• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pukkelpop 2014: Donderdag

Atomic Bomb! Band zorgt voor hoogtepunt.
14 augustus 2014, Hasselt, België

Tekst: Cathelijne de Groen

Beeld: Joost Doensen

Publicatiedatum: 21 augustus 2014

Hoewel twee dagen voor aanvang van Pukkelpop de Club-tent omwaait, beleeft het festival toch weer een topeditie. Maar liefst 66.000 bezoekers per dag genieten van 225 geprogrammeerde acts met 27 verschillende nationaliteiten.

Camping C is alweer verdwenen en enkel camping A en B zijn overgebleven. Ook op B staan dit jaar medewerkers met een lintje om anderhalve vierkante meter grond vrij te geven per tien kampeerders. Daar moet je het mee doen. Wc's zijn aan de andere kant van de camping en daar zijn vooral vrouwen de dupe van. Mannen hangen hun leuter wel door een hek en desnoods kunnen ze gebruikmaken van de pisbakken, mochten ze daar toevallig in de buurt zijn. Voor een grote boodschap gaan ze naar de Dixi's, waar vrouwen sowieso gebruik van moeten maken. En ook al staat er een vrouwtje op de deur, dit heeft nog nooit een man tegengehouden. Het wordt tijd voor een vrouwvriendelijkere oplossing.

Na een lange wandeling naar het festivalterrein staan er geen rijen en kun je vrijwel gelijk naar binnen. Het terrein is groter dan voorheen, met extra entertainmentzones. Wie niet voor de muziek komt, kan zich hier vermaken of laten vermaken. Maar ondertussen verzorgen acht podia constant muziek, er staat een vol programma gepland voor de eerste dag.

Woeste bewegingen en veel geschreeuw
INVSN (zeg: Invasion) is een project van Refusedfrontman Dennis Lyxzén. De Zweedse band wordt opgericht in 1999 onder de naam The Lost Patrol Band, maar men moet deze veranderen omdat er al een band met dezelfde naam is. Zo wordt Invasion geboren en de muziek herboren, en wel in het Zweeds. Tot de band in 2013 besluit om weer over te gaan op Engels om zo een internationaler publiek aan te spreken en de naam in INVSN verandert. Inmiddels is er weinig meer terug te vinden van de punk- en hardcoreroots van Lyxzén. INVSN is een melodieuze postpunkband, met een knipoog naar de jaren tachtig. In de tent van The Shelter, waar de hardere rock- en metalbands veelal geprogrammeerd staan, springt Lyxzén over het podium. Veel te melodieus voor de Shelterfans met zwarte Motörheadshirts. INVSN had makkelijk in de Marquee, de Club of de Castello kunnen staan met hun kleine maar zeer catchy hitjes als 'The Promise', '#61' en 'Down in the Shadows'.

Perfect Pussy is een New Yorkse noiseband die al enige populariteit vergaarde, zowel in eigen land als in het buitenland. Dit maakt nieuwsgierig. Dat het hard wordt, is vanzelfsprekend, maar dat het in de categorie 'geen touw aan vast te knopen' valt is ronduit jammer. Frontvrouw Meredith Graves - je zou het een zangeres kunnen noemen, maar iets in de richting van screamer past beter - rent in een halflange rok van tule met een kort topje over het podium. Woeste bewegingen en veel geschreeuw dat verloren gaat in een zee van geluid. Als haar armen de lucht in gaan, komt er ook nog eens donker okselhaar tevoorschijn om het plaatje compleet te maken. Al na korte tijd loopt veel publiek weg en iemand die langsloopt zegt: "Schrijf maar op dat ze een nieuwe geluidsman moeten zoeken." Die opmerking vat het optreden mooi samen. Gelukkig duurt het concert amper vijfentwintig minuten, dan is Meredith uitgeput. Hoe lief ze tussen de nummers door ook lacht, het maakt het kabaal er niet beter op.

Na deze bak herrie is het op naar de volgende bak herrie, Gogol Bordello op de Main Stage. Nu kan Gogol Bordello zelf aardig wat lawaai produceren, maar in dit geval wordt de herrie voornamelijk veroorzaakt door decibellen. Het geluid staat veel te hard afgesteld, zodat het een zwaar feestje wordt. Frontman Eugene Hütz komt oorspronkelijk uit Oekraïne, maar hij vluchtte op dertienjarige leeftijd met zijn ouders uit Tsjernobyl toen er een kernramp plaatsvond. Na jaren als gipsy's door Europa te hebben gezworven, kwam hij met zijn familie in de Verenigde Staten terecht, waar hij een gipsypunkband begon. Een goede feestband met matige zang van Hütz, maar daar draait het ook eigenlijk niet om. Gewoon beesten met z'n allen, liefst met oordoppen in.

Obsceniteiten
Na Gogol Bordello hoeven we ons slechts om te draaien en staan we met onze neus richting de Club, waar Mac DeMarco gelijk aan zijn set begint. Sigaretten, whisky en bier staan centraal. Oh, en tussendoor is er muziek. Maar er wordt vooral veel gedronken, gerookt en - steeds minder goed verstaanbaar - gepraat over Jack Daniel's.

Wat doet Die Antwoord tegen vijf uur 's middags al op het hoofdpodium? De gemiddelde festivalbezoeker is dan amper wakker en krijgt nu al de obsceniteiten van dit Zuid-Afrikaanse trio voorgeschoteld. Kernwoorden van een optreden van Die Antwoord zijn: freakshow, over-the-top en vulgair. Ninja en Yo-Landi Vi$$er - getrouwd en ze hebben een dochtertje - bewegen zich halfnaakt over het podium. Ninja al rappend en Yo-Landi al piepend. Er verschijnt een grote witte opblaasbeer op het podium met een gigantische opblaaspiemel, entertainment dat meer bij de late uurtjes past, na een redelijke hoeveelheid alcohol.

Jungle bestaat uit het producersduo Tom McFarland en Josh Lloyd-Watson, dat live wordt bijgestaan door een aantal andere muzikanten. Jungle bestaat pas sinds begin 2013 en de debuutplaat kwam in juli dit jaar uit, maar de band stond al op SXSW en Glastonbury. De Castello loopt daarom ook al vroeg vol en het is bloedheet in de rondom afgesloten tent. Het loopt ook al snel weer een beetje leeg, omdat niet alle nummers even pakkend zijn. Voor degenen die wel blijven staan zweten, komt het heerlijke, funky 'Busy Earnin' tegen het einde nog voorbij. Benieuwd of dit duo zich nog verder ontwikkelt en er ook wat meer aan podiumpresentatie gedaan zal worden.

Heerlijk ouderwetse psychedelica van Temples in de Club. Hangen in het gras en wegdromen bij 'Shelter Song', 'Colours to Life' en 'Keep in the Dark'. Noel Gallagher en Johnny Marr zijn niet de enige fans van James Bagshaw & Co. Er zijn natuurlijk meer bands die de psychedelische sound heruitvinden, zie Tame Impala, maar zo af en toe kom je er eentje tegen die dit zo verdomd goed doet dat je geen joint nodig hebt voor de complete ervaring. Pukkelstock 1969! Of iets in die richting.

Legendarisch
Outkast is eindelijk weer terug en Andre 3000 heeft inmiddels wit haar, oftewel een pruik, en witte zonnebril. Big Boi rapt en een vrijwel onherkenbare versie van 'Ms. Jackson' gaat bijna aan ons voorbij. Het weinig enthousiaste publiek is ook niet erg onder de indruk. 'Hey Ya!' is het enige moment tijdens het optreden dat doet denken aan de succesvolle Outkastdagen. Ook 'Caroline' doet weinig stof opwaaien. Een prima moment om maar eens wat te gaan eten en op tijd richting de Marquee te gaan voor het bijzondere Atomic Bomb!

