• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Nits

Nog een keertje 'In the Dutch Mountains'.
18 maart 2004, Paard van Troje, Den Haag (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 20 maart 2004

Vroeger, beste jongelui, toen het kopiëren van muziek naar cassettebandjes onze enige zonde was en muziekkrant Oor nog niet in de verste verte op de Hitkrant leek, waren The Nits een redelijk populaire popgroep in binnen- en buitenland. De Amsterdamse groep rond zanger en tekstdichter Henk Hofstede wist met hun oer-Hollandse kijk op Angelsaksische popmuziek een niet onbelangrijke plaats in de Nederlandse muziekcultuur te verwerven. Ze scoorden – zeker voor Nederlandse begrippen – behoorlijk wat Top40-hits met typische Nits-liederen, waaronder 'In the Dutch Mountains', 'Sketches of Spain' en 'Adieu Sweet Bahnhof'. In die tijd vond iedereen The Nits goed.

Anno 2004, bijna dertig jaar na hun allereerste optreden in De Brakke Grond in Amsterdam, is er aan de Nits niet zo gek veel veranderd, behalve dat alweer bijna vijftien jaar de groepsnaam zonder voorvoegsel op de cd-hoezen prijkt en dat toetsenist Robert Jan Stips officieel geen deel meer uitmaakt van het gezelschap. Gelukkig laat Stips het niet afweten op een bescheiden jubileumtournee langs theaterzalen, schouwburgen en concertpodia van de Lage Landen. Zo kan het gebeuren dat de Nits nogmaals hun grootste successen spelen in de ideale samenstelling. Want hoe graag ze het zelf misschien anders willen zien: de Nits hebben meer succes met het opnieuw uitvinden van 'In the Dutch Mountains' voor de Vrienden van Amstel dan wanneer ze hun zoveelste studioplaat moeten promoten.

Henk Hofstede, Rob Kloet, Robert Jan Stips en Laetita van Krieken doen datgene waarvoor iedereen is gekomen. 'In the Dutch Mountains', 'The Dream', 'Cars & Cars', 'Sketches of Spain' en afsluiter 'J.O.S. Days': ze komen allemaal keurig netjes en weinig verrassend voorbij. In een voor driekwart gevuld Paard van Troje werken de Nits zich in een dikke twee uur door hun succesvolle repertoire heen en iedereen vindt het eigenlijk wel best. De oudere popliefhebbers zijn allang blij dat er weer eens een normale band speelt. Een hele enkele keer durft de band nog wel eens iets anders uit te proberen, zoals met een volledig onversterkte uitvoering van 'Adieu Sweet Bahnhof', waarbij de groepsleden plaatsnemen op de rand van het podium. Het zorgt voor een stilte in de zaal.
De Nits geven niet alleen iedereen waar voor hun geld, maar ze hebben er ook zelf nog steeds zin in. Wie ze ziet spelen, krijgt nergens het idee dat ze al jaren over hun hoogtepunt heen zijn. Het zal mij niet verbazen als ze er over dertig jaar weer staan.

http://www.kindamuzik.net/live/the-nits/nits/5461/
Meer The Nits op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-nits