• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pukkelpop 2014: Vrijdag

Kou en nattigheid mogen de pret niet drukken.
15 augustus 2014, Hasselt, België

Tekst: Cathelijne de Groen

Beeld: Joost Doensen

Publicatiedatum: 21 augustus 2014

De laatste jaren heeft Pukkelpop meestal te maken met hoge temperaturen. Dit jaar is het fris en nat. Maar gelukkig is er niets aan de hand met een dikke trui, poncho en laarzen. Door de modder van de ene naar de andere tent.

Nick Waterhouse staat al een tijdje op het podium zelf zijn soundcheck te doen. Even later tijdens het optreden klinkt er helaas een constante brom door de muziek heen. Maar Waterhouse en zijn band kunnen de aandacht goed afleiden. Als een nette jarenvijftigmuzikant staat Waterhouse met zijn gitaar midden op het podium. Bril op zijn neus en zijn haren netjes gekamd. Aan de zijkant staat een dame voor de achtergrondzang die over een gouden keeltje blijkt te beschikken. De uithalen met haar stem overrompelen het publiek dat spontaan gaat juichen.

Nick Waterhouse, pas 27 jaar oud, heeft het talent om de rhythm-and-blues en soul in een oud jasje te steken, waar het hoort. Hij is goed bevriend met Ty Segall en speelt diens nummer 'It #3'. Uit een verder verleden is Charles Sheffield een van zijn favoriete R&B-artiesten en Waterhouse laat zijn versie van de hit 'It's Your Voodoo Working' uit 1961 horen. Er gebeurt verder weinig op het podium en misschien past Waterhouse beter in een zaaltje, zo'n ouderwets bruin zaaltje met bruine gordijnen achter het podium.

Black Sabbath speelt ondertussen The Shelter plat, eh, Kadavar dus. Een trio met lang haar dat zo lijkt te zijn weggelopen uit de jaren zeventig. Onder de bijnamen Lupus (vocalen, gitaar), Dragon (bas) en Tiger (drums) maken de drie heren uit Berlijn stonerrock met psychedelische invloeden. Op de ouderwetse manier; geen technische snufjes, maar op de authentieke jarenzeventigwijze met instrumenten uit die tijd. Hoewel het hier in The Shelter toch vrij zuiver klinkt en juist die oude sound een beetje mist. Muzikaal niets vernieuwends, maar dat hoeft ook niet altijd. Voor slechte woordgrappen moet je bij hun laatste album Abra Kadavar (2013) zijn.

De Syrische wedding singer kunnen we in de Castello bewonderen. Omar Souleyman heeft duidelijk veel fans op Pukkelpop; zo lopen er verschillende festivalvierders rond in traditionele Syrische kledij (maar dan uit de lokale feestwinkel of moeders tafelkleed gejat). De Castello is bomvol en de intro door de man achter de knoppen en toetsen, Rizan Sa'id, duurt lang. Ja, we zijn ongeduldig. Voordat iedereen los kan gaan op de technobeats zijn we anderhalf nummer verder, maar dan kan ook echt iedereen zijn beste Arabische moves uit de kast halen. Het is een leuk kunstje wat Omar Souleyman doet, traditionele debka-muziek met een vette technobeat eronder om vijftig minuten helemaal op los te gaan. Maar na een paar nummers, althans zo lijkt het omdat tussendoor af en toe de muziek even stopt, lijkt alles op elkaar. Misschien komt het door de Arabische zang waar de meesten niets van kunnen maken. Souleyman staat garant voor een heel erg dik feest en daar hoef je niet eens voor te gaan trouwen.

Icona Pop, het belooft eigenlijk al weinig goeds. Werd door Miley Cyrus gevraagd om haar voorprogramma te verzorgen, maar ook door Katy Perry. Het hitje 'I Love It' dateert alweer van 2012 waardoor het programmeren van Icona Pop een beetje achterhaald is. Toch staat de Dance Hall helemaal vol, wellicht met andere nieuwsgierigen die 'I Love It' destijds ook erg leuk vonden. Als de twee Zweedse dames, Caroline Hjeld en Aino Jawo, het podium op komen en hun show beginnen lijkt het meer op een optreden van K3. Gesynchroniseerde pasjes en bewegingen. Iets te gelikt en ingestudeerd. Schattig, voor je kleine neefje en nichtje.

