• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Music in My Head: Dag 2

De allerlaatste keer.
14 juni 2008, Het Paard, Den Haag

Tekst: Peter Bartlema en Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 17 juni 2008

Op de allerlaatste avond van The Music in My Head moet er zonodig een wereldrecordpoging ondernomen worden om zoveel mogelijk mensen in de twee zalen en het café van de Haagse concertzaal te stouwen. Het gaat direct al mis bij openingsact Joan as Policewoman [foto boven], zodat de presentator zich na afloop terecht afvraagt waarom sommige mensen naar concerten gaan. Niettemin is de sentimentele kitsch van Joan Wasser bijzonder in trek. De eerste rijen zijn bevolkt door de stamgasten van het vrouwencafé, die rusteloos meewiegen op de cabareteske melodieën en Wassers enigszins pathetische zangkunst.

Aanvankelijk kiest het trio voor een trage en kalme aanpak, totdat blijkt dat niet iedereen in de volgepakte zaal zijn smoel wenst te houden. Joan stoort zich zichtbaar aan het luide gebabbel en verruilt moeiteloos de piano voor de elektrische gitaar. Alleen blijkt het stemmen van dat instrument nogal lastig, waardoor het tempo van het optreden niet onderdoet voor dat van de meeste songs. Duidelijk is wel dat dit niet de meest ideale setting is voor theetante Joan.

Ook vanavond referenties aan het EK Voetbal. Zo meldt de presentator in het café dat zowel de Nederlandse, de Franse als de Italiaanse nationaliteit vertegenwoordigd zijn binnen Templo Diez. En dat een en ander niet tot problemen heeft geleid. De groep rond de Franse zanger/multi-instrumentalist Pascal Hallibert heeft Den Haag als verbindende factor, en is zo de enige act op het programma die de stad van de ooievaar als uitvalsbasis heeft.

Typisch Haags kun je de donkere, zich traag voortslepende songs niet noemen. Die liggen meer in de lijn van een groep als Calexico. Het optreden maakt een dusdanig loodzware en kunstzinnige indruk, dat je als onbevangen toehoorder al snel verlangt naar wat tegenwicht in de vorm van een paar prettig in het gehoor liggende popliedjes.

Die zijn gelukkig voorhanden in de kleine zaal bij het optreden van Fanfarlo. Het nogal studentikoos ogende jonge zestal uit Londen rond de Zweedse expat Simon Aurell heeft al eens de complimenten van ene David Bowie mogen ontvangen. Hopelijk gaat dat - en de reeds gemaakte vergelijkingen met een naam als Arcade Fire - niet tegen hen werken. In ieder geval brengt Fanfarlo de liedjes met folky inslag met zoveel passie dat Aurell op een gegeven moment zijn vinger blesseert en zich bij voorbaat excuseert voor rondspattend bloed.

Van jeugdig enthousiasme is bij The Charlatans niet echt sprake meer. Op het podium in de grote zaal staat dan ook een club veteranen voor wie het allemaal begon met de Madchestergolf van eind jaren tachtig. De nodige stormen - van de britpophausse tot een verongelukt bandlid - trotserend, werkten The Charlatans aan een consistent oeuvre en verwierven zo in eigen land een hondstrouwe aanhang.

Hier brak de groep nooit echt door, maar de zaal reageert enthousiast op de uitstekende rockshow die de weinig communicatieve voorman Tim Burgess en zijn vier medebandleden neerzetten. Natuurlijk zorgt hun klassieker 'The Only One I Know' voor herkenning in de zaal, maar de direct daarop gespeelde recente single 'Oh! Vanity' lijkt minstens zo tijdloos. Ondanks het uitbundige geroep om meer zit een toegift er wegens de strakke planning niet in.

Mag geroezemoes dan het optreden van Joan as Policewoman verstoren, die andere vrienden van de ijzeren arm van de wet, Tokyo Police Club [foto linksboven], hebben er duidelijk minder last van. Dit is een jonge band uit Canada waar de energie letterlijk vanaf spat. Wie de ontwikkelingen een beetje volgt, weet dat de band enorm hot is in Amerika. Hoe verzint men het dan om deze gasten in de kleine zaal te programmeren?

Voor de voordeur staat een rij van hier tot Tokio. Binnen is het bloedheet en stampvol. Gelukkig weerhoudt dat het publiek er niet van om eens ouderwets te pogoën. Een enkeling durft het zelfs aan om van het lage podium de zaal in te duiken. De rauwe en spontane liedjes van Tokyo Police Club roepen blijkbaar primitieve gevoelens op. Wederom een geweldig optreden van een band die eigenlijk al te groot is voor dit soort festivalletjes.

Hit Me TV, dat na singer-songwriter Blaudzun aantreedt in het café, moet daarentegen nog wat groeien. Het Amsterdamse viertal, eerder actief onder de naam Skip the Rush, heeft getuige de leuke meisjes voor het podium en de klimpartij op de bar van voorman Jaap Warmenhoven genoeg branie en uitstraling om het verder te schoppen dan een cafépodium. Het repertoire dient dan echter wel iets meer pakkende nummers te omvatten.

Ongeacht het programma elders in het pand, zijn The Futureheads [foto rechts] sowieso alle aandacht waard. Met een stamp energie en een spelplezier van heb-ik-jou-daar raast het viertal uit Sunderland door zijn winnende repertoire vol punky popliedjes. Vonken slaan over op de eerste rijen die op en neer gaan.

Naarmate de show vordert komen ook hier stagedivers en crowdsurfers aan hun gerief. En heeft gitarist Ross Millard het ene moment nog een bril op de fok, het andere is die in de mêlee plotseling verdwenen. Heerlijk optreden dat ook de al wat oudere popliefhebber met herinneringen aan The Jam ten tijde van This Is the Modern World, een adrenalinestoot van jewelste moet bezorgen. De toegift die de organisatie The Futureheads gunt, is dan ook meer dan verdiend.

De mannen van Supergrass [foto linksonder], finalisten in de grote zaal, zijn dan al aan het staartje van hun optreden bezig en danken de organisatie aan het eind ervan voor de twee heerlijke dagen die ze in Den Haag hebben doorgebracht. Daarmee is the music out of our heads, maar blijft de herinnering aan een eigenzinnig festival voor de fijnproevende muziekliefhebber.

Foto van Joan As Police Woman door Mark Scheffer.

Andere foto's uit het KindaMuzik archief, door Martijn Booij (Tokyo Police Club), Stephan Mehrer (Supergrass) en Jelmer de Haas (The Futureheads).

http://www.kindamuzik.net/live/the-music-in-my-head-6720/the-music-in-my-head-dag-2-6041/17110/
Meer The Music in My Head op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-music-in-my-head-6720