• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Blood Brothers / White Circle Crime Club @ Domino 2005

Het mag al eens wat luider.
10 april 2005, AB, Brussel (BE)

Tekst: Robin van Cleemput

Beeld: Kenn Verstraeten

Publicatiedatum: 12 april 2005

Ook op dag vijf van Domino kon de AB een mooi affiche voorleggen, met de jazzy tonen van het Noorse Jaga Jazzist in de grote zaal. In de club, ondertussen, mocht het allemaal iets luider. The Blood Brothers hadden de oversteek naar het Europese vasteland gemaakt en stopten ook in Brussel. Het beloofde hard te zijn, en het was hard, het beloofde kort te zijn, en het was kort.
Allereerst het voorprogramma White Circle Crime Club. De Antwerpse groep speelt met een verbeten trek om de mond lawaaierige emo-rock / post-punk van het type “recht voor je raap”. Vrij rommelig en uit de losse pols gespeeld, maar wat WCCC in vergelijking met gelijkaardige bands als Q And Not U mist aan strakheid, maakt ze goed door tomeloze energie. Gedreven door een degelijke ritmesectie, pakken de twee gitaristen uit met rauwe, hoekige riffs en een bijna tastbare wall of sound. Naar het einde toe worden de flarden feedback steeds langer, luider en heviger. Af en toe menen we de geest van de jonge Thurston Moore te kunnen ontwaren. Goede zet van platenlabel Conspiracy om deze jongens als voorprogramma op pad te sturen.
Afkomstig uit Seattle, Washington, was The Blood Brothers al enkele keren op Belgische podia te bewonderen, met een stevige livereputatie tot gevolg. Hun nieuwe plaat, en tevens debuut op een majorlabel, heet Crimes en is een stap in een andere richting. En dat is live te merken: waar ze een jaar geleden in de Botanique nog oorverdovende geluidsspasmen de zaal instuurden, is het tempo deze keer danig teruggeschroefd. Tijdens nummers als ‘Peacock Skeleton With Crooked Feathers’ wordt door zanger Johnny Whitney opvallend gebruik gemaakt van keyboard, en ook bassist Morgan Henderson ruilt vaak de snaren in voor toetsen.
Wanneer het hard moet gaan, zijn de nummers gecomprimeerd tot hoogstens twee minuten; zie splinterbommen als ‘Trash Flavored Trash’. Het publiek lijkt die afwisseling wel te kunnen smaken. Naast het occasionele ge-mosh wordt er dan ook luidkeels meegezongen, bijvoorbeeld met single ‘Love Rhymes With Hideous Car Wreck’. Jammer dat die tempoveranderingen, en vooral de instrumentenwissels, de vaart danig uit het optreden halen. Een dik half uur Blood Brothers gaat zo al gauw een uur lijken. Op zijn best is het optreden pas als Whitney en Billie – hun wufte podiummaniertjes zijn ze niet verleerd – hun strot ver openzetten en de band strak door wat harder materiaal heen raast. Goed optreden van de broers, maar ze zijn al beter geweest.

http://www.kindamuzik.net/live/the-blood-brothers/the-blood-brothers-white-circle-crime-club-domino-2005/9133/
Meer The Blood Brothers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-blood-brothers