• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Rewire 2015: 7even Avontuurtjes in Den Haag

Voor Rewire moet je een beetje avontuurlijk ingesteld zijn. Geen paniek, een gokje wagen volstaat, want het festival zorgt ervoor dat je heus niet in een donker bos gedropt wordt en zonder herkenningspunt je weg maar moet zien te vinden. De avontuurtjes zijn wel gevaarlijk verleidelijk. KindaMuzik zet 7even redenen op een rij om in Den Haag de draad (niet) kwijt te raken.

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 28 april 2015

Rewire staat jaarlijks garant voor avontuurlijke muziek. In twee dagen wordt een dwarsdoorsnede van hedendaagse elektronische muziek, neoklassiek, nieuwe jazz, experimentele pop, geluidkunst en multidisciplinaire collaboraties gepresenteerd. En dan vind je op het programma ook nog workshops en discussies. Ben je het spoor al bijster?

Vrees niet. Rewire zoekt weliswaar nadrukkelijk naar nieuwe vormen, maar staat nog steeds met beide voeten in de Hollandse klei. Dat betekent niet dat de Nederlandse acts je om de oren vliegen, al zijn ze netjes vertegenwoordigd. Rewire zet vooral aan tot het wagen van een gokje bij het onbekende door je te lokken met een line-up waarop altijd wel een aantal namen prijkt dat niet meteen één groot vraagteken oproept. Schrikaanjagend wild avant-gardistisch radicaal wordt het trouwens nauwelijks, maar daarom is het zeer zeker niet minder spannend. KindaMuzik tipt deze 7even avonturen.

Thomas Ankersmit
Nederlander Thomas Ankersmit woont en werkt in Berlijn. In januari vertelde hij ondergetekende nog dat hij al een tijdlang niet meer in zijn vaderland had gespeeld. Prompt staat hij op Rewire met een voorstelling waarbij je moet rekenen op een verdichte zwerm klanken uit de modulaire Serge-synthesizer.

Meer concreet: Ankersmit zet je oren zélf aan het werk met zijn oto-akoestische concert. Zijn muziek laat de botjes in je binnenoor bewegen en die gaan dan zelf geluid maken. Hoorbaar geluid zelfs. En dus weet je na een tijdje niet meer of je nu Ankersmit hoort of je eigen oor. Vergis je niet: als dit concert qua volume 'hard' lijkt, dan ligt het ditmaal écht aan jezelf!

Godspeed You! Black Emperor
Rewire werd in 2015 verplaatst van het na- naar het voorjaar. Sure, de Haagse festivalagenda is overvol in de herfst, maar het is ook gewoon waar dat Godspeed You! Black Emperor rond deze tijd op tournee is. Als je deze groep kunt strikken moet je het niet laten liggen, zal Rewire gedacht hebben.

De Canadezen behoeven weinig tot geen introductie. Hun orkestrale postrock zwelgde geruime tijd in een vrij hopeloze en uitzichtloze politieke duisternis die uiterste catharsis wist te genereren. En dat met concerten die met gemak slechts vijf nummers in anderhalf uur speeltijd bevatten. Het negental pakt graag uit.

Het nieuwe album, Assunder, Sweet and Other Distress, zou met gemak gebukt kunnen gaan onder de nogal omineuze titel, maar weinig van dat al. Voor Godspeed-begrippen is het album zelfs opvallend funky, om niet te zeggen poppy. Nu ja, dat is relatief, want de riffs worden torenhoog opgestapeld, noise en drone slaan wild om zich heen en crescendo's die werken volgens de tactiek van de verschroeide aarde zijn niet van de lucht.

Als Swans festivals kan headlinen, dan kunnen deze Canadezen dat kunstje toch ook een beetje afkijken en hetzelfde doen?! In de twee uur die het collectief mag spelen, tekent Godspeed You! Black Emperor gegarandeerd voor hét verpletterende, gloedvolle middel- en scharnierpunt van het festival.

Gnod
Gnod is een proto-anarchistisch gezelschap dat uitblinkt in het van alles en nog wat ondernemen en overal goed in zijn en dat vanuit een volslagen frank en vrije kosmische insteek. Experimenteel noisy, vuig rockend, dampend in krautdrive: Gnod doet het allemaal en meer. Denk gerust aan een ontheiligde mix van Can, Neu! en Throbbing Gristle, met de nodige swagger. Of: gewoonweg een waanzinnige goede liveband.

Evian Christ
Serieus? Kun je de muziek van Evian Christ met droge ogen nog hiphop noemen? Misschien wel. Of je pakt er maar eens de nodige scheppen zout bij als je een dergelijke omschrijving leest. 's Mans bonkige beats, ploffende drops, splijtende en schurende melodieën en kille sferen hebben even veel van doen met blingbling, gettobitches en stoere taal als verwassen Iron Maiden-T-shirts met de Toppers. Precies: heel weinig.

Evain Christs hoekige abstractie - hoe toepasselijk in de stad met de grootste Mondriaan-collectie ter wereld - wordt je nog eens dubbel en dwars ingepeperd door Emmanuel Biard. Nee, hij is niet de mc van dienst; Biard zorgt voor de oogverblindende lichtshow. Akkoord: dat is alleen al een heel goede reden om binnenshuis alsnog met een grote zonnebril op rond te lopen. Radicaal en maniakaal hyperactief zijn beide heren - plankgas richting euforie. Je bent gewaarschuwd.

Neneh Cherry
Ja, ja en nog een keer ja. Neneh Cherry is de vrouw van de megahit 7 Seconds. En het is een dame die zich eigenlijk al decennia op haar lekkerst voelt in de underground. Daar kan ze buiten de spotlights bijvoorbeeld vrolijk en olijk samenwerken met het Londense tweetal RocketNumberNine en met Four Tet.

Cherry's extreem poëtische en intens bezielde voordracht die vaak genoeg het midden houdt tussen spreken en zingen, krijgt zeer spaarzame begeleiding van los wapperende drums en bevreemdende synthesizers. Het minimalisme is echter bedrieglijk, want de opengelaten ruimte geeft vrij baan aan een overdaad aan bijna-beat poetry en vocale kracht. Neneh Cherry verrast dan ook op een persoonlijk heel intieme en tegelijk gepassioneerd extraverte manier, ver voorbij een alom gekend hitdeuntje.

Powell
Snel, onvoorspelbaar en toch voor iedereen te verhapstukken... Zo kun je de take-no-prisoners-dj-sets van Powell wel noemen. Wonderkinderen bestaan nog, dat blijkt. Hoe kan deze jongeling anders al die oude en de allernieuwste muziek tot zich genomen hebben en ook nog eens samenballen in een dampende, rauwe cocktail die wel eens naar de naam molotov zou kunnen luisteren?

Je wilt voorbeelden? Wat dacht je van Merzbow en Goat, Onzy, Front 242, Alan Vega en Einstürzende Neubauten via Dirty Beaches, The KVB en Sonic Youth met een mep van CoH, Alan Licht, Factory Floor en Russel Haswell? De beat is machinaal. De taal elementair. Het lijf gespierd. De sfeer sinister. En Powell? Hij is bij voorbaat de gedoodverfde kandidaat om dé verrassingsheld van Rewire 2015 te worden. De sloper en de heiland van onconventionele beats anno nu.

Jac Berrocal + David Fenech + Vincent Epplay
Licht uit, spot aan en dan is er nog niks te zien... Of dat live zo is, valt te - ehm - bezien, maar Jac Berrocal, David Fenech en Vincent Epplay brengen hun werk wel mooi uit op klasbaklabel Blackest Ever Black. Dat kun je kennen van Raime en Prurient, die allebei nogal wat hype aan hun kont hebben hangen.

Overspannen toestanden in de indiepers kun je vergeten bij deze drie Fransen. Volledig terechte totale adoratie valt echter niet uit te sluiten als je dit trio aan het werk gehoord hebt. Avant-garde met een gouden jazzy gevoel voor improvisatie en tegelijk de nodige radicale, omfloerste duisternis is hun stiel. Een beetje Nurse With Wound met Rhys Chatham en Felix Kubin. Of iets in die richting. Punk musique concrète? Kan ook.

Rewire 2015 vindt op 1 en 2 mei plaats op diverse locaties in Den Haag.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/rewire/rewire-2015-7even-avontuurtjes-in-den-haag/25915/
Meer Rewire Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rewire