• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ryan Adams

De avond waarop Adams onverwachts van het podium verdween.
03 oktober 2006, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Elisabeth van Scherpenzeel

Beeld: Peter

Publicatiedatum: 07 oktober 2006

Geen eenvoudig woord als "hello", of "bye". Niet eens een zwaaiende hand. Na bijna twee uur spelen is Ryan Adams ineens achter het gordijn van een uitverkocht Paradiso verdwenen. Zonder toegift. De vier muzikanten die zijn begeleidingsband The Cardinals vormen, staan nog wat schuifelend op het podium. Als het licht aan gaat en de muziek van de dj begint te spelen, is het voor het publiek pas duidelijk: Ryan Adams has left the building.

De avond begint zo hoopvol. Iedereen die een kaartje voor het optreden van de voormalige frontman van Whiskeytown heeft weten te bemachtigen, heeft hoge verwachtingen. Onder luid applaus stapt Adams op de tapijtjes die in de poptempel voor hem zijn uitgespreid. Samen met The Cardinals speelt hij de eerste akkoorden van 'A Kiss Before I Go' van zijn zevende album Jacksonville City Nights.

Zonder een blik te werpen op de in groten getale toegestroomde toehoorders blijft Adams stemmige en rustige nummers uitvoeren van bijna alle acht, indrukwekkende platen die hij in vijf jaar tijd heeft uitgebracht. Van 'To Be Young (Is to Be Sad, Is to Be High)', afkomstig van zijn eerste album Heartbreaker, maakt hij een groovy bluesversie met lange uithalen in het refrein. Het is een kalme avond, met op de achtergrond de countryklanken van de steelguitar, afgewisseld met piano en uitstekend spel van gitarist Neal Casal.

Met 'Beautiful Sorta' is het even rocken, dan weer veranderen Adams en Casal hun samenspel in jazzriffs, inclusief tempowisselingen. Het publiek kan tevreden zijn met de variërende set, met zelfs nieuwe nummers als 'Arkhan Asylum' en een cover van Grateful Deads 'Stella Blue'. Afgezien van een handjevol aangeschoten Engelsen luistert en geniet de zaal met volle teugen van deze muzikale virtuoos. De nukkige Adams blijft, soms wat murmelend, zingen met zijn droevige stemgeluid en doet er tussen de nummers door het zwijgen toe. Het stoort niet. Gezelligheid past niet bij de blues van Adams.

Hoe abrupt is dan het einde wanneer Adams na de laatste noten van 'Goodnight Rose' (dat overigens wel het laatste nummer van zijn setlist was) zonder de hem toejuichende mensen een blik waardig te gunnen vertrekt? Als dan ook nog een vreemde vogel, slechts gekleed in slip met Supermanlogo, het podium op klautert en stevig op de grond wordt gedrukt door de roadies van The Cardinals, reageert een boze menigte met een oorverdovend fluitconcert op de onverklaarbare verdwijning van Adams. Een raketaanval van plastic bekertjes, al dan niet gevuld met bier, richting de apparatuur van de band volgt. De magie die enkele minuten geleden nog aanwezig was, is verdwenen.

http://www.kindamuzik.net/live/ryan-adams/ryan-adams-1408/14097/
Meer Ryan Adams op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ryan-adams