http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Scharrelweekend: Tarentel

Klinische efficiency zet aan tot geeuwen.
18 april 2003, Waterfront, Rotterdam (NL)

Tekst: Alexis Vos

Publicatiedatum: 19 april 2003

Onthaasten, introduceerde politicus Margreeth de Boer niet eens dit woord en moesten we hier allemaal niet mee beginnen? Met rustiger aan doen is natuurlijk niks mis, maar als onthaasten inhoud dat je naar Tarentel moet gaan luisteren geef mij de 24-uurs economie dan maar. De drie jonge Amerikanen van deze band lijken een semester vrij genomen te hebben van de kunstacademie om een tourneetje door Europa te doen. Best leuk natuurlijk, ware het niet dat ze net zo goed hun laatste cd From Bone To Satellite konden opzetten. Nu kwam de helft van de geluidseffecten (die voornamelijk uit windvlagen en duistere voetstappen bestonden) al uit een Apple-powerbook, maar als live act voegde het weinig tot niks toe. De puur instrumentale muziek was mij te klinisch, alsof je naar een Kubrick-speelfilm zat te luisteren. De drummer wist alleen z'n toms te vinden en die twee gitaristen wisten ook geen sfeer neer te zetten.

Natuurlijk zaten er een paar momenten van spaarzame schoonheid tussen waarin de losse noten mooi door elkaar heen weefden, maar je werd er echter niet door gegrepen. Ik kon alleen maar heel de tijd aan een lekkere stoel denken, want daarin luisterend, zou de muziek nog wel tot zijn recht komen. Het uit zo'n honderd man bestaande aandachtige publiek wist ook niet wat het moest doen, gezien iedereen na het eerste nummer, wat zo’n tien minuten in beslag nam, vertwijfeld rondkeek: moest er geklapt worden of hoorde deze stilte bij het nummer? Zo ging dat tot aan het einde door tot men zeker wist dat het afgelopen was en viel Tarentel eindelijk een applaus ten deel.
Tijdens het scharrelen doe je niet altijd smaakvolle ontdekkingen. Hoe perfect alles ook eruit mag zien het moet je wel raken. Dat gebeurde deze keer dus niet, maar wie weet wat het scharrelweekend nog meer voor ons in petto heeft.