• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Radiohead

Britse band ondanks mindere dag toch op eenzame hoogte.
09 mei 2006, Heineken Music Hall (Amsterdam)

Tekst: Atze de Vrieze

Beeld: Jan Mulders

Publicatiedatum: 10 mei 2006

Bij Radiohead gaat alles anders dan bij andere bands. Normaal gesproken gaat een band op tour als een album net uit is, om zo het nieuwe werk aan zijn publiek te presenteren. Radiohead is nog volop bezig met die nieuwe plaat. Sterker nog: volgens de laatste berichten gaat die in 2006 zeker nog niet verschijnen. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de onafhankelijke status die de groep na het laatste album Hail to the Thief geniet: geen label heeft meer belang bij een fatsoenlijke promotiecampagne. Bovendien: plaat of geen plaat, de twee concerten in de Heineken Music Hall zijn binnen een uur uitverkocht.

Nieuw werk is er in overvloed. “We’re gonna play a few new songs. There’s a bar over there, and a bar over there”, grapt Thom Yorke maar vast aan het begin. Er staan vanavond maar liefst zeven nieuwe nummers op de setlist, aangevuld met een brede selectie uit het eerdere werk. Het is lastig om direct een definitief oordeel te geven over de nieuwe songs, maar duidelijk is in elk geval dat Radiohead niet zomaar meer een compleet nieuw hoofdstuk aan zijn carrière gaat toevoegen. De grenzen zijn afgebakend en de gitaar heeft zijn prominente rol weer helemaal terug. Daarbinnen blijft nog ruimte genoeg om te experimenteren met onconventionele ritmes en melodieën, maar zo ver als op Kid A en Amnesiac lijkt Radiohead niet meer te gaan. Onder de fans in de zaal wordt in elk geval voorzichtig ‘ja’ geknikt.

Uiteraard kan het oude werk op de meest enthousiaste reacties rekenen. ‘Karma Police’ wordt luidkeels meegezongen, bij ‘Paranoid Android’ gaan de telefoontjes omhoog, en het opzwepende ‘Idioteque’ is uitgegroeid tot de grote favoriet van zowel band als publiek.
Maar er zijn ook wel wat smetjes te noteren. De band lijkt steeds problemen met het geluid te hebben, wat Thom Yorke tijdens ‘Idioteque’ nog met een vreemd dansje aan zijn geluidsman probeert duidelijk te maken. Er gaat nogal wat mis. Een gesprongen snaar speelt Jonny Greenwood parten bij de solo van ‘Just’, en er zijn rasechte fuck ups in ‘Street Spirit (Fade Out)’ en ‘You and Whose Army’. Of het familiesterfgeval dat een dag later bekend gemaakt wordt daar al een rol in heeft gespeeld, is onduidelijk. Hoe dan ook: de magie die Radiohead drie jaar geleden op Werchter had blijft uit. Het publiek lijkt daar echter niet echt om te malen.

Terecht, want ondanks die kleine kanttekeningen blijft Radiohead een waanzinnige band, met twee sterke blikvangers. In Yorke de ongrijpbare kunstenaar die zijn demonen op een briljante manier weet om te zetten in muziek. In gitarist Jonny Greenwood de rasmuzikant, die Yorke met zijn karakteristieke manier van spelen perfect aanvult en daar is de rek nog absoluut niet uit.

http://www.kindamuzik.net/live/radiohead/radiohead-1535/12809/
Meer Radiohead op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/radiohead