• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Supersilent / Chicago Underground Trio

Heerlijke avond vol Noorse èn Amerikaanse pracht.
28 maart 2003, Zaal België, Hasselt (B)

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 29 maart 2003

En alweer was Zaal België in Hasselt the place to be. Op vrijdagavond 28 maart werd het podium bezet door twee bands die beiden het predikaat postrock/freejazz mogen dragen, maar tegelijkertijd van elkaar verschillen als dag en nacht. De afkomst is dan ook behoorlijk verschillend: Supersilent komt uit het Noorwegen, terwijl de herkomst van de Chicago Underground Trio evident is. Een wereld van verschil.

Supersilent begon rustig en stilletjes. De vier noormannen namen de tijd om hun muziek te laten ademen. Als een spin begonnen het geluid een web om het publiek te spinnen. De ambienteske soundscape maakte langzaam plaats voor een verontrustender geluidsbeeld, waarin plotse noise-erupties voor adembenemende schrikeffecten zorgden. De trompettist probeerde het hier en daar nog wel organisch te houden, maar kon niet op tegen de vervreemdende klanken uit het arsenaal electronica apparatuur. Rauwe brokken noise werden de zaal in gesmeten. Een spervuur van freejazz drums en een hol geslagen drumcomputer zorgden voor een kortstondig beukfestijn zonder weerga. Even abrupt als het gekomen was, verdween de overweldigende geluidslawine, om een bijzonder gevoelige compositie de vooraanstaande plaats te geven die hij nodig had. De trompettist blies waarlijk prachtige noten uit zijn instrument, en de ondergrond van subtiele drums en melodieuze synths deed meer dan eens denken aan een Sigur Ros met experimenteerdrift. Toen de blazer zijn trompet ook nog eens op de grond legde en met zijn hoge heldere stemgeluid ijle, woordloze melodieën begon te zingen, was de ontroering compleet.

Chicago Underground Trio begon wat minder voortvarend. Behalve gehinderd door een onwelwillende basversterking, was het trio nog wat koud en stroef, waardoor de intense freejazz niet erg goed uit de verf kwam. Dat hadden de mannen ook redelijk snel door, want er werd vlot geswitched naar meer gestructureerde hard- en postbop. Het samenspel werd direct een stuk soepeler, wat de kwaliteit een heel stuk ten goede kwam. Af en toe een vleugje electronica zorgde voor afwisseling in geluid, maar eigenlijk hadden de muzikanten dit niet echt nodig: ze waren het sterkst als in klassieke triobezetting van drums, contrabas en trompet werd gespeeld, waarbij geregeld werd geknipoogd naar het jaren 60 kwintet van Miles Davis, niet in het minst door het Tony Williams-achtige spel van drummer Chad Taylor, die als een wervelwind over zijn potten en pannen raasde. Heerlijke avond.

http://www.kindamuzik.net/live/supersilent/supersilent-chicago-underground-trio/2747/
Meer Supersilent op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/supersilent