• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

SXSW: sombermannen en vredesduiven

Tom Morello helpt anti-oorlogsconcert om zeep.
13 maart 2008, Austin, Texas

Tekst: Maurice Dielemans en Jelle Schuilenburg

Beeld: Jelmer de Haas en Kenn Verstraeten

Publicatiedatum: 15 maart 2008

Voorafgaand aan Body of War, een concert naar aanleiding van de gelijknamige documentaire over een Amerikaanse soldaat die verlamd terugkomt uit Irak, speculeren bezoekers druk over de aangekondigde speciale gasten. Eddie Vedder selecteert de soundtrack bij de film en zijn komst lijkt zeker. Ook Bruce Spingsteen en Neil Young worden verwacht. Dat er uiteindelijk geen enkele gast komt opdagen is een domper, voor zowel publiek als de artiesten die wel op het podium staan.

Bezoekers moeten het doen met een desondanks aantrekkelijk programma, bestaande uit: de Britse muzikale vrijheidsstrijder Billy Bragg, System of a Downfrontman Serj Tankian, ex-Moldy Peaches Kimya Dawson, Ben Harper, Brett Dennen en Tom Morello [foto links] De gitarist van Rage against the Machine is de drijvende kracht achter het concert en trekt de avond naar zich toe. Dat is jammer, want Morello is de minst getalenteerde muzikant van het stel. Zoals hij als The Nightwatchman op zijn soloalbum One Man Revolution laat horen, is hij matig zanger en tekstschrijver. Daarnaast mist zijn gitaarspel techniek en precisie om te overtuigen. Billy Bragg, Brett Dennen en Ben Harper zorgen voor de lichtpunten.

Alternatieve countryband Old 97's [foto rechts] is één van de hoogtepunten van het middagprogramma. Met zijn vrolijk rockende americana tovert de band de ingedutte showcase van platenlabel New West om in een bruisende bijeenkomst. De groep uit Dallas grapt met het publiek, lacht veel, maar maakt vooral goede muziek. Nu maar hopen dat Old 97's een keertje de oceaan oversteekt.

Het tuinfeestje van label Secretly Canadian lijkt aanvankelijk een samenspanning tussen sombermannen en nihilistische gitaarrockers, totdat een Scandinavische singer-songwriter roet in het eten gooit met aandoenlijke knuffelpop. Hoewel het gros van de Amerikanen niet eens zijn geboorteland Zweden op de kaart kan aanwijzen, planten drommen meisjes zich rond het buitenpodium van Mohawk, om de vriendelijke Jens Lekman van dichtbij te bewonderen. Je zou denken dat zijn frivole handgebaren, iele keelgeluiden en schattige popliedjes stoere mannen verjagen. Niets is minder waar: ook getatoeëerd, behaard en nors kijkend volk danst even liefelijk op Lekmans mierzoete muziek. Je kan alleen vraagtekens zitten bij die ietwat overdreven, bijna kerkelijke blijdschap die constant aanwezig is.

Phosphorescent is gelukkig in betere conditie dan gisteren en verblijdt het publiek op een bloedhete zomeravond met onder meer een versie van Leonard Cohens 'Memories'. Eén van de absolute hoogtepunten is de breekbare performance van singer-songwriterbelofte Bon Iver [foto boven]. Twee zittende muzikanten voorzien in rammelende folk en grove, maar buitengewoon geïnspireerde zang.

Een vreemd uitgedost rockbandje als The Evangelicals moet het hebben van rookmachines en een geschminkte zanger die zonodig moet stagediven, terwijl niemand als vangnet wil fungeren. De show is een dekmantel voor korte, fragmentarische en galmende songs, die soms aan The Flaming Lips en soms aan The Cure doen denken.

Interessant is Bodies of Water vooral vanwege de harmonie tussen de vier zangers. Je zou de band zowel met The Byrds als ABBA kunnen vergelijken. Wel is de band een stuk enthousiaster dan het publiek.

Uitsmijter Black Mountain maakt de verwachtingen niet waar. De doorgaans psychedelische en gitzwarte muur van geluid is ditmaal nauwelijks opgewassen tegen de oeverloze klanken van zangeres Amber Webber, die de groep meer laten klinken als een veredelde gothicband. Een geslaagde avond als deze verdient eigenlijk niet een dodelijk saaie aanfluiting als Black Mountain.

My Morning Jacket is een grote band in de Verenigde Staten. Het vijftal uit Louisville (Kentucky) vult met gemak de Austin Music Hall, de grootste zaal van SXSW. Op zich een knappe presentatie, ware het niet dat hun muziek vanavond wel erg doorsnee klinkt. De hardere rocknummers missen originaliteit en de meer americana-georiënteerde songs klinken wat al te geforceerd.

http://www.kindamuzik.net/live/sxsw-festival/sxsw-sombermannen-en-vredesduiven/16707/
Meer SXSW Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sxsw-festival