• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rewire 2016: Dag 2

Van extase en feest naar duisternis en zinloosheid op dag twee van Rewire.
02 april 2016, Den Haag

Tekst: Maurice Luyendijk

Publicatiedatum: 06 april 2016

De tweede avond begint met Leo Svirsky. Deze multi-instrumentalist studeert aan het conservatorium in Den Haag waar hij de Master Compositie volgt. Vanavond gebruikt hij voornamelijk de accordeon om een schitterende ambientsoundscape neer te zetten. Helaas is de locatie een minpunt, want de muzikant concurreert met het café aan de andere kant van de foyer. Zodoende verstoort een lach het landschap van Svirsky van tijd tot tijd. Gelukkig weerhoudt dat de enkele tientallen bezoekers er niet van om zich voor hem te nestelen en zich mee te laten voeren over het langgerekte landschap van Svirsky.

Na de foyer door naar de zaal van Prins27. Deze wordt geopend door drie Rewire-veteranen. De samenwerking ontstond oorspronkelijk tussen Pete Swanson en Black Rain, die elkaar op de tweede editie van het festival ontmoetten, en werd later gecompleteerd met Vessel. De drie heren staan gebroederlijk aan een tafel met hun apparatuur. De mannen creëren een compositie die zwerft tussen ambient, techno en industrial. Neem de vervreemdende techno van Vessels Punish, Honey, Black Rains duisternis en Pete Swansons genegenheid voor noise en je bent getuige van een muzikale krachttoer om je vingers bij af te likken.

Hierna op naar het Paard waar Animal Collective [bovenste foto] zijn kunsten vertoont. Op het eerste gezicht lijken de voorste drie heren ieder op een eigen eilandje te staan met hun computer en/of instrumenten, maar niets is minder waar. Met sterke drumpartijen van een gastdrummer als basis maken de heren er één groot feest van. De rest van het podium wordt ingenomen door trippy voorwerpen en beelden die zo uit een schilderij van Corneille lijken te zijn gerold. Verder is opvallend dat de band zijn grootste hit, 'My Girls', niet speelt. Sterker nog, deze wordt niet eens gemist. Animal Collective heeft het niet nodig. Er wordt wel veel materiaal van het nieuwe album Painting With gespeeld. De set is sterk van begin ('Hocus Pocus') tot eind ('FloriDada').

In de andere zaal is er iets heel anders gaande. Gazelle Twin begeleidt de korte film Kingdom Come met stem, drumcomputer en twee loopbanden. Wat volgt is drie kwartier beelden over het leven in de moderne wereld van een forens. Het openingsbeeld toont de tekst: The suburbs dream of violence. Zo laat de camera details zien die een gemiddelde reiziger opvalt als hij onderweg is: een lamp in een gang, de rails van het spoor. Door de vele herhalingen zinspeelt de film op zinloosheid. Dit is echter enkel de setting, dan volgt het geweld: beelden van een terroristische aanslag en ontsnapte dieren worden gecombineerd met menigtes die op de vlucht slaan. Ondertussen maken Gazelle Twin en haar kompaan Bernholz rondes over het podium of op de loopbanden. Pure performancekunst, die eindigt met de imitatie van een steekpartij en de tekst: I don't want you to touch me.

Tijd voor wat frisse lucht, toch? In Prins27 is het Ierse duo Lakker [foto hierboven] begonnen met zijn nieuwe project Struggle & Emerge. De techno van de heren loopt uit van ambient-achtig naar ravefestijn, maar vanavond neigt de muziek meer naar het tweede. Onder begeleiding van materiaal van het Insituut voor Beeld en Geluid, worden bezoekers getrakteerd op repeterende overgangen en natuurbeelden terwijl een solide bpm wordt gehaald waar prima op meegedeind kan worden.

In de Lutherse Kerk wordt afgesloten door Matana Roberts. Haar set begint hoopvol. De dame in kwestie laat een fragment loopen en pakt haar saxofoon erbij. Ze speelt enkele tonen in combinatie met haar samples en beelden. Het is echter met de laatste waar het misgaat. Na een kleine tien minuten stoppen de beelden en als Roberts het zich realiseert stagneert haar set. Ze loopt een korte sample, tweakt wat aan haar apparatuur, maar er komt geen beeld tevoorschijn. Zo wordt de setting ontnomen van vooruitgang en is het op naar de uitgang.

Terug naar het Paard waar Battles [foto hierboven] het stokje heeft overgenomen van Animal Collective. De drie heren hebben aanloopproblemen, maar als ze zijn uitgesleuteld, geven ze vol gas. De grote zaal lijkt amper groot genoeg voor de bedrijvigheid van het publiek. En dat is geen verrassing als je weet dat onder andere 'Atlas', 'Futura' en 'Ice Cream' voorbijkomen.

In de kleine zaal is op dat moment Gebben begonnen met zijn set. Hij begint met een ambient/dub-achtige set, maar de vraag is of dat is wat het publiek verwacht. Gelukkig blijft hij niet steken in loomheid, maar voegt hij tempo toe, waardoor de set wat puike techno oplevert en zodoende een prima opmaat is voor Beatrice Dillon en haar experimentele set, met een focus op percussie en basslines.

In zes jaar tijd heeft Rewire zich ontwikkeld in een festival dat haar bezoekers uitdaagt en vermaakt. Zo wordt het experiment naast entertainment geplaatst zonder dat het ten koste gaat van één of van de ander. Daarnaast zorgt de focus op unieke optredens en ervaringen ervoor dat de festivalganger niet het zoveelste optreden ziet, maar juist bijzondere momenten meemaakt. Neem de vijf speciale projecten die Rewire dit jaar heeft ingezet, zoals James Holden en Maalem Houssam Guinia, of de combinatie van locatie en muzikant, Kaitlyn Aurelia Smith. in de Lutherse Kerk. Dat alles maakt van Rewire een festival dat met rood omcirkelt behoort te worden. In mei organiseert Rewire haar volgende avond: dan staan Tim Hecker, Forest Swords en Machinefabriek op het programma.

Foto Animal Collective uit het KindaMuzik archief door Jan Mulders, foto's Lakker en Battles van Rene Passet (CC BY-NC-ND 2.0).

http://www.kindamuzik.net/live/rewire/rewire-2016-dag-2/26638/
Meer Rewire Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rewire