Balthazar heeft een plekje verdiend op de Main Stage. Het laatste album dateert dan wel van 2012, begin dit jaar verscheen nieuwe single 'Leipzig'. Balthazar heeft een uitgebreide tour binnen en buiten België achter de rug. Dit jaar was het iets minder druk met optredens en na Pukkelpop duiken ze weer de studio in om een derde album op te nemen. Op de Main Stage krijgen we wat voorproefjes te horen van wat we kunnen verwachten van het komende album. Maar het publiek is de oude hits nog lang niet beu, met 'Fifteen Floors' als de ultieme klassieker. Balthazar is en blijft een grootheid in België en breidt dit steeds verder uit. Op naar album drie!

De langharige Amerikaan Kurt Vile is in vorm vandaag. Kurt en zijn Violaters staan geprogrammeerd in de Club, waar enkele uurtje later ook The War on Drugs zal spelen, waar Vile eerder deel van uitmaakte. Als een klein beetje verwachte verrassing komt Adam Granduciel, frontman van The War on Drugs, maar ook ex-Violaters, een paar nummertjes meedoen. Gitaarhelden ten top, maar ook in het publiek zijn er veel mannen die hun luchtgitaar hebben meegebracht. Maar voor wie gitaarmuziek niet altijd even boeiend vindt, is het een pittige set.

Geen Sonic Youth, wel Thurston Moore op Pukkelpop. Sonic Youth hield zo'n beetje op te bestaan na de echtscheiding van bassiste Kim Gordon en Moore. Maar Moore heeft muzikaal nog nooit stil gezeten en doet dat nu ook niet. In september dit jaar komt zijn nieuwe soloalbum uit, The Best Day. De setlist vanavond bestaat uit nummers die zullen verschijnen op het nieuwe album. Zelfs Moore moet af en toe nog zijn spiekbriefje raadplegen voor de teksten. Gitaargod is nog zwak uitgedrukt voor deze Amerikaan die tegenwoordig resideert in Londen. Daarnaast heeft hij ook niet de minste bandleden met Steve Shelley (Sonic Youth) op drums, Deb Googe (My Bloody Valentine) op basgitaar en James Sedwards op gitaar.

Opener 'Forevermore' duurt slechts een klein kwartiertje, maar je wordt door de muziek opgeslokt en het wordt geen moment saai. De beelden die achter de band worden afgespeeld helpen daar ook wat bij; het zijn vooral onsamenhangende filmpjes. 'Speak to the Wild' is minder wild dan men zou vermoeden, daarvoor moet je bij het volgende nummer 'Germs Burn' zijn. Slechts vijf nummers speelt Thurston Moore, maar meer passen er ook niet in de vijftig minuten die hij in de Club mag vullen. Een man van weinig woorden, maar hij is verrast door het enthousiaste publiek na afloop van de set. Met een grote glimlach zegt hij nog "That's it. Thank you. Love and kisses!"

The National, braaf en ingetogen als altijd moet na een half uurtje helaas wijken voor Röyksopp & Robyn Do It Again Tour, een hele mond vol. Het Noorse duo Svein Berge en Torbjørn Brundtland werden eerder ook al eens bijgestaan door de Zweedse Robyn, maar nu hebben ze er een gecombineerde show van gemaakt. En wat voor een show! Het begin van de set is voor Röyksopp met een aantal van hun meest bekende nummers. De zangeres die hier meedoet lijkt van een afstandje verrekt veel op Robyn, maar Röyksopp vertelt erbij dat we maar moeten opzoeken wie zij is. Het blijkt te gaan om de Noorse Susanne Sundfør, voorheen achtergrondzangeres bij Björk. Slechts twee nummertjes zingt ze mee, 'What Else Is There' en 'This Must Be It'. Als laatste Röyksoppnummer krijgt het publiek natuurlijk 'Poor Leno' te horen.

Daarna is het de beurt aan Robyn, die onder luid gejuich het podium op komt. Haar haar in jarentachtigstijl, bovenop stekels en een matje in de nek. Robyn gaat als een beest tekeer op het podium, met als hoogtepunten 'Dancing on My Own' en later 'The Girl and the Robot' samen met Röyksopp gehuld in robotpak. Eindigend met klapper 'Do It Again' en een hele bende confetti kunnen de meesten gaan bijkomen van het feestje. Dat er nog een toegift komt is eigenlijk zeer overbodig, het feestje is klaar.

http://www.kindamuzik.net/live/pukkelpop/pukkelpop-2014-dag-2/25236/
Meer Pukkelpop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pukkelpop