• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De paranoïde dagdroom van The Thermals

Na een stilte van twee jaar zijn The Thermals terug met een nieuw album, zoals gewoonlijk weer boordevol punkrockdiamantjes. Zanger Hutch Harris en bassiste Kathy Foster knutselden hem na het vertrek van drummer Jordan Hudson met zijn tweeën in elkaar. Voldaan vertellen ze in de zon op het terras in het Vondelpark over hun jongste: een album doorspekt met kerkelijke metaforen en verwijzingen naar de oorlog in Irak.

Tekst: Thijs Zilverberg

Publicatiedatum: 18 september 2006

Vergeleken met de instant-hits van de eerste twee albums is The Body, The Blood, The Machine een heuse groeiplaat. Hutch kan zich wel vinden in die beschrijving. “Misschien duurt het nu wat langer voordat de liedjes blijven hangen, maar de bedoeling is dat de levensduur ook groeit. Bij de eerste platen was ik vooral bezig met zo snel mogelijk zieltjes voor ons te winnen. Dus ik maakte het heel catchy, en dan alles op zijn minst drie of vier keer herhalen. Hetzelfde trucje als ze in de reclamewereld gebruiken; iets echt in iemands hoofd proberen vast te nagelen. Op het nieuwe album zijn het meer start-to-finish-songs, in plaats van A-B-A-B-A-B over and over again. Maar nog steeds zijn het gewoon pure popliedjes in een punkjasje, bestaande uit enkel basisakkoorden, hoor!”

Fictief doemscenario als concept
Naast een groeiplaat heeft The Body, The Blood, The Machine ook veel weg van een conceptalbum. De teksten zijn doorspekt met kerkelijke metaforen en verwijzingen naar de oorlog in Irak. “De laatste tijd denk ik erg veel na over het christendom en de rol die het geloof speelt in de Amerikaanse regering,” legt Hutch uit. “Ik ben van mening dat ze religie gebruiken om hun ideologie aan de massa te verkopen. Alleen gaat het album niet zozeer over de VS zoals die nu is, ik schets meer een fictief doemscenario. Het is een soort paranoïde dagdroom over wat de VS zou kunnen worden als het zo doorgaat.”

“Een soort van 1984,” merkt Kathy op. Ze gaat verder: “Bush is zo gedreven door het christendom, maar ondertussen neemt hij allerlei beslissingen die ík zie als compleet anti-christelijk. Tolerantie en liefde zijn ver te zoeken. Het is trouwens niet zo dat we ons expres neerzetten als 'de band met een boodschap'. Hutch drukt zijn gevoelens uit in zijn teksten en we zijn allebei gewoon veel bezig met de wereld om ons heen. We willen onze mening zeker niet aan anderen opdringen, dat is juist hetgeen we verafschuwen aan onze regering.”

“Ik schrijf ook gewoon liefdesliedjes, hoor,” zo verzekert Hutch. “Alleen om nou enkel over meisjes en feestjes te zingen... Dan zou ik me snel gaan vervelen.” Kathy valt hem bij: “Er zijn al zoveel bands die liedjes schrijven met simpele teksten. Soms zit daar iets aardigs tussen, maar het grootste deel doet me helemaal niks. Ik denk dat Hutch wat zijn teksten betreft iets diepzinniger en artistieker is dan de meeste songwriters. Ik vind een cheesy liefdesliedje ook wel leuk op zijn tijd, alleen Hutch heeft gewoon meer te vertellen, haha.”

Lo-fi lachje
Ondanks de huidige regering zijn ze best tevreden in hun land. “Het is een goed land om in te leven,” vindt Kathy. “Mensen nemen nog steeds hun eigen beslissingen en iedereen is vrij te gaan en staan waar hij wil. Maar als we naar Europa komen zie ik ook waarin we nog tekort schieten. Hier is meer steun voor kunst en muziek vanuit gemeentes en de regering, die zaken maken echt deel uit van de cultuur. In Amerika sta je er helemaal zelf voor, het is veel meer independent. Het is een rijk land, alleen komt het geld niet op de juiste plek terecht. Het zou leuk zijn als wij ook wat door de overheid gefinancierde podia hadden, of fietspaden langs de weg. Dat vind ik zo geweldig, dat fietsers hier hun eigen kleine straatjes hebben en hun eigen verkeerslichten. Daar zouden ze eens wat geld in moeten steken, in plaats van in een stel nieuwe helikopters, of bommen, haha!”

Even terug naar het album. Een van de nummers die zich het snelst in je hoofd nestelt is 'An Ear For Baby'. Opvallend is dat Hutch in het tweede refrein in de lach schiet. “Ja, dat is een van die dingetjes waarvan je hoopt dat het niemand opvalt,” lacht hij wederom. “Het ligt er helemaal aan wie het opneemt. Ik zou het er zeker uit halen als het nog kon, ieder ander zou het ook hebben weggegooid. Maar Brendan (Canty, ex-Fugazi, die de plaat heeft geproduceerd) heeft het erin gehouden. Hij vond dat ik als een of andere gek klonk, en schijnbaar is dat iets positiefs.”

“Ach, Bob Dylan lacht ook vaak op zijn platen,” aldus Hutch. “En R.E.M. heeft een lachje in 'The Sidewinder Sleeps Tonite' van Automatic For The People, dat heb ik altijd geweldig gevonden.” Kathy vind het niet zo'n ramp. “Je kunt tegenwoordig zoveel rechtzetten met computers, maar ik hecht erg aan een lo-fi geluid. Er gaat niets boven opnemen op een 4-track recorder. Je hoort altijd wat geruis op de achtergrond en het is net niet helemaal perfect.” “Gelukkig houden onze fans houden ook wel van een beetje ongepolijst,” neemt Hutch weer over. “We gaan hiermee in tegen die verschrikkelijke trend om alles zo steriel mogelijk te laten klinken.”

Geen anti-religieus album
Toch gaan ook The Thermals langzaamaan die kant op. Leg The Body, The Blood, The Machine en hun debuut naast elkaar en je hoort een gigantisch verschil in opnamekwaliteit. “Dat zal Brendan's invloed zijn,” denkt Kathy. “Daarbij hadden we een behoorlijk luxe studio. Die ligt op een prachtige lokatie net buiten Portland, op het platteland. De eigenaar heeft daar in een schuur naast zijn huis allemaal apparatuur neergezet. Wat we alleen niet wisten toen we er voor de eerste keer heen gingen, was dat er normaal vooral christelijke bands komen.”

“Ik voelde me regelmatig erg schuldig als ik mijn teksten zong,” bekent Hutch. Kathy: “De eigenaar gaat zelf ook naar de kerk. Hij kwam niet echt vaak meekijken, dus volgens mij heeft hij nog niet echt een idee waar onze nummers over gaan. We hebben ook geen printjes onder zijn neus gegooid, van: 'Hé, wat vind je van deze teksten?' Hij heeft ons nu wel gevraagd om een exemplaar, maar daar zijn we eigenlijk een beetje huiverig voor. Alleen, we zullen op een gegeven moment toch een keer een kopietje moeten sturen. Gelukkig is het is niet echt een anti-religieus album, het stelt hooguit wat actuele ontwikkelingen aan de kaak. En in het ergste geval zullen we voor het volgende album op zoek moeten naar een nieuwe studio.”

http://www.kindamuzik.net/interview/the-thermals/de-parano-de-dagdroom-van-the-thermals/13873/
Meer The Thermals op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-thermals