• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

SXSW: hete zomernacht in Texas

Vampire Weekend ontregelt verkeer.
14 maart 2008, Austin, Texas

Tekst: Maurice Dielemans en Jelle Schuilenburg

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 16 maart 2008

Op de heetste avond van het jaar speelt de allerheetste band van het moment in Antone's. De stoep ziet zwart van de mensen en de portier van de befaamde bluesclub overweegt 911 te bellen. Hoewel Amerikanen doorgaans netjes in de rij wachten, ontstaan nu benauwde situaties op 5th Street. Drie uur wachten om vanuit de deuropening een glimp op te vangen van het bewierookte Vampire Weekend [foto boven] lijkt de normaalste zaak van de wereld. Alleen acteur Steve Buscemi mag zo doorlopen.

De bandleden van Vampire Weekend blijven relaxed onder alle aandacht en verkeerchaos. In het sfeervolle Antone's werken de vier jongemannen uit New York zich in het zweet. Meteen valt op dat deze populaire band kiest voor een sobere aanpak, zonder Afrikaanse invloeden waarover de muziekpers rept. Live wordt duidelijk dat Vampire Weekend eerder in de voetsporen treedt van hippe gitaarbands als The Strokes en Franz Ferdinand.

Wie met producer en gitarist Daniel Lanois [foto links] in zee gaat, weet wat hij krijgt. Een sfeervol album opgebouwd uit een groot aantal geluidslagen en met veel feedback. In het verleden maakten onder andere U2, Bob Dylan en Peter Gabriel gebruik van Lanois' diensten. Op SXSW speelt de Canadees nummers van zijn jongste soloalbum Here Is What. Ingetogen, melancholische stukken, die in de huiskamer waarschijnlijk beter tot hun recht komen dan op het podium. Door het trage tempo en beperkte instrumentarium (gitaar en drum) is de show bepaalt niet enerverend en ligt verveling net iets te vaak op de loer.

In Spiro's verstoren The Homosexuals, een overduidelijk Britse punkband uit de jaren zeventig, aanvankelijk het optreden van Kelley Stoltz. Deze Amerikaanse singer-songwriter is behoorlijk op dreef, in de trant van Dylan ten tijde van Highway 61 Revisited. De grijze voorman van The Homosexuals vermaakt het publiek daarentegen met een slechte striptease in witte overall, zingt met zwaar cockneyaccent en heeft veel weg van een verstrooide professor.

Pas echt gevaarlijk is Hank IV [foto rechts]. Hoewel dit bandje uit San Francisco geen familie van countrygod Hank Williams is, heeft de groepsleider ook een drankprobleem. Daarnaast zwaait de stomdronken gast alle kanten op met zijn linkerbeen, dat helemaal in het gips zit. Loeihard en roekeloos maakt de ruige band de nodige indruk.

Nog geen tien meter verder speelt de verloren gewaande folkzanger Gary Higgins, wiens album Red Hash (uit 1973) door met name Devendra Banhart als klassieker is bestempeld. Mensschuwe Higgins lijkt in geen honderd jaar een gitaar aangeraakt te hebben en laat het werk over aan zijn twee hoogbejaarde begeleiders, die er ook niets van bakken. Oubollig en gênant zijn de rommelige uitvoeringen van zijn stoffige songs, waardoor men ernstig kan twijfelen aan zijn invloed op de huidige folkmuziekbeweging.

Eigenlijk heeft de achttienjarige Laura Marling alles in huis voor een glanzende carrière in de popmuziek. De Britse zangeres is gezegend met een haarzuivere zangstem en schrijft pakkende popliedjes in de stijl van Lily Allen en Martha Wainwright. In de intieme Ninety Proof Lounge is Marling op haar plek en zet een verbluffend goede show neer.

Terwijl de New Yorkse dj Tommie Sunshine het publiek alvast opwarmt, hangt Moby in de bovenzaal van club Vice rustig aan de bar. Hoe groot is het verschil wanneer hij een uur later het podium betreedt als dj. Als een begeesterde priester zweept hij vanachter zijn booth het publiek op met afwisselende muziek. Hits van Play, housekrakers uit de jaren negentig en liedjes van zijn nieuwe album Last Night passeren de revue. Austin smult ervan.

http://www.kindamuzik.net/live/sxsw-festival/sxsw-hete-zomernacht-in-texas/16710/
Meer SXSW Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sxsw-festival