• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Hidden Cameras

Vrolijke bedoeling.
02 oktober 2004, Rotown, Rotterdam (NL)

Tekst: Alexis Vos

Publicatiedatum: 04 oktober 2004

Een alledaagse band zijn The Hidden Cameras niet. De podiumbezetting van acht mannen en vrouwen met een rijk instrumentarium, stichters van de ‘gay church folk music’ en schrijvers van ondeugende teksten over de herenliefde. Maar het meest aparte was dat ze afgelopen vrijdag in Katwijk aan Zee speelden; in De Schuit wel te verstaan! Hoe een band die vorig jaar nog de Ekko en Paradiso wist te veroveren daar terecht is gekomen, is een raadsel. Of er ook publiek op af is gekomen is hier ook niet bekend, want ze stonden gelukkig ook ‘gewoon’ in Rotown en zo werd mij een lange reis bespaard. De aanwezigen bij de concerten van vorig jaar moesten nu eenmaal op herhaling. In 2003 betoverde de band uit Toronto met hun tweede album The Smell of Our Own. Het stond vol met mooie akoestische popliedjes in de traditie van Belle & Sebastian die soms de grootschaligheid van The Polyphonic Spree benaderden. Hun plezierige en vrolijke live-act gaf het laatste duwtje tot een omhelzing met voorman Joel Gibb.

Een paar maanden geleden verscheen Mississauga Goddam. “Meer van hetzelfde”, luidde het oordeel, maar ook “iets mindere liedjes deze keer”. Op het podium werd dat verschil in kwaliteit nog eens benadrukt. Waar de nieuwe composities het toch vooral van hun repetitieve structuur moeten hebben om het publiek op te zwepen, daar doen de oudjes er nog wat onweerstaanbare melodieën bovenop. ’A Miracle’, ‘Boys of Melody’ waren dan ook de uitschieters en ‘Smell Like Happiness’ het absolute hoogtepunt. De generaties die nooit The Feelies mochten meemaken weten nu hoe het is om met vier akkoorden en een ‘basis der basis’-ritme naar grote hoogten opgetild te worden.

Zo goed als The Feelies ooit waren zijn The Hidden Cameras echter niet. Daar is het immer terugkerende trucje van de door Gibb opgezette nasale stem zoals op ‘B-boy’ en ‘The Fear is On’ toch te vervelend. Prachtige arrangementen hebben ze echter wel en met ondermeer een cello, viool en glockenspiel (soms zelfs geblinddoekt bespeeld) kwamen die ook op het podium uit de verf. Het zeer goed gevulde Rotown werd bevangen door het spelplezier van de band. De voorste rijen bewogen op volle toeren en een traditionele Canadese volksdans werd snel overgenomen. The Hidden Cameras blijken dus nog steeds een fris en aangenaam gezelschap te zijn, die zonder al te veel problemen het publiek met zich meekrijgen. Als de liedjes de volgende keer wat beter worden, gaat het dak er geheid af.

http://www.kindamuzik.net/live/the-hidden-cameras/the-hidden-cameras-7403/7403/
Meer The Hidden Cameras op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-hidden-cameras