Atomic Bomb! The Music Of William Onyeabor, absoluut een van de hoogtepunten van Pukkelpop 2014. Supergroep Atomic Bomb bestaat onder meer uit Alexis Taylor (Hot Chip), Pat Mahoney (LCD Soundsystem), Money Mark (Beastie Boys) en Luke Jenner (The Rapture) die samen de muziek van William Onyeabor brengen. Op het label Luaka Bop van David Byrne, die ook regelmatig verschijnt als gastartiest, bracht de groep het album What?! uit met de muziek van Onyeabor. De Nigeriaanse William Onyeabor bracht in de jaren zeventig en tachtig acht funky discoalbums uit. Pogingen van het label Luaka Bop en muziekwebsite Noisey om William Onyeabor op te zoeken of mensen uit zijn omgeving te spreken, mislukten allemaal. Onyeabor heeft zich na 1985 tot het christendom bekeerd en wilde het niet meer over zijn muzikale verleden als funkartiest hebben. Dankzij deze groep geweldige muzikanten kunnen we toch nog genieten van zijn muziek. Helaas is de Marquee slecht gevuld en staat iedereen bij de Main Stage voor de zoveelste keer te wachten op Editors. Opener is 'Good Name', waarbij Alexis Taylor gelijk kan laten horen waar hij zijn inspiratie voor Hot Chip vandaan haalt. Hierna is 'Atomic Bomb' aan de beurt, stuk voor stuk lange tracks. Maar na 'Better Change Your Mind', met nog één nummer op de setlist, krijgen de bandleden te horen dat ze moeten stoppen. Omdat The Kooks hierna hun hitjes uit 2006 en 2008 nog eens willen laten horen? Een dikke foei dat Atomic Bomb! Band dit legendarische optreden moet afbreken.

Electro en dance
Na afloop teleurgesteld maar eens kijken wat Editors laat horen. Een muur van mensen weerhoudt ons ervan om ons hier tussen te wringen. Geen beginnen aan. Dan sta je voor de onmogelijke keuze: Slowdive of Magnus? Slowdive speelt in de Club, die tegenover de Main Stage staat en waar het dus enorm druk is. Dan maar vroeg naar de Wablief?! voor Magnus, wat achteraf een verstandige keuze blijkt. Al ruim van tevoren zit de Wablief?! stampvol. Toch zijn er altijd mensen die dan nog naar voren dringen. Als ze niet om je heen kunnen, dan maar gewoon dóór je heen. Vooraf is er ook al flink met de rookmachines gespeeld waardoor het podium bijna niet meer zichtbaar is. En als mensen in de overvolle afgesloten tent ook nog eens doodleuk hun peukje opsteken, wordt het zuurstoftekort nog wat groter. Om middernacht begint Magnus, nu als complete band met Tom Barman (dEUS), CJ Bolland, Tim Vanhamel (Millionaire), Christophe Claeys (Amatorski) en Joris Caluwaerts (Zita Swoon). De electro en dance zijn er dankzij producer CJ Bolland nog niet minder op geworden. Een knallend begin met 'The Pick-up', waarbij Barman strak in hoodie het podium op komt. We rekenen erop dat Tom Smith van Editors wel mee zal doen, aangezien het optreden van Editors op de Main Stage net klaar is en Smith enkele minuten van de Wablief?! verwijderd is. Maar als halverwege 'Singing Man' wordt ingezet, krijgen we een bandje te horen met de stem van Smith. Het blijft een goed nummer, al is het toch wel teleurstellend dat we het met een tape moeten doen terwijl Smith zo dichtbij is.

Dan toch nog even rennen naar de Club om nog één nummertje van Slowdive mee te pakken. En blij toe, want Slowdive zet zojuist afsluiter 'Golden Hair' in, een intense cover van Syd Barrett. Als Slowdive van het podium vertrekt, begint gelijk Deadmau5 op het hoofdpodium. Wat opvalt is het enorm goede en heldere geluid, wat we vandaag nog niet eerder hoorden, en ook het volume is erg fijn voor de inmiddels vermoeide, fluitende oortjes. Wellicht omdat Deadmau5 zelf alle apparatuur meebrengt en niet begint voordat alles perfect is. De Canadese producer Joel Thomas Zimmerman staat maar alleen op het podium met zijn Deadmau5-hoofd, maar de visuals om hem heen zijn indrukwekkend te noemen. Persoonlijke favoriet 'Ghosts 'n' Stuff' komt al redelijk vroeg voorbij, dus het wordt tijd om met de pendelbus naar Camping B te gaan. De dag was tenslotte vermoeiend genoeg.

http://www.kindamuzik.net/live/pukkelpop/pukkelpop-2014-dag-1/25235/
Meer Pukkelpop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pukkelpop