• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Impakt: Supersilent / Mouthus / Loosers

Goed, beter, best, Supersilent.
09 december 2005, Theater Kikker, Utrecht

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 15 december 2005

Impakt op de vrijdag moest het hebben van het geïmproviseer. Drie bands, drie keer zeer verschillende invullingen aan het begrip 'improvisatie'. Was het ook alledrie even leuk en lekker? Nou nee. Niet alleen waren de bands qua muziek zeer uiteenlopend, ook qua uitvoering, invulling en kwaliteit waren er hemelsbrede verschillen.

Loosers uit Portugal mocht beginnen en dat deden ze alleszins redelijk. Het drietal hield het vrij compact en zocht in het korte optreden regelmatig naar ritualistisch en tribal-aandoende oerritmes. Juist als die werden gevonden stegen ze boven zichzelf uit en deden ze de wat saaiere gedeeltes snel vergeten. De referenties naar oude Animal Collective of Black Dice waren daarbij niet van de lucht, en hoewel dat niveau nergens helemaal werd bereikt is het toch een bewijs dat het wel goed zat met de Loosers.

Hoe anders was het bij het noise-duo Mouthus. Het tweetal kwam niet verder dan schijnbaar opzettelijk slechtgespeelde gitaarnoise en bijbehorende drones, en daar kon ook de technisch goede drummer niets meer aan veranderen. Mouthus liet vooral zien dat improvisatie in de handen van verkeerde mensen niet verder komt dan noise-for-noisesake en inhoudsloze, platte gitaardreunen. Geen moment werd spanning opgewekt, geen enkel moment kreeg je als luisteraar het gevoel dat de band meer aan het doen was dan oppervlakkig pielen.

Gelukkig hadden we Supersilent nog. Voor vandaag helaas als trio zonder meesterdrummer Jarle Vespestad, maar geen nood: trompettist-zanger-electronicaman Arve Henriksen blijkt ook nog te kunnen drummen als een volleerde freejazzdrummer. Tijd om je hierover te verbazen was er niet: het drietal ging gelijk van start en bewees ook zonder Vespestad over een subliem gevoel voor samenspel te beschikken. Of de impuls nu kwam van het bijna klassiek aandoende toetsenspel van Stale Storlokken, de elektronische exploraties van Helge Sten (aka Deathprod) [foto] of het vrije spel op zowel drum als trompet van Henriksen, voor Supersilent maakte het niets uit. Als Henriksen zijn stem liet klinken was het alsof de hemel openging, terwijl hij even later eigenhandig de poorten van de hel opentrapte door als een bezetene over zijn minimale drumstel te razen. En zo trok het hele optreden door een woest aantrekkelijk geluidslandschap van extremen: melodieus, lawaaierig, bijna stilstaand, woest golvend, heftig meanderend, aanhoudend voortdronend en veel, veel meer. En hoewel het drumspel van Henriksen aanzienlijk verschilde van dat van Vespestad (de eerste freejazz-gericht en kletterend en rinkelend, de laatste percussief en vrij dof en opzwepend) was het constant genieten van een band die als geen ander 'in' het moment kan zitten en totaal in elkaar kan opgaan. Om maar te zeggen: een fantastisch optreden!

http://www.kindamuzik.net/live/supersilent/impakt-supersilent-mouthus-loosers/11479/
Meer Supersilent op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/supersilent