• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Revere / The Mad Trist

Apocalyptisch en intens.
05 april 2014, Muziekgieterij, Maastricht

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 08 april 2014

Er is niet veel voor nodig om te beseffen dat je in het diepste zuiden van Nederland bent. Waar anders vind je nog een poppodium met achter de bar een speciaalbierencollectie (voor de liefhebbers noemen we een Karmeliet of een Rochefort, inclusief bijpassende glazen) om van te watertanden? De Muziekgieterij, tijdelijk gevestigd in een oude, opgeknapte timmerfabriek ten noorden van het Maastrichtse stadscentrum, schenkt meer dan muziek alleen.

Bijna zou je het dus vergeten, maar muziek vormt wel degelijk de hoofdmoot van de avond. Voor The Mad Trist is het een thuiswedstrijd. De vier heren proberen het publiek op te ruien om los te gaan voor het podium. Aan de muziek zal het niet liggen, want met een flinke bak decibellen word je vakkundig meegenomen in het nieuwe werk van de door het vertrek van twee bandleden ook gereviseerde groep. Wat gebleven is zijn de groovy en aanstekelijke nummers. En de piep in de oren als herinnering nadien.

Voor het Britse Revere [foto's] is het vanavond een weerzien met de plek waar de groep voor het eerst in Nederland speelde, op het lokale Bruis Festival. Dat gegeven maakt warme gevoelens los, zowel bij band als bij publiek. Met een bevlogen, beweeglijke set wervelt het zevental (bandlid nummer acht is thuisgebleven bij zijn hoogzwangere vrouw) door de set. Grote blikvanger van het stel is zanger Stephen Ellis, die zich duidelijk volledig in zijn element voelt op een podium. De visuals die geprojecteerd worden achter de drummer versterken de intensiteit van het optreden nog verder.

Op een organische manier poogt de band beetje bij beetje een fanschare te mobiliseren. Die authentieke, charmante benadering werkt uitstekend in combinatie met zeer krachtige, apocalyptische nummers als 'These Halcyon Days', 'We Won't Be Here Tomorrow' en 'Keep This Channel Open' Stuk voor stuk opzwepende vloervulllers van festivalformaat. Maar ook met het pedaal even van het gas wordt er overtuigd. Ellis verantwoordt zijn naar eigen zeggen belachelijke baard door het (jammerlijk door oeverloze borrelpraat achter in de zaal verstoorde) akoestische zeemanslied 'What Am I if I'm Not Even Dust?' te spelen, alvorens de set af te sluiten met een gierende versie van 'I Bet You Want Blood'. En wie denkt dat de avond er dan al opzit, heeft het mis. Na afloop doet Revere namelijk niets liever dan mensen ontmoeten en verder bouwen aan het persoonlijke contact.

http://www.kindamuzik.net/live/revere/revere-the-mad-trist/24892/
Meer Revere op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/revere