• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Sixteen Horsepower

Sixteen Horsepower in draf en galop doorheen de grote zaal van de Ancienne Belgique.
12 november 2003, AB, Brussel (B)

Tekst: Ute Egghe

Publicatiedatum: 25 november 2003

Mensen die eenmaal David Edwards(35) aan het werk hebben gezien, vergeten hem wellicht nooit. Hij lijkt door de duivel bezeten. Maar na zonde komt berouw en dat levert prachtige muziek op. De diepgelovige frontman van Sixteen Horsepower brengt countryrock vanuit de preekstoel. Maak je paard vast bij de drinkbak aan de ingang van de uitverkochte AB en kom binnen.

Het is amper een jaar geleden dat Sixteen Horsepower Folkore heeft uitgebracht. Met Olden graven ze nu diep in hun verleden. Het album met een typisch western-bruine cover bevat twintig songs uit hun beginjaren. Een zestal daarvan zijn live opgenomen in 1994 in hun heimat Denver, toen de band nog geen twee jaar oud was. Geen nieuwe nummers dus op het album, maar het stof smaakt.
De muziek van de groep typeert zich in contrasten: bittere songs die zich slepen tussen hemel en hel wisselen met vrolijke volksdeuntjes. Nostalgie is de rode draad in hun verhaal en oude instrumenten horen daar bij. Een kleine, witte bandoneon (soort accordeon), een banjo en drie verschillende gitaren zijn thuis in de handen van de zanger. Een zwarte contrabas en de drums geven de voortdurend wisselende ritmes aan. Je hoort rock, country, folk en zelfs uptempo blues. Toch hoor je een uniek geluid door de vlotte combinatie van die oude stijlen. Woensdag greep de band naar tracks van vrijwel elk album uit hun repertoire. De bezetting was minimaal; Edwards was vergezeld van zijn drummer en basgitarist. Dat leverde een krachtige set op zonder al te veel franjes. Elin Palmer, het meisje dat drie jaar geleden meespeelde in de Vooruit te Gent, was er in Brussel dus niet bij met haar strijkinstrumenten en piano.
De drie mannen getrokken door zestien paarden beginnen stapvoets met onder meer 'Horse Head'. Jammer genoeg staat het geluid nog niet op punt; veel te luide bastonen overstemmen de melodie. Het is waarschijnlijk niet evident meteen een perfect geluid te krijgen uit een versterkte banjo of een oude gitaar. Tijdens 'American Wheeze' is het probleem duidelijk van de baan. Een dreigend ritme houdt de spanning hoog. Een viool of cello zou het plaatje compleet hebben gemaakt, ook al probeert de bandoneon die leegte op te vullen.
Gedurende het hele concert grijpt een wervelwind het publiek om ze daarna in het oog even los te laten. Heel eventjes is het muisstil. Een gier strijkt grijnzend neer en vervolgens zet de storm weer op. Heel opmerkelijk is het opgewekte 'Shametown'; de zaal verandert van een prairie tot een saloon op hete dagen. Dan is het weer tijd voor de kerkdienst met 'Black Soul Choir', maar het dansen blijft. "Every man is evil and every man is a liar", zingt Edwards en hij kijkt ons aan met zijn vlammende ogen. Het krukje waarop hij zit schuifelt heen en weer en het zweet druppelt op de grond.
Veel zegt hij niet tussen twee songs door en je ziet hem ook nooit glimlachen. Hij vindt het leven iets doodserieus. Zijn fans daarentegen zien er heel gelukkig uit.
Het is geen wonder (mirakel?) dat iedereen na een uur om meer roept. 'South Pennsylvania Waltz' klinkt enorm rauw en intens. Het vrolijke 'Coal Black Horses' zorgt voor het contrast in galop. Dan verdwijnen de drie mannen weer, maar het publiek wil nog van geen afscheid weten. Na enkele minuten keert de zanger alleen terug. Eenzaam op de kruk in één spotlicht brengt hij 'Strawfoot'. Zijn stem is ondertussen wat heser, maar dat maakt het moment net breekbaarder. Met 'Low Estate' sluit de voltallige groep na anderhalf uur af.

Sixteen Horsepower bracht weer muziek zoals dat moet zijn: krachtig op elk ogenblik. "How far is heaven? I'll go tonight", klonk het. Wij zijn er net geweest.

http://www.kindamuzik.net/live/sixteen-horsepower/sixteen-horsepower/4640/
Meer Sixteen Horsepower op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sixteen-horsepower