• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Sleaford Mods

Scheldwoorden en kwaliteit genoeg bij Sleaford Mods.
23 oktober 2015, De Melkweg, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Publicatiedatum: 25 oktober 2015

Sissy Spacek staat op het podium met een basgitaar en een drumstel. Het is niet de actrice, maar het trio rond multi-instrumentalist John Wiese. De metalcorepunk van de drie Amerikanen is snoeihard. De meelopende tape bepaalt het tempo en de duur van het optreden. De teksten van Wiese zijn onverstaanbaar en de nummers zijn muzikaal volkomen inwisselbaar. Binnen twintig minuten stopt de tape en is de set voorbij. Geen enkele maal is er contact geweest met het publiek of het moet het handgebaar van de bassist zijn om aan te geven dat het eerste nummer ten einde is. Een bezoeker bij de merchandisingtafel vat het optreden simpel samen: "Wansmaak en fascinerend lawaai gaan hand in hand."

Voor het optreden van Sleaford Mods zet Andrew Robert Lindsay Fearn zijn laptop klaar op een stapel kratten. Na iets meer dan vijf minuten begint het optreden. Fearn wandelt met zanger Jason Williamson het plankier op, zet de laptop aan, drukt een knop in en de muziek start. De muzikant staat op één plek, beweegt zijn hoofd op het ritme van de muziek, rechterhand in de broekzak en een flesje drinken in de linkerhand. De zanger beweegt meer, schuifelt continu voor zijn muziekstandaard langs. Williamson dribbelt twee of drie pasjes vooruit en dan weer even veel pasjes achteruit. Na openingsnummer 'Arabia' begroet hij de zaal. "Evening fucking cunts! We got a fucking full house. Hello, Amsterdam."

Fearn haalt na elke song de linkerhand uit zijn zak, drukt één of twee knoppen in en het volgende nummer begint. Hij groet soms een bekende in het publiek, lacht vriendelijk, zingt voor zichzelf stukjes tekst mee en beweegt. Williamson bepaalt het tempo van het optreden. Als hij iets tegen het publiek wil zeggen, wordt er even gewacht met het indrukken van de knoppen. In een van de korte pauzes overlegt het duo. Onmiddellijk is er reactie uit de zaal. Met een sneer en een knipoog grijpt Williamson de regie weer. "This was a fucking staff meeting. It is a reasonable gig for a reasonable price. So stop shouting." Direct daarna wordt 'Tied up in Nottz' ingezet.

De muziek van Sleaford Mods is punkrock waarin invloeden van Mark E. Smith (The Fall) en John Cooper Clarke hoorbaar aanwezig zijn. De teksten zijn geëngageerd en politiek bewust. Opvallend is dat bezoekers vooral de zinnen vol scheldwoorden meebrullen, zo blijkt tijdens de laatste regels van 'Jolly Fucker'. "Push in? Don't push me, I was here first you cunt! Can't you fuckin' see? / Jolly Fucker! Jolly Fucker! Jolly Fucker! Mr. Jolly Fucker!"

Sleaford Mods slagen er glansrijk in om het publiek iets meer dan een uur te boeien. In muzikaal opzicht lijken een aantal nummers op elkaar, maar de bezoekers malen er niet om. De songs van Sleaford Mods bevatten niet alleen voldoende scheldwoorden, ze hebben vooral potentie.

Foto's Sleaford Mods van Toni Rosado (CC BY-NC 2.0) uit mei 2015

http://www.kindamuzik.net/live/sleaford-mods/sleaford-mods/26299/
Meer Sleaford Mods op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sleaford-mods