Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Zweedse Graveyard mag openen bij Soundgardens langverwachte terugkeer naar een Nederlands concertpodium. Een beetje een atypische openingsact, omdat deze neohippies na drie succesvolle albums bij de meeste Soundgardenfans geen introductie meer behoeven. Het halfuurtje speeltijd en de grote Heineken Music Hall zijn niet echt de omstandigheden waarin Graveyard optimaal tot zijn recht komt. De band kampt ook met typisch voorprogrammageluid; de drums zijn veel te hard en drukken de gitaren en zang weg. Daardoor weet Graveyard vooral te overtuigen in de rustigere nummers waarbij de drummer zich inhoudt, met 'The Siren' als de geijkte knaller.
Soundgarden [foto's] knalt daarna uit de startblokken met achtereenvolgens 'With My Good Eye Closed', 'Jesus Christ Pose' en 'Spoonman'. De combinatie van loodzware gitaren, bizarre ritmes en meezingrefreinen klinkt nog even origineel en fris als toen. En Chris Cornell is een rockgod; wat kan die man zingen. Cornell schreeuwt tegen de gitaarmuren van Kim Thayil op alsof hij de goden uitdaagt hem met de bliksem te treffen. Dan vraag je je toch af waarom hij in hemelsnaam jarenlang als een soort poprockcrooner door de artistieke woestenij gezworven heeft.
De band uit Seattle blijkt echter niet gekomen voor een set vol greatest hits. Want al snel wordt overgeschakeld op een hele reeks minder bekende songs. Dan gaat het om nummers van de nieuwe plaat King Animal, maar ook het minder succesvolle Down on the Upside krijgt ruim baan. Van de succesplaten Badmotorfinger en Superunknown wordt een aantal deep cuts gespeeld. De band zelf lijkt bij dit materiaal net wat geïnspireerder dan bij de hits die het al honderden keren heeft gespeeld; een intens 'New Damage' is het hoogtepunt van het optreden. Maar de publieksreactie is ook duidelijk minder dan bij de hits.
Helemaal aan het eind van het optreden komt Soundgarden alsnog met 'Rusty Cage' en 'Slaves and Bulldozers' op de proppen. In het laatstgenoemde nummer wordt nog een stuk van Led Zeppelins 'In My Time of Dying' ingepast. De enige echte radiohit, 'Black Hole Sun', wordt zelfs overgeslagen.
Soundgarden kiest dus niet voor gemakkelijk scoren en is met bezieling bezig het eigen verleden te herontdekken. Artistiek gezien een loffelijk streven. Maar de wat minder fanatieke Soundgardenfan – en daar zijn er in een zaal als de HMH algauw vrij veel van – zal niet altijd vinden dat hij waar voor zijn duurbetaalde kaartje (zestig euro) heeft gekregen.
http://www.kindamuzik.net/live/soundgarden/soundgarden-graveyard/24266/
Meer Soundgarden op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/soundgarden
Deel dit artikel: