• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rock Werchter 2015 - dag 2

Een warme, bezwete en met kippenvel overgoten festivaldag.
26 juni 2015, Werchter, België

Tekst: Cathelijne de Groen

Publicatiedatum: 02 juli 2015

Ook op de tweede dag van Rock Werchter zijn er afzeggingen. Ben Howard heeft last van een luchtweginfectie, waardoor is geschoven met bands en aanvangstijden. Voor wie geen Rock Werchterapp bij de hand heeft, betekent dat overal te laat komen.

Al vroeg staat het voor in The Barn vol met Death Cab for Cutie-fans [bovenste foto, niet de fans, maar de band]. De band bestaat ook alweer sinds 1997 en bracht onlangs zijn achtste studioalbum Kintsugi uit. Ze openen met 'The New Year'. Frontman Ben Gibbard beweegt als een ADHD'er die net een pak suiker heeft weggewerkt. "It's a good day to be an American", zegt Gibbard. Even is iedereen verbaasd, maar dan legt hij uit dat sinds vandaag het homohuwelijk in heel Amerika is gelegaliseerd. "About fucking time!", voegt hij er nog aan toe onder een luid gejuich. Halverwege de set gaat Death Cab los op 'I Will Possess Your Heart'. Kippenvel op je bezwete hete lijf, een rare maar heerlijke gewaarwording. Dan pakt Gibbard een papier van het podium. "Ik staar hier nu al het hele optreden naar dit papier, waarschijnlijk van de artiest die voor ons heeft opgetreden" (John Newman) en hij laat zien dat er 'Rock Werkter' op staat. "Het belangrijkste naast het spelen van muziek zelf is FUCKING KNOWING WHERE YOU ARE!!" Hij verfrommelt het papier en gooit het in het publiek. Het publiek juicht. 'Soul Meets Body' en 'Transatlanticism' volgen nog met wederom een dosis kippenvel.

Het is een warme dag en The Cat Empire [foto hierboven] past daar prima bij. Vrolijk en funky krijgen ze ondanks de hitte toch de KluB mee. Helaas speelt gelijk hierna Alt-J in The Barn, waardoor je al vroeg moet verhuizen, omdat je er anders niet meer in komt. Het grote nadeel van de nieuwe behuizing van KluB C en The Barn is dat als het binnen vol is, je ook buiten niets kunt horen of zien. Er hangen geen schermen buiten. Lekker in het gras hangen en naar de muziek luisteren is er dus niet meer bij. Dat is een enorm gemis en een veelgehoord commentaar. Wie niet op tijd binnen is, kan dus net zo goed iets anders gaan doen. Alt-J is zo'n band waar je vroeg bij moet zijn. Alt-J is de drugs die normaal verboden zijn op een festival. In trance sopt iedereen van het zweet op 'Something Good' en 'Matilda'. Toch lijkt de band wat stug, gewend aan het vele optreden. Maar zolang ze goede muziek blijven maken heeft niemand daar last van. Na 'Breezeblocks' druppelt iedereen weer naar buiten. Voor velen kan hier dit weekend niets meer overheen.

Mumford & Sons zijn weer terug met een nieuw album Wilder Mind. Ze hebben afscheid genomen van de banjo en daarmee van hun folky geluid. Het album werd maar matigjes ontvangen, maar op Rock Werchter krijgt de band nog steeds een groots ontvangst. De grootste hit blijkt nog steeds 'Little Lion Man' te zijn, horen we achteraf, omdat we reeds zijn vertrokken naar The Barn voor miss Róisín Murphy [foto hierboven]. Voorheen beter bekend als de zangeres van de band Moloko en ook toen al een apart figuur. Solo slaat ze daar helemaal in door. Murphy kan een mooi plaatsje innemen in het lijstje diva's zoals Grace Jones. Ze zet de vreemdste creaties op haar hoofd en is zich constant aan het verkleden, alles op het podium tijdens haar performance. Zodra ze een masker af doet juicht het publiek bij het zien van haar eigen gezicht. Ondanks alle poespas om het optreden heen is Murphy in topvorm en ze overtuigt het publiek met gemak.

De afsluiter van dag twee op de Main Stage is Pharrell Williams [foto hierboven]. Tja. Wat moet je van Pharrell zeggen. De N*E*R*D-nummers zijn goed te pruimen. De danseresjes schudden flink met hun achterste, want dat hoort er nu eenmaal bij. Ook trekt er een kort maar krachtig regenbuitje over de festivalweide; de weergoden zijn ook niet zo blij met Pharrell. Na 'Get Lucky' komt eindelijk het moment waar iedereen op heeft gewacht: 'Happy'. Een heleboel kinderen van verschillende leeftijden komen het podium op rennen en gaan mee swingen. De allerkleinsten staan met open mond Pharrell aan te staren. Je mag ervan vinden wat je wil, maar dit is voor deze kinderen toch een once in a lifetime ervaring. Allemaal krijgen ze nog een high five van Pharrell en dan staan de ouders hun kroost weer op te wachten. Maar dit was nog niet het afsluitende nummer, want we krijgen we nogmaals het openingsnummer 'Freedom' te horen. Nu de emoversie. Met de tranen uit zijn ogen geperst staat hij te preken hoe belangrijk vrijheid wel niet is. Natuurlijk heeft hij daar gelijk in, moest het niet zo'n geforceerd en commercieel toneelstukje zijn. Verder is Parrell best entertainend, maar meer ook niet.

Foto Pharrell Williams van Rob Albers, overige foto's van Koen Keppens.

http://www.kindamuzik.net/live/rock-werchter/rock-werchter-2015-dag-2/26084/
Meer Rock Werchter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rock-werchter