namelijk op heel veel bestemmingen. Vervelend is het dus allerminst, dit trio uit Washington DC met hun 'Anti-Bush Rock'. Inderdaad ja, politiek engagement is er ook nog; daar getuigen de oranje death-row/Guantanamo Bay-pakken anders wel van.
Trans AM is gewoon een compleet geschifte band. Een volslagen maffe serial-killer-schuine-streep-retard (type louche tweedehands autohandelaar uit een voorstad in het zuiden van de VS) op gitaren en synthesizer blijkt ineens een geniale muzikant. Een energiek bruut hakkende eersteklas spierbundel op drums en een echt electromannetje, met dito poses achter de andere synth en bas. Ja, het is me het zooitje wel! Individueel van uitzonderlijke klasse als muzikanten, samen als band een hecht gezelschap, per nummer bezien dik in orde - met vooral dat lekkere onderbuikschuddende substraat van denderende bas en ramptetampende dreundrums, maar voor een complete show bij lange na niet boeiend genoeg. Take no prisoners, lijkt Trans AM's devies. Of om met Julius C. te spreken: Komen, zien en… met gebogen hoofd toch maar na nog geen uur tijd (en dat met zo'n tien jaar aan materiaal in de achterzak) de aftocht accepteren.
De rariteitenwaanzin van het discopunkelectropostrock-trio Trans AM heeft het moeten afleggen tegen de jongehondenbranie van The Zutons. Dan mag George W. Bush een ontzettende klootzak zijn, onze vrijheid, blijheid vieren we liever met een paar groene blaadjes uit Liverpool: The Zutons.. daar gaan we meer van horen, veel en veel en veel meer! Een ware openbaring.
» Bezoek Trans Ams website
» Bezoek The Zutons website
» Beluister het concert van The Zutons op London Calling bij VPRO 3voor12
http://www.kindamuzik.net/live/the-zutons/the-zutons-trans-am/5572/
Meer The Zutons op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-zutons
Deel dit artikel: