Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De meest besproken band van de nieuwe eeuw. Je zal het maar zijn en je moet maar met al die verhalen om kunnen gaan. Want er werd wat afgeschreven door de blaadjes over The Strokes. Elke stap die zij maakten werd breed uitgemeten en grondig geanalyseerd op zoek naar verborgen betekenissen. Kurt Cobain kon daar niet tegen en vertrok naar elders, Thom Yorke keerde de rockwereld zijn rug toe maar The Strokes’ voorman Julian Casablancas blijft er gezond stoïcijns onder. Hoewel hij tijdens het creatieve proces van het tweede album Room On Fire even onder de immense druk leek te bezwijken. Het is dan ook niet niks om aan het nu al klassieke debuut Is This It een vervolg te moeten geven. Met de juiste mix tussen The Velvet Underground en The Ramones kwamen The Strokes in 2001 met 11 uiterst catchy nummers aanzetten waarbij het onmogelijk was een favoriet aan te wijzen. Die plaat gaf de rock muziek een nieuwe impuls (of je het nu leuk vindt of niet) zoals Nevermind en OK Computer dat in de jaren ‘90 deden.
Gelukkig had Casablancas genoeg steun aan zijn vier beste vrienden die toevallig ook in de band zaten. Samen kwam ze oktober dit jaar met de opvolger die, hoe kan het ook anders, een lichte teleurstelling was. Hoewel precies hetzelfde recept werd voorgeschoteld, waarvan je dacht dat je er nooit genoeg van zou kunnen krijgen, bleken nu alleen de helft van de nummers nog dezelfde lekkere smaak te hebben behouden. Ook niet slecht natuurlijk, maar eens verwend altijd verwend. Live mochten The Strokes de lichte beschadiging dus gaan gladstrijken.
En dat deden ze. Natuurlijk. Na een verlaten tent op het Metropolis festival in 2001, een in 15 minuten uitverkocht Paradiso in 2002 werd het weer een treetje hoger naar een overvolle Music Hall. En ook hier waren de voorwaarden hetzelfde: drie vintage versterkers, een kleine drumkit en een microfoonstandaard. Daarachter namen de vijf hipste jongens van New York plaats en zij speelden hun liedjes. Meer niet en meer was er ook niet nodig om de zaal tot aan het kookpunt te brengen. De quasi-verveelde stem van Casablancas was ook terug te zien in zijn nonchalante en weinige enerverende houding. Nikolai Fraiture deed hier nog een schepje bovenop door zich alleen maar op zijn basspel te concentreren en af en toe een blik in de voorste rijen te werpen. Drummer Fabrizio Moretti speelde gewoon weer zo strak als een drumcomputer. De gitaristen Albert Hammond Jr. en Nick Valensi imponeerden met hun heerlijke staccato spel, geniale riffs en doeltreffende solo’s. Afzonderlijk misschien niet bijzonder, maar The Strokes zijn een eenheid die tezamen onverslaanbaar zijn.
De setlist was een mooie mix tussen beide albums. Maar ook hier was het verschil in kwaliteit tussen doodgewone albumtracks als ‘Soma’ en ‘You Talk Way Too Much’ duidelijk hoorbaar. De reactie van het publiek was veelzeggend. Dat hier en daar merkbaar was dat de band zich tegoed had gedaan aan de “sinful pleasures of Amsterdam” deed weinig af aan de energie die van het podium de zaal invloog. ‘I Can’t Win’, ‘New York City Cops’, ‘What Ever Happened’ deed grote getale pogoën. Ook de Motown-esque zwijmelaar ‘Under Control’ trof doel. Net zoals de stagediver die ondanks de hevige beveiliging het podium wist te bereiken en in het publiek sprong. De band reageerde er niet op, cool als ze waren. Maar Casablancas kennende had hij zelf ook wel willen springen zoals hij vorig jaar in Paradiso en eerder deze week in Dublin ook deed. Dit gebeurde echter niet, maar een ieders honger werd alsnog gestild met de onweerstaanbare en intens gebrachte afsluiters ‘Last Nite’ en ‘Take It Or Leave It’.
Na een uur en tien minuten was het over. Aan toegiften doen ze nog steeds niet. Wel staan ze nog altijd dag in dag uit in de oefenruimte en zijn The Strokes (op papier eigenlijk een ‘gewoon’ indiebandje) met hun minimale middelen uitgegroeid tot een uiterst strakke en krachtige rockmachine. De Europese festivalweides zijn waarschijnlijk de volgende tree die zij aankomende zomer vol overtuiging zullen betreden. De hype hebben ze overleefd, maar de komende jaren zal men nog lang niet uitgepraat over ze raken. En terecht!
http://www.kindamuzik.net/live/the-strokes/the-strokes/4781/
Meer The Strokes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-strokes
Deel dit artikel: