Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze zien er uit als tieners die de highschool net verlaten hebben; als kleine jochies die alles willen ontdekken. Schijn bedriegt. Achter de Blood Brothers gaat een collectief zeer begenadigde en serieuze muzikanten schuil, dat al meer dan tien jaar bezig is. Een groep met invloed, een groep die muzikale grenzen verlegt. Jongens die, wanneer ze thuis zijn, tien uur per dag in de oefenruimte staan. Geen parttime prutsers dus.
Druk bezig zijn ze, die Blood Brothers. De ene zit een radio-interview te doen, de andere zit artwork te bewerken achter een laptop, de tourmanager is druk bezig met een aantal extra promotie-activiteiten. Duidelijk geen groep die van het prille succes aan het genieten is. De bandleden komen net uit het hectische Engeland, waar ze een behoorlijke bekendheid genieten, en zijn vastberaden om van hun shows op het vasteland net zo'n succes te maken.
Misschien is dat de reden waarom drummer en interviewpartner Mark Gajadhar meteen opveert uit zijn relaxte sofa. Hij is gretig en heeft er zin in. “Ik zat al op je te wachten. Waar zullen we even gaan zitten?” Zo zie je het toch niet vaak. Hij lijkt oprecht zin te hebben in een goed gesprek. Vrolijk begint hij te vertellen over zijn dagelijkse beslommeringen.
Clipzender-verslaving
MTV houdt hem nogal bezig. Gajadhar blijkt een echte clipzender-fanaat. Zijn bandleden beginnen zich zelfs een beetje zorgen te maken. “Ja. Ik heb echt een enorme clipzender-verslaving. Ik kijk alles. Niet omdat ik de muziek zo leuk vind, maar vooral uit een soort van leedvermaak. Ik bekijk het als humorfilms van Will Ferrel en zijn clan. Het is toch mooi om de hele dag in een deuk te liggen? Heerlijk!”
Op de vraag wat hij momenteel de clip of artiest met de grootste Will Ferrel-factor vindt, durft hij uit angst voor represailles eerst niet te antwoorden. Na even aandringen komt het er toch uit: “Ik hoop dat we die jongens in Amerika niet tegen gaan komen, maar het ergste van ergste is momenteel toch wel de nieuwe clip van Simple Plan. Dat is zowel muzikaal als grafisch te lachwekkend.”
Eigenzinnigheid
Hun eigen muziek is ook niet gevrijwaard van een zekere dosis humor. Draai de platen gerust eens voor familie en vrienden. Of ze lopen schuimbekkend van paniek de deur uit of ze liggen in een deuk. Die hoge kinderstemmetjes in combinatie met de extreem hectische muziek werken nu eenmaal lichtelijk op de lachspieren. Daar is Gajadhar zich van bewust: “Wij hoeven niet zo nodig de serieuze jongens uit te hangen. Dat betekent echter niet dat we muzikaal geen ambities hebben. Die hebben we duidelijk wel.
“We hebben in de tien jaar die we nu spelen een geluid opgebouwd dat volledig op zichzelf staat. We komen van ver, uit de diepe underground van Seattle. Onze muzikale interesse ligt daar ook nog steeds. Acts waar wij ons mee identificeren zijn groepen als Minus The Bear en These Arms Are Snakes. Wij zijn echter de enige van deze groepen die een groot platencontract in de wacht hebben gesleept. Geen idee waarom eigenlijk.”
Door de enorme eigenzinnigheid van deze groep muzikale kunstenaars zullen ze waarschijnlijk geen bakken geld binnen brengen, maar majorlabels vinden het maar al te leuk om met dit soort artistieke bands te pronken. Het is een beetje hetzelfde idee als de ziekelijke interesse van grote platenmaatschappijen voor de anti-commerciële werkjes van The Mars Volta. “Daar kan ik mij wel in vinden. Wij zijn in commercieel opzicht totaal oninteressant voor onze platenmaatschappij, maar we horen ze nooit klagen en de budgetten gaan nu ook niet direct naar beneden. Eigenlijk hebben wij het wel goed voor elkaar”, aldus een schaterende Gajadhar (hij valt letterlijk bijna van zijn stoel).
De goede keuze
“Weet je wat ik vandaag dacht? Ik dacht aan mijn ouders. Over hoe sceptisch zij een jaar of zes tegenover mijn leven als muzikant stonden. Ik ben gestopt met mijn universitaire studie, ongeveer anderhalf jaar voor ik klaar zou zijn. Mijn ouders waren woest. Dat kan ik ze natuurlijk niet kwalijk nemen, want ze weten wat voor ontoegankelijke herrie wij maken. Zij waren er natuurlijk rotsvast van overtuigd dat het niks zou worden.”
“Dat komt vandaag ineens bij me op, omdat ik steeds weer verbaasd ben over het clubklimaat hier op het vasteland van Europa. Alles is zo goed geregeld. Je kunt hier echt muzikant zijn. Als mijn ouders dit zien, deze godenclub (de nieuwe Effenaar in Eindhoven), dan zullen ze verbaasd zijn. Dan zullen ze het begrijpen. En ik heb nu natuurlijk het voordeel dat we door het vele touren een beetje rond kunnen komen als we thuis zijn. Het is nog steeds behelpen en onder het minimum, maar ik heb ook niet veel meer nodig dan een drumstel en wat eten. Als ik hier ben, dan voel ik dat ik de goede keuze heb gemaakt.”
Dat wisten de kenners natuurlijk allang. Vooral na beluistering van de nieuwe plaat Young Machetes worden de muzikale kwaliteiten van Gajadhar duidelijk. De drummer is namelijk zeer prominent aanwezig ditmaal. “Het was mijn keuze om het nieuwe werk groovier te maken. Ik denk dat dit bijgedragen heeft aan de gewonnen toegankelijkheid. Ik ben er zelf zeer tevreden mee en ik vind ons voor het eerst echt catchy. Dit is zeker een richting die we uit gaan diepen. We willen een beetje af van die maniakale tempo's. Misschien worden we na tien extreme jaren toch een klein beetje volwassen.”
livefoto door Martijn de Laat
http://www.kindamuzik.net/interview/the-blood-brothers/blood-brothers-na-tien-jaar-toch-volwassen/14983/
Meer The Blood Brothers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-blood-brothers
Deel dit artikel: