• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rock Werchter 2006: Dag 4

Onbeperkt houdbaar
02 juli 2006, Werchter, Festivalweide

Tekst: Dieter Craeye en Karen Stevens

Beeld: Kenn Verstraeten

Publicatiedatum: 08 juli 2006

De laatste loodjes. De vermoeidheid slaat toe. De bierbuikjes staan boller dan ooit. De portefeuille dient dringend bijgetankt... Eerst nog regelrechte uitschieters als Depeche Mode en Bettye LaVette in de ogen kijken en volgende les trekken uit Rock Werchter 2006: op kwaliteit en talent staat geen leeftijd.

De dag des heren gaat van start met rauwe rock ‘n roll, gebracht door een getatoeëerde kerel met ooglap. Danko Jones is in da house en dat is vooral te horen aan ‘s mans o zo Amerikaanse bindteksten. Danko blijkt vooral een prater te zijn, maar als hij -tussen twee bindteksten in- al eens een song inzet, davert de weide tot ver over de horizon. Wij onthouden een loeiharde versie van ‘Sleep Is the Enemy’ alsook Danko’s wilde adoratie van Robert Plant.

Top en flop
Even later vormt het Britse kwintet The Feeling een erg aangename wekdienst. Onverhoopt, want van het debuut Twelve Stops And Home krijgen wij het warm noch koud. Lekker weghappende pop in de traditie van Supertramp, ELO en The Beach Boys, niet bijster origineel, sporadisch wel aanstekelijk. Live blijkt de groep echter een enorme meevaller die alle scepsis overwint.
The Feeling heeft attitude te koop en een zanger die van aanpakken weet en meteen heel wat harten steelt. Bovendien blijft een handvol songs nu wel aan de ribben kleven. ‘Want You Now’ en ‘Fill My Little World’ zitten zo stevig in elkaar dat je de groep van een langere staat van dienst zou verdenken dan werkelijk het geval is en ook ‘Sewn’ krijgt een verdiende staande ovatie. Zanger Dan Sells is oprecht blij hier te zijn, wij zijn blij The Feeling gezien te hebben. Toch maar blijven volgen, deze Britten.

In onze reeks 'De Hitsingle In Al Haar Facetten' focussen we vandaag op de wachtende tiener. Teneinde het beste plaatsje -in het midden vooraan- te bekomen dringen de jonge fans al bij de vorige act naar voren om vervolgens een stormloop naar de begeerde plek te beleggen. En dan maar wachten. In weer en wind. Op de hitsingle.
In het geval van Hard-Fi [foto rechts] hebben we het over 'Cash Machine', maandenlang gedraaid op Studio Brussel, al weet niemand waarom. De luxe die een band met een hitsingle zich kan permitteren is: een matig concert afleveren. De fans zullen toch gillen, het applaus zal toch onvergetelijk zijn. En inderdaad, de met een melodica gewapende zanger Richard Archer zet een fletse prestatie neer die desondanks op gejuich wordt onthaald. Zelfs wanneer de band The White Stripes' ‘Seven Nation Army’ covert. Pijnlijke affaire dit. Hard-Fi terug naar af.

Vuile bluesrock en bleekschetensoul
eels krijgt de prijs voor het grappigste concert. Zie E daar staan in zijn volstrekt belachelijke vliegenierskostuum, inclusief bril en hoofddeksel. Met naast hem ook nog een rijzige, druk getatoeëerde lijfwacht die allerlei capriolen uithaalt, duwt E de aandacht net iets teveel van zich af. Raar concert trouwens. We hebben eels al in allerlei gedaantes op het podium gezien en ditmaal is het gewoon vuile bluesrock. Passeren de revue: ‘I Put A Spell On You’ van Screamin’ Jay Hawkins, ‘Jesus Gonna Be Here’ van Tom Waits, ‘Crazy Love’ van Crazy Love en zowaar zelfs ‘Rock Show’ van Peaches. Van slechte smaak kun je E bezwaarlijk betichten, maar er blijft zo wel weinig tijd over voor eigen werk.
‘I Like Birds’ en ‘Saturday Morning’ krijgen wel een beurt, in overdrive. Naar subtiele accenten is het zoeken met een vergrootglas. ‘Not Ready Yet’ is dan een apotheose die kan tellen, alleen... deze versie neemt verdorie een derde van het concert in beslag. Op zijn gekst is E nog altijd voor geen gat te vangen dus. Niemand die liever zijn fans om de tuin leidt dan hij. Was dit een goed optreden? Bwah. Was het opmerkelijk? Zonder twijfel!

Ondertussen op het hoofdpodium: Starsailor [foto links]. De braafste en meest aimabele man in the business. Driemaal op Werchter, nog nooit ontgoocheld. Oerdegelijk, met een arsenaal klassiekers van buitengewone klasse. Oud goud als ‘Fever’, ‘Good Souls’ en ‘Poor Misguided Fool’ naast nieuwe songs als ‘In The Crossfire’ en ‘On The Outside’. Megahit ‘Four To The Floor’ geniet zelfs de goedkeuring van de drankstandjes rondom de weide en met een verrassende cover van Ray Charles' ‘I Got A Woman’ dwingt James Walsh solo ontzag af. Briljant slot van een uitstekend concert van deze in soul gedrenkte bleekscheet.

Oud en nieuw
Diva Bettye LaVette komt van ver. De krasse zestiger heeft er een vijfenveertigjarige zangcarrière op zitten en krijgt nu pas de erkenning die haar stads- en genregenote Aretha Franklin al sinds jaar en dag te beurt valt. Bettyes dagelijkse gevecht om bevestiging heeft zijn weerslag gekregen in haar stem, die erg doorleefd klinkt. Ze brengt beklijvende soul, meer dan eens overstemd door de rammelrock van eels op het hoofdpodium. De oorverdovende publieksrespons ontroert LaVette zozeer dat ze a capella een breekbare tearjerker ('I Do not Want What I Haven't Got' van Sinead O'Connor) als toegift neerzet. Onvergetelijk concert. Wat een présence, wat een integriteit, wat een dame!

Na de ingetogen soul van de al wat rijpere Bettye LaVette is het met Leela James [foto rechts] de beurt aan de jonge garde. Alhoewel James en haar vierkoppige band net tien uur op een vliegtuig gezeten hebben, barsten ze van de energie. Ze brengen een wel zeer funky set met opgefokte versies van ‘Music’ en ‘Good Time’. James’ stem staat als een kathedraal en de zangeres met de wilde afro geniet zichtbaar van de interactie met het publiek. Ze nodigt dan ook een twintigtal enthousiaste jongelingen uit het publiek op het podium uit. De verbroedering bereikt een kookpunt wanneer de bandleden zelf hun fotocamera’s bovenhalen om een groepsfoto met de inderhaast uitgenodigde dansers te maken. Ook Leela James heeft veel miserie gekend in haar leven -zo wil het verhaal- en ze lijkt behoorlijk aangeslagen door het indrukwekkende slotapplaus.

Minderwaardigheidscomplex
Slechts het hoofdpodium van Werchter is breed genoeg voor de nek van Alex Callier, bassist en brein van Hooverphonic [foto links]. Hoe pijnlijk moet het voor hem niet zijn dat zijn schuchtere zangeres Geike Arnaert ook nu weer alle aandacht naar zich toe zuigt? Voor de gelegenheid heeft ze zich een naar een afro neigende permanent laten aanmeten en daarbij een groen jurkje en zilveren laarsjes aangetrokken, maar ook in een simpele jogging zou deze diva tegen wil en dank de blikvanger van elke Hooverphonicshow zijn. Geikes stem staat er namelijk.
Ook al is zoals vandaag de set wat voorspelbaar en soms zelfs slaapverwekkend, Geike brengt redding. De vele singles worden gespeeld, ‘Mad About You’ wordt vermengd met Portisheads ‘Glory Box’ en er wordt mysterieus gezwegen tussen de nummers. Als Geike op het einde van de set de bühne verlaat, is het aan de rest van de band om hun minderwaardigheidscomplexen te counteren. Zij brengen dan ook de obligatoire jamsessie die je van in de schaduw gestelde muzikanten kan verwachten. Ondanks een vlug uitgestorven applaus verschijnt de band plots weer om een toegift te brengen. Misschien toch wat voorbarig.

Etienne De Crécy en de zijnen krijgen de twijfelachtige eer de Marquee af te sluiten terwijl Depeche Mode op het hoofdpodium staat. Al te veel volk komt er dus niet op af, maar dat weerhoudt Super Discount er niet van een vette discoset af te leveren. Ondanks vier afmattende dagen van vreugde en plezier, van zonneslag en dehydratatie ook, kan Super Discount toch nog een laatste dansbeweging aan ons ontlokken. Respect.

Oude wijn in nieuwe zakken
De ouderlingen zijn goed vertegenwoordigd dit jaar op Werchter, zo ook Robert Plant & The Strange Sensation. Konden ze zich niet vrijmaken voor TW Classic? Of zijn ze gewoon nog jong van geest? Dit laatste geldt in ieder geval voor Robert Plant, die in een vorig leven live op het podium blowjobs kreeg van uit het publiek geplukte fans. De krasse knar die vandaag op Werchter staat, houdt zich hiermee niet meer bezig. Hij heeft immers de wereldmuziek ontdekt en vermaakt zich door Afrikaanse invloeden in zijn oerrock te verweven. Plant vervalt hierbij gelukkig niet in djembésolo’s, maar haalt het beste uit de blues. Toch krijgt hij vooral veel bijval wanneer hij oude Led Zeppelinklassiekers als ‘Black Dog’ speelt. Afsluiter ‘Whole Lotta Love’ krijgt een nieuw jasje en klinkt allesbehalve gedateerd. Een plezier voor jong en oud.

In 1985 zag het er niet echt naar uit dat Depeche Mode [foto rechts] de eenentwintigste eeuw zou halen. Evenveel jaar later zijn de synthpophelden van weleer de absolute publiekstrekker van Rock Werchter. Het is dan ook koppen lopen op de festivalsite. Jong en oud verdringen zich voor het hoofdpodium. Iedereen wil het zweet van de buitensporig charismatische frontman Dave Gahan proeven. Om kwart na tien is het zover. Het is indrukwekkend hoe de groep in beeld gebracht wordt. Geen poespas, het zijn fascinerende momentopnamen die het concert extra cachet geven. Voor zover dat nog nodig is, want muzikaal overdonderen the Basildon four van begin tot eind.
Depeche Mode kende door de jaren heen een interessante evolutie en daarvan kwamen in Werchter de meest uiteenlopende facetten aan bod. Enig smetje is het door Martin Gore aangeheven tweespan ‘Home’/‘In Your Room’. Geen slechte songs hoor, maar ze halen enigszins de vaart uit het concert en kunnen niet optornen tegen onversneden dynamiet als ‘Behind The Wheel’, ‘Never Let Me Down Again’, het welhaast mythische ‘Personal Jesus’ of een bevlogen ‘Shake The Disease’. Ook het nieuwe materiaal valt goed in de smaak. ‘Precious’, ‘John The Revelator’ en ‘Suffer Well’ komen dreigender naar voren dan een ontketende guerrillastrijder. Als het muzikaal eens wat minder spannend wordt, tijdens ‘Photographic’ bijvoorbeeld, is er nog altijd het fenomeen Gahan. Die zet de kroon op het werk in het nog steeds excellerende ‘Enjoy The Silence’. De weide doet er het zwijgen toe en dat was voor één keer een goede indicatie. Een afscheid in stijl van een groep die nog vele jaren meekan.

http://www.kindamuzik.net/live/rock-werchter/rock-werchter-dag-4/13376/
Meer Rock Werchter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rock-werchter