• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Rapture/David Gilmour Girls

Wild als op Echoes, groovy als op Pieces, live kan The Rapture het allemaal.
18 oktober 2006, Melkweg

Tekst: Chris Julien

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 25 oktober 2006

Over het recentelijk verschenen album van The Rapture verschillen de meningen enigzins. Voor sommigen is de dikke groove en grotere coherentie van Pieces of the People We Love een stap voorwaarts na het tumultueuze debut Echoes. Anderen vinden juist de ruige, bijna wanhopige toon van het eerste album geniaal, en missen deze in het veel meer geproduceerde vervolg.

The Rapture live zien zou echter beide kampen moeten kunnen bekoren. Nieuw werk, maar ook de losbandigheid van een paar New Yorkers die de indiekids laten dansen. Het loopt in ieder geval wel goed vol in de Melkweg tijdens het voorprogramma David Gilmour Girls. De heren lijken de laatste tijd de ietwat verdoofde peuken-roken-op-het-podium formule verwisseld te hebben voor een wat actiever optreden. Deze houding werpt zijn vruchten af want het optreden is strak, en de nieuwe nummers maken zeer nieuwsgierig naar het later dit jaar te verschijnen album.

Tijd voor The Rapture. De band wandelt het podium op, bassist Matty Safer voorop. Hij heeft een oenige grijns op z'n gezicht als hij het publiek vertelt dat dit het laatste optreden van de tour is, en dat ze er wat moois van gaan maken. En dan is het los. De band opent origineel genoeg niet met een nieuwe hit als 'Get Myself into It', maar met een aantal oudere nummers. Ze zijn al snel in staat lekker los te komen, en met 'Sister Savior' staat menigeen luidkeels mee te brullen.

Bij de eerste nummers van de nieuwe plaat lijkt de band direct wat in te kakken; Luke Jenner staat met wat opgetrokken schouders ineens stil voor de microfoon, Gabriel Andruzzi struint niet meer met een verbijsterde uitdrukking het podium over met zijn koebel. Voelt de band de hete adem van producers Ewan Pearson en Paul Epworth nog in de nek? Wie weet, maar na een paar nummers zijn ze met 'Down for So Long' helemaal terug. Vooral met 'I Need Your Love' weten de heren een diepe indruk achter te laten; over de liefde van het publiek hoeven ze zich geen zorgen te maken.

Met 'Olio' sluit The Rapture af zoals ze begonnen zijn. Loops en synthesisers genereren de muziek, en Jenner laat ogenschijnlijk zonder moeite zijn bijzondere stem nog een maal door de Melkweg klinken. Het applaus is groots. Wild en dansbaar maakt The Rapture de belofte van Matty helemaal waar.

http://www.kindamuzik.net/live/the-rapture/the-rapture-david-gilmour-girls/14257/
Meer The Rapture op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-rapture