Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De laatste dag voor de vakantie is meestal een dag van wat aanklooien. Aan iets nieuws beginnen heeft weinig zin en wat af moest is af. En wie kan er een saaie memo typen terwijl hij de zee al in zijn neus en de zon al op zijn huid heeft? Ook bands kennen dat gevoel op het laatste optreden van een lange tournee. The Posies brengen het in Waterfront wel in heel extreme mate tot uiting.
De eerste helft van het concert is er nog weinig aan de hand. John Auer, Ken Stringfellow en hun ritmesectie werken zich met veel vakmanschap, maar niet al te veel vuur door hun set. Maar net als het een gedegen, maar weinig memorabel concert lijkt te gaan worden, begint het grote rotzooien. The Posies blijken een grote voorraad aan covers in huis te hebben, waarbij eventuele gaten in de kennis worden ingevuld met eigen meligheid. Om de leut te verhogen trekt Stringfellow ook nog zijn broek uit. Het eigen materiaal wordt met nog minder respect behandeld. Vooral ‘Please Return It’ wordt wreed gemangeld; het normaliter hartverscheurende intro wordt wreed onderbroken voor gooi- en smijtwerk. Bij de voortzetting doet Auer vervolgens zijn best zo vals mogelijk te zingen.
Zo is het concert van The Posies in Waterfront vooral leuk als je óp het podium staat. Ervoor ontstaat regelmatig de behoefte te vermanend te roepen “Nou is het uit met het geklooi! Aan het werk!”
http://www.kindamuzik.net/live/the-posies/the-posies-11843/11843/
Meer The Posies op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-posies
Deel dit artikel: