• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Dandy Warhols

Een chillsessie van maar liefst drie uur.
14 oktober 2003, 013, Tilburg (NL)

Tekst: Maaike Mijland

Publicatiedatum: 27 oktober 2003

De Dandy Warhols hebben een hekel aan biografieën, zo blijkt wanneer je een blik werpt op hun website. Want ‘Whatever you say in your bio will come back to haunt you in a myriad barrage of thick and colorful accents from around the world, over and over and over again’, verklaart zanger Courtney Taylor-Taylor. Om niet steeds dezelfde vragen van journalisten te hoeven beantwoorden en ‘in an attempt to spare everyone a little pain (which is why The Dandy Warhols do everything they do)’ heeft zanger Courtney Taylor-Taylor ‘the first cliche Q and A interview upon myself’ uitgevoerd. Een melig ‘gesprek’ met voornamelijk zinloze vragen en antwoorden volgt. Eigenlijk is het ook overbodig om een band als The Dandy Warhols negen jaar na hun debuutalbum en twee jaar na hun wereldwijde Vodafoon-megahit hier nog te introduceren. Momenteel zijn ze op tournee met David Bowie, maar voor een eenmalig concert zonder hem in The Choice in 013. Een chillsessie van maar liefst drie uur…

Het publiek dat op het concert is afgekomen bestaat uit een mix van oud en jong en allerlei subculturen; van metalheads tot trendy dandy’s. Vooraan staat een veertiger (type leraar: grijs baardje en bril) enthousiast te bewegen. Zijn gebalde vuisten wekken de indruk dat we bij een stevig rockconcert staan, maar The Dandy Warhols staan ultrarelaxed op het podium de zoete klanken van openingslied ‘Be-In’ te produceren. Met zware oogleden beginnen ze de set met hun specialiteit; narcotiserende, hypnotiserende klanken die zich ruim een kwartier lang steeds herhalen onder een meedogenloos gegons. Op de achtergrond prijkt op een immens doek een fletse projectie van een fris bos. Door de felgroene belichting op twee smalle, lange doeken op de voorgrond, waan je je bijna in een bos. Bijna, want juist dat grote podium en het massale van The Choice ontvreemden je van alle intieme sferen en illusies die een optreden van The Dandy’s zouden moeten opkleuren.

Pas bij het opzwepende ‘Horse Pills’ komt er na ruim drie kwartier een einde aan de monotone, langzame nummers en barst er een waar feest los. De menigte vooraan springt en danst in het licht van de felle stroboscopen, The Dandy’s staan er nog even droogjes bij als voorheen. Gelukkig is dat niet de laatste keer dat ze hun chillmuziek afwisselen met wat enerverender werk. Zo knallen ook ‘We Used to be Friends’, ‘Minnesoter’ en hun hits ‘I Never Thought You’d be a Junkie’ en natuurlijk ‘Bohemian Like You’ de zaal in.

Dat The Dandy Warhols onovertrefbaar cool hun ding staan te doen on stage, is niet te ontkennen. De hele band staat erbij alsof ze net uit bed komen öf alsof ze zich net suf gelurkt hebben aan ontelbare joints en andere verdovende middelen (ongetwijfeld het laatste). Ze stralen ontspannenheid uit met een attitude. Taylor bewijst een tedere minnaar te zijn en bedrijft oprecht de liefde met zijn microfoon. Met een indringende blik in zijn ogen zet hij regelmatig zijn hippe baret goed. De ene gitaarswitch volgt na de ander en na een enthousiast applaus brengt hij ‘Well thank you’ zö zwoel en geil, daar kan geen sidderende pornoster tegenop. Ondertussen steekt toetsenist Zia McCabe rustig een sigaretje op en speelt met één hand verder, of rammelt wat met haar tamboerijn, terwijl ze vredig om haar heen kijkt.

Met deze acte de présence kun je The Dandy’s hun eentonigheid grotendeels vergeven, maar na zo’n anderhalf uur is het eigenlijk wel mooi geweest. Een stel heerlijke banken en kussens om op te hangen zouden geen overbodige luxe zijn bij zo’n relaxconcert. Drie uur is teveel van het ‘goede’ en op een gegeven moment slaapverwekkend. Kies je dan toch voor een avondvullend programma, gebruik dan wat meer actie of een totaal ander soort locatie. Een optreden van The Dandy Warhols komt het best tot haar recht in een kleine, rokerige club die de sfeer van de jaren zeventig uitademt, geïntegreerd met moderne stijlen. Warme kleuren, hypnotiserende patronen, veel pluche, (zit)kussens, diepe chillbanken, een minimum aan (sfeer)verlichting, lavalampen, discoballen, waterpijpen, joints en natuurlijk mooie, hippe, maar vooral coole mensen. Dan ziet zo’n 013 er toch maar fantasieloos uit, ondanks de spannende projecties van bossen, blote mensen in schuimbaden en sneaky homevideo’s.

http://www.kindamuzik.net/live/the-dandy-warhols/dandy-warhols/4395/
Meer The Dandy Warhols op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-dandy-warhols