• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Fiery Furnaces/Grant Moff Tarkin

Iets te weinig rariteiten.
11 mei 2006, ABclub, Brussel

Tekst: Hanne Rombouts

Beeld: Tim Broddin

Publicatiedatum: 17 mei 2006

Een stormloop van 'Gothics en delinquenten' aan de ingang van de Ancienne Belgique. Dat is toch niet bepaald de doelgroep die je verwacht bij de platen van The Fiery Furnaces. Onze verwondering verdwijnt al snel wanneer duidelijk wordt dat vandaag The Sisters of Mercy in de grote zaal van de AB spelen. Een opluchting.

We stappen een weinig gevulde Abclub binnen en starten de avond met Grant Moff Tarkin. Dat blijkt een flauw popgroepje te zijn, met de pretenties van een rock ‘n’ roll-band. (Tenminste zo komen we te weten na een bezoekje aan hun website.) Met weinig charisma brengen zij voorgekauwde gitaarmuziek, waarin de vocale bijdrage van de zangeres levenloos doorkomt. Het enige waar wij tijdens de set geboeid naar hebben staan kijken is de gitarist die te pas en te onpas het achterste van zijn kiezen laat zien. Wil hij ons hiermee overtuigen dat zijn verstandskiezen al doorgekomen zijn? Van zijn gezicht is in ieder geval weinig verstand af te lezen. Het waarom, daar hebben we dus het raden naar. In het begin zorgt deze smoelentrekker nog voor hilarisch geginnegap, maar na de vijftiende opensperring van zijn mond vinden wij het allang welletjes geweest.

De hoogste tijd dat The Fiery Furnaces [zie foto's] eraan beginnen - en dat doen ze met o.a. ‘Chris Michaels’ bepaald niet mis. Elke song is in een trashy gitaarkleedje gestoken waardoor elk liedje een rammelig garagerock-tintje krijgt. Dit in tegenstelling tot de subtiele synthesizer-deuntjes waarvoor The Fiery Furnaces bekend staan. Terwijl ze op plaat de luisteraar telkens op het verkeerde been weten te zetten – denk maar aan het wispelturige 'Quai Cur' op Blueberry Boat of de songteksten die achterstevoren worden afgespeeld op de laatste plaat Bitter Tea – zoeken zij live hun toevlucht in meer conventionele gitaarrock. Dat is enerzijds wel leuk, omdat je zodoende de songs eens op een andere manier te horen krijgt. Anderzijds maakt het de liedjes wel minder beklijvend, aangezien ze daardoor hun onvoorspelbaarheid verliezen. Toch bedekken we zulke akkefietjes met de mantel der liefde, want we weten zelf ook wel dat de albumversies - mede door alle studio-effecten- praktisch onmogelijk zijn na te spelen in een live-sessie.

Op de setlist staan zowel tracks van Gallowbird’s Bark (‘Tropical Ice-land’ is een hoogtepunt), het eerder genoemde Blueberry Boat (‘My dog was lost but now he’s found’ blijft een grandioze titel voor deze meezingbare hit) als hun EP (‘Single again’ als mooie afsluiter van de set). Ook Rehearsing the Choir (‘A Candymaker's Knife in My Handbag’ schetst de ietwat bizarre levenswereld van broer en zus Friedberger) komt langs en last but not least passeert ook nog heel wat materiaal van hun nieuwste langspeler Bitter Tea (‘I’m in no mood’, wordt er met een vleugje ironie gezongen).

De Friedbergers, die voor de gelegenheid ook een bassist en drummer hebben meegebracht, putten dus uit hun gehele discografie en niet minder dan achttien liedjes (plus twee bisnummers ) worden ons vanavond voorgeschoteld. Twee duimen omhoog krijgen The Fiery Furnaces van ons, al mocht het wel net iets grilliger zijn.

http://www.kindamuzik.net/live/the-fiery-furnaces/the-fiery-furnaces-grant-moff-tarkin/12880/
Meer The Fiery Furnaces op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-fiery-furnaces