Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het was heet en afgeladen vol in Rotown. De ideale omstandigheden om The Thermals te zien. De vrolijke powerpop met distortionkartels van het Portlandse trio is immers uitermate zomers en leent zich vanwege de no frills presentatie vooral voor niet te grote clubs.
Desondanks wisten The Thermals niet te imponeren. Er werd wel enthousiast gespeeld - vooral de Duracell-konijn-act van bassiste Kathy Foster straalde energie uit - maar de bij het debuut al gesignaleerde eenvormigheid van de nummers is op plaat twee gewoon doorgezet. Met als gevolg dat het publiek nu twee keer zo lang variaties op hetzelfde - weliswaar in beperkte mate erg leuke - thema kreeg voorgeschoteld.
Daarbij kwam dan nog dat Hutch Harris niet de meest charismatische frontman in de rock is. De snedigste reactie kwam zelfs op naam van een deel van het publiek, dat bij een plichtmatig anti-Bush praatje van Harris luidkeels "Four more years!" begon te scanderen.
Al met al waren The Thermals een kwartier leuk, waarna de hitte en de zich immer uitbreidende zweetpatronen in de T-shirts van het publiek de aandacht naar zich toetrokken om die pas bij de toegiften weer af te staan.
foto uit het archief, genomen in Rotown, 2003
http://www.kindamuzik.net/live/the-thermals/the-thermals-6748/6748/
Meer The Thermals op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-thermals
Deel dit artikel: