• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

State-X New Forms

Twee avond lanceert de drietrapsraket van Warp.
16 december 2006, Het Paard, Den Haag

Tekst: Maurice Dielemans en René Passet

Beeld: Michel Mees

Publicatiedatum: 19 december 2006

De drietrapsraket van Warp
Warp heeft op de tweede avond van State-X New Forms een drietrapsraket in de grote zaal staan, met naast publiekstrekker Jamie Lidell twee astronauten uit het keurkorps der elektronica: Chris Clark en Jimmy Edgar [tweede foto].

Die laatste steekt aan het begin van de avond het vuur aan onder de raketmotor. De twintiger uit Detroit is groot geworden op een bord pap waarin hiphop, techno en electro ronddrijven, maar blijkt op zijn nieuwe materiaal de vierkwartsmaat ruim baan te geven. Hij begint met trage tracks die twijfelen tussen hiphop en house. Later schroeft de in het zwart gestoken Amerikaan het tempo behoorlijk op en houdt zijn brute beats minder in bedwang.

Niet alleen het ritme hapert en stottert, ook het kleine keyboard waarop Edgar speelt vertoont kuren. Hij stompt er een paar keer venijnig op, waarna de zwarte kraai die op zijn tafeltje staat pardoes omver valt. Dat doet het publiek bepaald nog niet.

Pas bij het optreden van Chris Clark [foto rechts] raakt de massa wat losser. Er staat vanavond een & tussen Chris & Clark, want de Britse nerd blijkt drummer Alvin Ryan te hebben meegenomen. Die overigens niet te beroerd is om af en toe mee te helpen achter de laptop. Clark speelt veel van zijn laatste album Body Riddle, waarop Aphex Twinachtige ratelbandritmes worden afgewisseld met in zoutzuur gedoopte kerstbelletjes en wonderschone melodieën.

Hij bouwt zijn set prima op en heeft een opvallend gevoel voor dynamiek. Van loeiharde drill-'n-bass schakelt hij moeiteloos terug naar verstilde elektronica en pompende blieptechno.

De vocale acrobatiek van Jamie Lidell
Rond enen puilt de grote zaal uit. Gelukkig is het niet zo ongezond druk als de vorige festivaldag en kunnen de fans van Jamie Lidell [eerste foto] zich nog tot vooraan het podium wurmen. Daar doen ze goed aan, want er valt wat te zien bij de knotsgekke zanger uit Groot-Brittannië. Zo komt hij op in een tijgerhansopje, terwijl zijn vaste vj Pablo Fiasco zijn onafscheidelijke zilveren jas en laboratoriumloep bij zich heeft.

Lidell begint dapper, met de soulvolle nachtclubslijper 'Game for Fools'. "Wat een stem!", verzucht een meisje. Inderdaad, wat een stem. En wat een trucendoos. Vooral als hij even later losbarst in een lange, vocale freestyle waarin hij zijn stem laag voor laag sampelt en bewerkt. Lidell zingt, huilt, beatboxt en knoopt al die verschillende stemmen aan elkaar tot een bizarre en uiterst funky collage.

Het is vocale acrobatiek van het allerhoogste niveau en het publiek eet binnen een paar nummers uit zijn hand. Veel nummers van Lidells recente album Multiply zijn flink door de mangel gehaald en soms pas na een paar minuten herkenbaar. Anders en erg goed bovendien.

Grime & dubstep
Dubstep staat met ferme krassen in de archiefkast van 2006 gekrast en het Haagse tweedaagse festival State X New Forms zou zijn reputatie als cutting edge muziekfestival te grabbel gooien als er niet minstens een dubstepact geprogrammeerd zou staan.

Het publiek krijgt er vanavond zelfs twee. Zowel Plastician als Mark One (beiden uit Londen) zetten de dansvloer met hun snoeiharde mix van dubstep, hardstep en grime volledig op zijn kop. Met bassen die als tientonners zonder remmen op je afkomen, wreed loeiende sirenes en rake shouts van MC Skepta en een 'geezer' in een foeilelijk Adidasjasje, knalblauw petje en strakke ballenbijterjeans.

De 'wicked's' en 'massive's' zijn niet van de lucht en werkelijk iedereen krijgt de groeten, als het publiek de handen maar in de lucht blijven steken. "We're from the London dungeon", roept Skepta ten overvloede. Wat is het daar heerlijk smerig, denkt het publiek, terwijl het zich in het zweet danst. (RP)

Glaasjesdraaiers en gitaarherrie
In de foyer is de Bavaria Cowboy van gisteravond verruilt voor een stel glaasjesdraaiers, die onder de naam van Het Glasorkest [foto links] en met slechts de hulp van wijnglazen prachtige, rustgevende klanken produceren. Even verderop gaat het er met Aavikko in de grote zaal wat luidruchtiger aan toe.

Naar verluidt scoorde de band in eigen land een hit met een ringtone uit de soundtrack van een succesvolle Finse televisieserie. De avant-gardistische jazz van de Finse formatie kan evengoed worden omschreven als opgefokte easy tune, waarin een hoofdrol is weggelegd voor de volumeknop. Het is nog te vroeg in de avond om echt los te gaan op de psychedelische en groovy melodieën, maar knap is het wel.

Afgeladen is het café waar de betrekkelijke nieuwe Amsterdamse groep Labasheeda speelt. De gitaarrock van het trio, dat bestaat uit de Nederlandse zangeres en violiste Saskia van der Giessen, de Italiaanse drummer Paolo Panza en Amerikaanse gitarist David Jackson, is absoluut minder grensverleggend dan het gros van de experimentele collectieven op het programma van State-X New Forms.

Voor sommigen is de rauwe en deels bombastische rock-'n-roll een verademing. Sommige meer aanstekelijke momenten worden afgeremd met emotionele uitbarstingen, waarbij de experimenteerdrift om de hoek komt kijken. Met de wat pathetische dameszang slaat de band helaas soms wat over de kop.

Over de kop slaan ook de Magik Markers uit Louisville (Kentucky), maar dan wel op een erg spectaculaire manier. De kleine zaal is ook echt veel te klein voor het drietal en het nieuwsgierige festivalpubliek. Het rocktrio begint met hypnotiserende en minutenlang durende feedback waaraan geen einde lijkt te komen. Je zou bijna gaan geloven dat Lou Reed met zijn verzameling geluidsruis, genaamd, Metal Machine Music de voorloper is van een geheel eigen genre.

Maar wat de Magik Markers doen, is beslist provocerend en tegelijkertijd op hun manier ook intrigerend. Hoewel, deze ongegeneerde bak herrie een groot deel van de bezoekers op de kast jaagt. Je zou toch denken dat men na twee dagen State-X New Forms wel wat gewend is.

De Magik Markers hebben schijt aan alles en iedereen. Vooral melodieën die prettig in het gehoor liggen, krijgen het zwaar te verduren. De venijnige vibraties veroorzaken bij publiek en bandleden allerlei merkwaardige stuiptrekkingen, die je eigenlijk alleen met een oorverdovend liveoptreden zoals dit kan voelen.

http://www.kindamuzik.net/live/state-x-new-forms/state-x-new-forms-2098/14619/
Meer State-X New Forms op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/state-x-new-forms