• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Tarentel / El Camino

Goed voorprogramma redt een verloren avond.
22 april 2003, Effenaar, Eindhoven (NL)

Tekst: Joris Heemskerk

Beeld: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 28 april 2003

Je hebt zwetende bierbuikbandjes die extreem rocken, ingetogen schoenstaarbandjes die sfeer weten neer te zetten, adhd-bandjes die je laten hyperventileren, dope negers die je met je hoofd laten knikken en je hebt, helaas, ook studentenbandjes die je laten geeuwen.

Tarentel in De Effenaar was iets waar ik me op verheugde. Ik schaarde ze moeiteloos in het denkbeeldige hokje waar ik Mogwai, Labradford en zelfs Godspeed You! Black Emperor had neergezet. Iets te hoog gegrepen voor de studentjes van Tarentel. Dat bleek tijdens hun optreden maar al te pijnlijk.

Het begon allemaal verrassend goed. Het begon ja. Het voorprogramma, El Camino, een Nederlandse band waar ik nog nooit van gehoord had, zette een prima show neer. Een soort Mogwai, Sonic Youth, Boards of Canada kruisbestuiving. Lang uitgesponnen gitaarclimaxen met tussendoor sfeermakende filmische Discovery Channel stemmetjes (zie hier de Boards of Canada referentie). Melancholisch en tegelijkertijd aggressief. El Camino heeft mijn aandacht in positieve zin zeer getrokken. Het was dan ook een teleurstelling dat Tarentel maar niet wist te boeien. Het tunen van de gitaren bleek al een eerste drempel die ze maar moeilijk konden overwinnen. Terwijl een lid van de band zijn emails aan het checken was op zijn Apple klonken dan eindelijk de eerste klanken, allemaal nog veelbelovend. Een rustige opbouw naar......ja naar wat, het bleef bij die rustige opbouw.

Waar El Camino die opbouw liet resulteren in heftige geluidsorgasmes liet Tarentel het boeltje in hun eigen soep gaarkoken. Tarentel laat hun gitaren zelfs bijna in slaap sukkelen, de effecten die zich met moeite een weg banen uit de Apple-powerbook geven het geheel niet dat extra dat de eentonigheid nodig heeft. Na drie stukken kabbelmuziek, kondigden ze hun laatste nummer aan.

Alsof God het niet gewild had donderde het keyboard waar de drummer zich voor had geschaard met een knal op de grond. De standaard was afgebroken. Dan maar op de grond zittend het laatste nummer beginnen.

Luid applaus klonk na de laatste klanken. Opgelucht gekreun ook, stijve benen van het stilstaan werden gerekt en de uitgang massaal gezocht.

http://www.kindamuzik.net/live/tarentel/tarentel-el-camino/2975/
Meer Tarentel op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tarentel