Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je kan nog zeker veertig minuten Django Django [Foto hieronder] zien voordat Nick Cave zijn entree maakt op de Main Stage. Django Django heeft de vorige festivalzomer al bewezen een enthousiast Schots kwartet te zijn. En dat zijn ze nog steeds. Met enkel een debuutplaat op hun naam spelen ze in The Barn ook maar tien nummertjes. Gelijk na 'Default', als driekwart van hun optreden erop zit, is het hollen naar het hoofdpodium voor een mooi plekje bij Nick Cave & The Bad Seeds [Bovenste foto]. Waarom programmeren ze die man toch altijd zo vroeg op de avond?
Het is opvallend dat de band, net als in 2009, niet erg veel publiek trekt. Cave begint zijn optreden ook niet al te soepel. Als hij het podium af wil en het snoer van zijn microfoon te kort blijkt, of ergens vastzit, valt duidelijk een aantal keer geïrriteerd "fuck" van zijn lippen af te lezen. Ondertussen zijn er ook nog wat technische mankementjes die verholpen worden.
Het blijkt een bijzonder optreden te worden. Cave brengt het prachtige 'God Is in the House' en terwijl de camera's inzoomen op zijn gezicht zie je zijn vochtige ogen overgaan tot tranen. Hij veegt zijn gezicht af met een handdoek, maar als hij vervolgens 'Into My Arms' speelt achter de piano biggelt er weer een traan over zijn wang. Zweet is het niet, Cave is duidelijk geëmotioneerd, maar de reden is onduidelijk. Ja, wij laten ook een traantje bij zijn muziek, maar van de zanger zelf zijn we dit niet gewend. De set gaat verder met wat stevigere nummers en Cave vindt zijn weg naar het publiek waar hij intens 'Stagger Lee' in direct contact met zijn toehoorders brengt. Ten slotte deelt hij nog een handtekening uit en staat hij op het punt een jasje te signeren, maar als hij de Musepatches ziet aan de achterkant geeft hij afkeurend het jasje weer terug aan zijn eigenaar. Nick Cave was niet op zijn best, maar wel op zijn mooist.
Jammer genoeg was de programmeur van Rock Werchter niet helemaal helder toen hij twee Australische artiesten tegelijk programmeerde. En niet de minste, want tegenover Nick Cave staat Tame Impala [Foto rechts] ondertussen in The Barn. Gelukkig blijven er na het optreden van Cave nog een aantal nummers over van Tame Impala. De psychedelische rockband blijft echter nogal op de vlakte en doet het Tame uit zijn naam eer aan.
KluB C-afsluiter van de zaterdag is weer eens Goose [Foto hieronder]. Maar als je denkt dat je Goose nu wel vaak genoeg gezien hebt, dan heb je het mis. Want ieder optreden van de electrorockband zet je lichaam weer stijf van de adrenaline. De muziek zit zo vol snelheid dat er weinig momenten zijn om even bij te komen. Wil je weten hoe speed voelt? Probeer Goose! Oude en nieuwe(re) nummers worden afgewisseld, met als hoogtepunten 'British Mode', 'Black Gloves', 'Synrise' en 'Words' en eigenlijk de rest ook. De band won in 2002 Humo's Rock Rally en kan zich nu rekenen tot Belgiës trots.
Helaas verstoort Rammstein op de Main Stage het optreden van Goose, waardoor je bijna wordt gedwongen Goose van binnen in de KluB C te gaan ervaren. Bedankt Rammstein, dit hadden we niet willen missen! Na afloop van Goose nog een kijkje nemen bij de show van Rammstein wordt flink afgestraft. De shows van Rammstein staan bekend om veel spektakel met vuurwerk. Het kan echter nóg heftiger. Het toppunt wordt bereikt als de bandleden onder het genot van de Duitse bombastische marcheermuziek en vuurwerk een (nep-)piemel uit hun broek halen en op die manier water over het publiek heen spuiten en elkaar 'in hun reet nemen' bij wijze van 'show'. Het doel is puur om te provoceren en dat ver, heel ver, over the top. Het heeft niets met muziek te maken, misschien kunnen ze er beter een circusact van maken.
Foto's copyright Rock Werchter
http://www.kindamuzik.net/live/rock-werchter/rock-werchter-2013-de-zaterdag/24137/
Meer Rock Werchter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rock-werchter
Deel dit artikel: