http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sonic Acts dag 1
Avondje academische muziek.
23 februari 2006, Paradiso, Amsterdam
Tekst: Thijs Menting
Publicatiedatum: 27 februari 2006
De grote zaal van Paradiso is grotendeels gevuld met stoelen waarop mensen van middelbare leeftijd zitten. Reden: opening van de elfde aflevering van Sonic Acts, het prestigieuze en pretentieuze festival voor computerkunsten. De mensen op de stoelen kijken in de richting van het podium. Daar hangen drie flinke schermen - samen podiumbreed. Het is donker. De schermen blijven ook donker terwijl uit de luidsprekers geluid komt dat met moeite valt te herleiden tot bewerkte aanslagen op een synthesizer. Het geluid beweegt door de zaal. Curtis Roads gebruikt samen met Brian O'Reilly elk punt van de geluidsinstallatie bij de uitvoering van zijn album Point Line Cloud dat in 2005 bij Asphodol uitkwam.
Na een korte stilte floepen de beamers aan. Vage beelden. Over het scherm bewegende vormen, figuren, kleuren. Iets dat lijkt op een spiraal. Later komen botscans voorbij. Verder is het vooral vaag en niet goed te duiden, zodat de toeschouwer geen associaties wordt opgedrongen.
Elk frame reageert naadloos op de muziek, die nu geheel abstract is. Bolletjes gecomprimeerd geluid die soms samenklonteren tot langgerekte stromen en dan weer uiteendrijven tot schichtige stukjes die de zaal door vliegen. Van linksvoor naar rechtsachter en stuiterend weer terug. Het is een helder geluid waarvan elke bouwsteen hoorbaar lijkt. Soms doet het denken aan de rustigere delen van Autechres Confield. Dat is niet zo gek. Autechre heeft zich duidelijk door het duo laten beïnvloeden. Ze nodigden Roads en O’Reilly zelfs uit voor een optreden toen zij het ATP (All Tomorrow's Parties) in 2003 mochten samenstellen.
Het beeld blijft vaag en de muziek blijft abstract gedurende de dertien delen die ze spelen. Soms is er geen beeld, waardoor de muziek alle aandacht krijgt. Maar juist het feilloos op elkaar reageren van die twee maakt dit tot een bijzonder optreden.
Hetzelfde geldt voor Granular~Synthesis [foto], een tweetal uit Oostenrijk dat zijn naam heeft ontleend aan een compositiemethode van Xenakis. Zoals bij al hun installaties en optredens worden vanavond ogen en oren van de toeschouwer belast met een fijnzinnige opbouw waarin elk detail nauw aansluit op het volgende. Vanaf het begin zorgt een industriële bromtoon voor een ongemakkelijk, drukkend gevoel dat steeds sterker wordt naarmate de golvende zoem zich ontwikkelt. Ondertussen is er op het flikkerende beeld een horizontale streep te zien die steeds een stukje van plaats verandert en in breedte verschilt. Alsof je naar een stip kijkt na een tijdje in een fel licht te hebben gestaard.
De drone wordt zwaarder met elke nieuwe baslaag die ze er aan toevoegen. Ondertussen heeft het beeld de kwaliteiten van een reusachtige stroboscoop gekregen. Iets later verschijnt er een verticale lijn die op een opening lijkt op het scherm. De muziek heeft op dat punt haar climax al bereikt en de beelden hebben ook niet meer de indringende kracht van daarvoor. Jammer dat ze dan toch iets langer doorgaan dan de aandachtsspanne lang is.
http://www.kindamuzik.net/live/sonic-acts-xi/sonic-acts-dag-1/12053/
Meer Sonic Acts op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sonic-acts-xi
Deel dit artikel: